Nieuw bij Albert Heijn, proletarisch winkelen als concept

En weer een smet op het blazoen van de ooit zo roemruchte naam van de marktleider in Supermarktland. Jarenlang zoemde de vrolijke kreet van“de grootste” die“..op de kleintjes" lette rond. Naar nu blijkt echter, hebben die kleintjes de winkel overgenomen.

Met die ingeslagen weg mogen we oprecht spreken van een tragisch dieptepunt in de bedrijfsvoering van ’s lands grootste supergrutter.  Voorloper in de ontmensing en daarmee ontmenselijking van zijn winkels, Albert Heijn laat de organisatorische teugels nu nóg verder vieren.                                 

In twee XL-filialen van twee grote steden wordt mij te verstaan gegeven dat na 20.00 de enige (cash-)kassa dicht gaat “..Omdat we maar met z’n tweetjes zijn”. Albert Heijn laat na 20.00 zijn bemenste kassa alleen en geeft zo vrijspel aan een ieder met kwade intenties. De bordjes ‘Bij diefstal doen wij direct aangifte” doen bijna koddig aan.

Twee dames van rond de twintig en een paar loslopende vakkenvullers bestieren de grotere filialen, compleet met broodbakkerij, sushi-eiland, servicebalie en afdelingen vol vlees, drank en luxe delicatessen.

Na 19.00 is de stemming tussen de jonge werknemers er een van het schoolplein na schooltijd. Een beetje uitgelaten zwerft men rond in de gangpaden waar de gemiddelde gauwdief gouden tijden beleeft. De artikelen liggen domweg voor het grijpen en dat zie ik in beide filialen dan ook gebeuren. Rosbief en biefstuk verwisselt vrolijk, onbetaald van eigenaar en geen haan die er naar kraait. Daar als nette burger een opmerking over maken is zinloos, als de ondernemer het zelf allemaal op zijn ‘efficiënte’ beloop laat, waarom zou de klant zich dan druk maken?                                                                           

Wel even wennen aan dat geinige ideetje: Proletarisch winkelen als concept.

De zelfscanners moesten het dure personeel gaan vervangen en men vraagt zich af tot welke hoogte de post ‘diefstal/lekkage’ inmiddels is gestegen. Dat de gelegenheid ‘de dief maakt’ werd namelijk zelden zo goed geïllustreerd.

Het lekke-mand-concept komt mij dermate hallucinant voor dat ik twee dagen later, nu aan het einde van de ochtend, nogmaals zo’n filiaal bezoek. De nachtmerrie blijkt nu een boze dagdroom geworden. Wederom het gesloten kassameubel met verwijzing naar de zelfscanners. Op de vraag of de kassa wellicht permanent gesloten is volgt het curieuze antwoord dat die alleen opent “..Als iemand heel veel spullen heeft”.

“..dan doe ik daar niet moeilijk over”, wordt mij bij wijze van servicebericht toegevoegd. Met de drie boodschappen die ik tors doet men dus wél moeilijk. Er zit op de contant-zelfscanner zelfs een hulpknop voor die malle klant met een tientje in zijn achterzak.

Nogmaals geef ik in de vrijwel uitgestorven zaak aan, het tóch te prefereren even contant bij de kassa af te rekenen. Wel zo handig, een transportband op de juiste hoogte in plaats van een verlaagd miniplatformpje waar fles wijn, zak sla en kam bananen elkaar maar slecht velen. Stoïcijns begint de uitleg bij de zelfscanner. Halsstarrigheid? Metaalmoeheid? Protocol?

Het grapje van de grote conferencier die ooit debiteerde dat hij het liefst boodschappen doet bij Albert Heijn omdat je daar alles wat je voor de kassa op eet niet hoeft te betalen, krijgt een wel erg wrange bijklank.

In gidsland op supermarktgebied, de U.S.A., is het zelfscannen allang weer op zijn retour vanwege ongekende ‘lekkage’-cijfers maar in Nederland wachten de aandeelhouders van Ahold blijkbaar rustig af tot het kalf verdronken is.

U kunt uw portemonnee in elk geval voorlopig thuis laten lief publiek. Wel zo voordelig!