#NietHatenMaarPraten

Ik wil je allereerst bedanken dat je de tijd en moeite neemt om mijn boodschap te lezen. Ik ben Cihan, de jongen die het gesprek aan wilde gaan met Edwin Wagensveld. Velen tonen lof, waarvoor ik zeer dankbaar ben. Echter zijn ook mensen die het niet eens zijn met mij en/of met hoe ik mij gedroeg. Ik begrijp u allen. Sommigen vragen zich af waarom ik het deed, wie ik eigenlijk ben en of ik een acteur ben.

Ik neem u mee: ik ben zestien jaar geleden geboren in het mooie Nederland. Als zoon van Turks-Marokkaanse ouders heb ik altijd gevlogen binnen de twee zijdes van het kader. Ik ben niet zielig, integendeel. Ik vond het altijd wel leuk om de kameleon te zijn. Voor degenen die niet vroeger op straat hebben gevoetbald tot de lantaarnpalen aansprongen: in voetbaltermen ben je dan een speler van beide teams.

Helaas zit aan alles een keerzijde. Er hebben genoeg voorvallen in mijn leven als allochtoon plaatsgevonden waardoor emoties eruit kunnen spatten, zoals dat zondag lichtelijk gebeurde. Dan praat ik bijvoorbeeld over de keren dat ik op school tussen de kapstokken liep, op zoek naar mijn jas, en ik werd aangesproken op verdenking van diefstal. Over toen ik mijn telefoon pakte van een tafel, ik achterna werd gezeten en mij werd verteld om de telefoon direct terug te brengen naar de rechtmatige eigenaar. Over het moment dat ik mijn naam op een blaadje schreef en vroeg of het duidelijk genoeg is, maar mij werd verteld Nederlands te schrijven want, zo werd mij wederom verteld, dat is het land waarin we leven. Goh, van racisme leer je blijkbaar ook nog iets.

Er is veel commotie ontstaan over de authenticiteit van mijn actie. Ook wordt Omroep Brabant van alle kanten aangevallen. Wat ik u met alle zekerheid kan en graag wil vertellen is dat ik niet geïnstrueerd ben noch dat het volgens een plan is gegaan. Ik ben nergens toe gedwongen en ben door niemand ingefluisterd. Het beeld dat rondging van een groep jongeren met de blonde verslaggeefster, zij is van Omroep Brabant en maakte een praatje met ons terwijl zij wachtte op Studio 040, die op dat moment met Edwin bezig was. Ik vind het dieptriest dat een enkeling via diverse social media nepnieuws verspreidt, beelden waaronder een verzonnen tekst staat. Ik neem het u niet kwalijk als u dat geloofde, maar gelooft u voortaan alstublieft niet alles wat op het internet staat.

Ook heb ik gelezen dat mijn twitteraccount nep zou zijn en heeft de heer Wagensveld zelfs gezegd dat ik mijn aanwezigheid op 26 mei op deze wijze probeerde te verdoezelen. Ik kan u gerust vertellen, die bewuste avond lag ik in m’n nest. Ik heb mijn twitteraccount verwijderd nadat een kleine groep een stroom aan haatberichten tweette en het zelfs zo ver ging dat mensen aasden op mijn privé-gegevens. Ik voelde me erg onveilig op twitter en heb dus besloten om mijn account te deactiveren. Sommigen Twitteraars waaronder Edwin vonden dit grappig, ik niet. Tot slot wil ik even reageren op het feit dat ik een acteur zou zijn… was het maar waar! Ik ben hier niet om het slachtoffer te spelen, ik ben hier om u te laten zien hoe dingen ontstaan. Ieder mens is gelijkwaardig geboren. Door ons leven worden we op een bepaalde manier gevormd. Bomen groeien in stilte, maar vallen luid om. Dat is ook het geval bij de voorman van Pegida, en zo ook bij de woedende allochtonen jongeren in, stiekem de mooiste stad van Nederland, Eindhoven. Ik ben niet de enige die dit soort dingen heeft meegemaakt. Waarschijnlijk hebben de jongeren waarmee ik opgroei in mijn stad hetzelfde meegemaakt op bepaalde momenten in hun leven. Ik keur het gedrag van bepaalde jongeren zeker niet goed, Niet iedereen kan zichzelf inhouden, niet iedereen heeft hetzelfde meegemaakt. Het is de kunst om te zien hoe JIJ er mee omgaat. Alles, ik herhaal álles, heeft in het leven zo zijn reden. En die redenen liggen vaak dieper dan wij kunnen zien. Vergeet niet: waar woede schijnt, weerkaatst pijn.

De reden dat ik met Edwin in gesprek wilde gaan is dat hij, zoals ik al eerder uitlegde, ook ergens in zijn leven gevormd is. Zijn misplaatste haat naar alles wat maar met Islam te maken heeft, of naar een ieder die een tintje heeft, is ergens geboren, nadat hij zelf is geboren. Er zijn mensen die er over vallen dat ik Edwin bedreigd zou hebben maar daar is absoluut geen sprake van. Wat ik hiermee bedoel te zeggen is dat mijn intenties deugden. Als er kwaadaardig bloed door mij stroomde, had ik hem wel een, grof gezegd mep verkocht. Maar mijn bedoelingen waren dus niet kwaadschiks en daarom zal ik dat ook niet doen. Ik wou even verbaal met hem sparren, niet echt! Dat probeerde ik duidelijk te maken, helaas is dat bij sommigen in het verkeerde keelgat geschoten.

Ik wilde met hem in gesprek raken om samen te praten over een oplossing. Ik gun de man, met zijn aanhangers, geen leven vol met haat en nijdigheid naar onder andere mij, een jongen met migratieachtergrond. In tijden zoals deze is het belangrijker om bruggen te bouwen, en geen dammen, ook al zijn we daar in Nederland letterlijk erg goed in.

Veelal is het probleem in de samenleving dat het gedrag van enkelingen doorgaans als representatief wordt gezien voor de gehele groep. Nogmaals, ik keur het gedrag niet goed, maar de pakweg 150 jongeren die grof in opstand kwamen op 26 mei tegen het gedrag van Pegida representeren maar liefst ongeveer 1 procent van de hele Marokkaans/Turkse bevolking in Eindhoven.

Ook is het gedrag van Pegida met voorman Edwin Wagensveld zeker niet goed te keuren. Hierdoor ontstaat er polarisatie in de samenleving en worden groepen tegen elkaar opgezet. Hopelijk bent u het met mij eens: een varkenslapje grillen in de ramadan is niet meer demonstreren, maar respectloos schofferen. De groep Pegida is echter ook maar een minuscule groep in de maatschappij. Helaas bestaat altijd de mogelijkheid dat men deze twee groepen als standaard gaat zien.

Het maakt niet uit of je op PVV stemt, of je een Marokkaan bent of dat je gewoon een doorsnee Nederlander bent: ik hoop dat we elkaar nu een beetje beter begrijpen. Laten we samen naar een oplossing zoeken, voor de toekomst. Neem jij mijn reikende hand wel aan?