Olympisch geweld

Er is altijd en overal even veel wereldnieuws, in elk geval genoeg nieuwsaanbod. Dat komt omdat als het hier zomer is, dan is het elders winter, is het hier dag dan is het daar nacht. En zelfs met zaterdagen en zondagen wordt in enkele andere landen anders omgesprongen. Is het hier dus donker en zomer en weekend, dan wil dat niet zeggen dat er niks gebeurt en helemaal niet dat er elders op deze aardkloot niks gebeurt. Natuurrampen bijvoorbeeld trekken zich nu eenmaal weinig van onze tijdklok aan en dieven gaan niet voor niets liever ’s nachts hun gang. Wie begint er nu overdag aan een plofkraak?

Woon je echter in Nederland en vinden er Olympische Spelen plaats, dan heb je als nieuwsconsument ruim twee weken pech. Mijn oprechte deelneming aan het adres van de slachtoffers.

Ik tik dit op zondagochtend waar ik traditiegetrouw om 12.00 uur gewend ben om naar het eerste tv-nieuws te kijken, wat op zichzelf al idioot is. Want de NPO had als publieke omroep ook kunnen overwegen om eerder in het weekeinde nieuwsbulletins te programmeren. Maar op 26 juli is het eerste tv-nieuws volgens het programmaoverzicht op Teletekst om vijf uur in de middag. Kennelijk is er niemand die daartegen protesteert. Nou, ik wel. Natuurlijk zullen de NPO- en NOS-bonzen tegenwerpen dat volgens onderzoek de behoefte aan nieuws op zondag minder groot is en dat er op dat moment minder gebeurt, of dat er ergens al eerder tussen het sportnieuws wat ander onaangekondigd nieuws wordt gepropt, maar daar is – wat al blijkt uit mijn inleidende zinnen – genoeg tegen in te brengen. Zoals, dat kijkcijfers bij een publieke omroep minder zwaar zouden moeten wegen, dat er op zondag geen Nederlandse kranten verschijnen en dat duizenden oudere nieuwskijkers hun informatie liever via de beeldbuis tot zich nemen dan via de microbeelden en kleine lettertjes op hun mobiles, laptops en Teletekst. Trouwens, wat is er tegen om in een 24 uurs-economie een paar journalisten extra in te roosteren om relevant nieuws bij te houden en ieder uur van de dag, ook via de tv, uit te zenden?

En dan heb ik het nog niet eens over de dominantie van de sport op TV. Die loopt alle spuigaten uit. Je zal maar niet of minder in sport geïnteresseerd zijn.

Er bestaat een verband tussen de overdosis aan sport en het streven naar meer inkomsten uit de STER-reclame. Daar kwam zelfs Loekie weer aan te pas. De publieke omroep probeert niet het sportnieuws enigszins te beperken, maar gooit er nog een schepje bovenop. Door de EO in een hysterische culinaire setting ex-deelnemers de waarde van Olympisch Goud te laten relativeren en door extra afleveringen te programmeren van Andere Tijden Sport.

Dat de nieuwsvoorziening bij ons in vele opzichten tekortschiet heeft te maken met het feit dat wij nieuws produceren vooral opvatten als een organisatorisch probleem van een bureaucratie. Zo is de agendajournalistiek vanuit de kantoortuin ontstaan. Wat de nieuwsagenda voor de volgende dag aangeeft, dingen als de handel en wandel op het Binnenhof, rechtszaken en jaarcijfers van bedrijven, dat is makkelijk planbare journalistiek. En dus dominant in de media. Zo wordt ook op de radio al jarenlang urenlang de Tour de France uitgezonden, zodat andere collega’s dan op vakantie kunnen. Niet omdat de Nederlandse fietsers nou zulke enorme nieuwswaardige prestaties leveren. Je zou er ook voor kunnen kiezen om meer de straat op te gaan op zoek naar nieuws (wat ik enige tijd met plezier en aardige inhoudelijke resultaten voor HP/De Tijd heb gedaan) of meer tijd en energie steken in data- en onderzoeksjournalistiek.

De overeenkomst tussen de Olympische drive van de sporters en de verslaggeving door de NOS zit hem in de domme scoringsdrang. Mikken op heel veel medailles (de prognose is 48 plakken) en torenhoge kijkcijfers. En daarom zoveel mogelijk zendtijd met sport vullen. Voor goud gaan en niet genoeg letten op een onbekende tweederangs Oostenrijkse wielrenster, die er op tijd tussenuit knijpt. Ik vind de gekke en losse manier waarop de mannen op SBS 6 over de Spelen en andere zaken lullen meestal leuker om naar te kijken dan naar het keurige keurslijf waarin de NOS en overige verwaterde zuilen zich proppen. Wat is er overigens katholiek/christelijk aan al die detectives uitzenden als alternatief voor de overdosis aan sport?