Omdat zij iemand is

Er zijn dagen dat ik denk: laat maar.
Weer zo’n bericht.
Weer een man.
Weer een vrouw.
Dood. Verkracht. Vermist. Vermoord.
Er zijn dagen dat ik denk: ik heb het al gezegd…
Maar het houdt maar niet op.
Een vrouw zegt nee.
Of: ik wil weg.
Of zegt helemaal niks.
En daarna: stilte.
Of bloed.
Of een filmpje dat rondgaat op Koningsdag.
Als je goed kijkt, zie je een vrouw.
Geen incident. Geen anekdote. Geen ‘iemand zijn dochter’.

Nee.
Ze was niemand van iemand.
Ze is iemand. Punt.
Maar dat blijkt hardnekkig moeilijk te bevatten.

En het systeem? Dat sputtert wat.
Een taskforce hier. Een actieplan daar.
Ondertussen wacht zij.
Of vlucht zij.
Of staat zij op.
Zonder vangnet. Zonder vertrouwen.
Of wordt ze vermoord.

Dus nee, ik zwijg niet.
Omdat zij iemand is.
En omdat mijn zwijgen erger zou zijn dan de herhaling.
Er zijn dagen dat ik denk: laat maar.
Maar die dagen win ik niet.
Want zij verdient woorden.
Tot het eindelijk genoeg is.