Onacceptabele misstanden bij de bescherming van kinderen

U denkt: ze hebben schoon schip gemaakt. De verantwoordelijken voor deze rampzalige situatie zijn ontslagen. Het bestuur is afgetreden. Er komt een nieuwe directie. Niets van dit alles. Het Toezicht Jeugdbescherming en Jeugdreclassering heeft een rapport uitgebracht waarin wordt gesteld dat het allemaal heel erg is maar dat de William Schrikker Stichting er ook niets aan kan doen. Verantwoordelijk voor deze mantel der liefde zijn de Inspecties Gezondheidszorg en jeugd alsmede Justitie en Veiligheid.

Aan het begin van het rapport staat een samenvatting van de conclusies. Het is de moeite waard om dit de ene hand wast de andere ambtenarenjargon letterlijk te citeren:

"De  lnspecties zien bij de WSS JB&JR betrokken medewerkers die onder hoge druk en in complexe situaties werken met ouders en/of jeugdigen met een beperking, waar sprake is van een ontwikkelingsbedreiging, onveiligheid of een recidiverisico. Ondanks alle inspanningen en goede intenties concluderen de inspecties dat de kwaliteit van de uitvoering van de maatregelen bij de WSS JB&JR grotendeels onvoldoende is. Jeugdigen (en hun ouders) krijgen niet tijdig de passende bescherming, begeleiding en hulp die zij nodig hebben. De inspecties hebben er geen vertrouwen in dat de WSS JB&JR erin slaagt om álle geconstateerde normafwijkingen binnen afzienbare tijd weg te nemen. Dit komt doordat de onderliggende oorzaken veelal buiten de invloedssfeer van de WSS JB&JR liggen: onder andere het structurele arbeidsmarkttekort aan gekwalificeerd personeel en een onvoldoende beschikbaar en toegankelijk hulpaanbod zijn belangrijke onderliggende externe oorzaken. De inspecties achten handhaving bij de WSS JB&JR om deze reden geen effectief middel. De inspecties verwachten dat het bestuur transparant is over tekortkomingen en over de negatieve effecten hiervan voor jeugdigen en hun gezinnen, ook als deze niet (geheel) in de eigen invloedsfeer liggen. De inspecties vertrouwen erop dat de WSS JB&JR naar aanleiding van het rapport verbeteringen binnen de eigen invloedsfeer doorvoert en expliciet aandacht besteedt aan implementatie en borging daarvan. Hierover gaan de inspecties met het bestuur in gesprek¨

O god, jongens toch, wat deden die medewerkers alllemaal hun stinkende best. Wat waren hun bedoelingen goed. Jammer genoeg gaat toch veel mis maar dat ligt buiten de invloedssfeer van de stichting. Daarom is handhaving geen effectief middel, dit blijkbaar in tegenstelling tot de aanpak van hondenbezitters zonder schep en poepzakjes. Nee, daar kun je op vertrouwen hoor, dat de gasten die de noodsituatie lieten ontstaan, snel de nodige verbeteringen aanbrengen.

Boven deze conclusie staan enkele uitspraken van de William Schrikker bolleboffen zelf. Het begint met een passage onder de kop. 'Waar wij trots op zijn'. Dat zijn ze dan over de grote tevredenheid bij de omgeving, de passie van de medewerkers en hoe kritisch zij elkaars activiteiten volgen. Onder de goede voornemens gaat het over meer samen met de gezinnen plannen en uitvoeren. Typerende zinsnede in hulpverlenersbargoens:

"Handelingsperspectief en effecten ervan op gezinnen monitoren. Zorgen voor voldoende contact met gezinnen zonder vaste jeugdzorgwerker. Verhogen van de prestaties op de wettelijke KPI’s en op het contact met een jeugdige alleen."

Het gevolg van dit alles zal zijn dat ouders zich gezien gehoord en begrepen voelen. Zij begrijpen waarom bepaalde hulp wordt ingezet.

Wie vervolgens het hele rapport doorneemt, ontdekt wat een enorme puinhoop het allemaal is en dat daar minimaal sinds 2019 op wordt  gewezen. Weliswaar zie je steeds dat de inspecties iets zeer onvoldoende vinden maar de voorgestelde maatregelen komen voornamelijk neer op meer gelul over regie en zo en dat er beter met de ouders gecommuniceerd moet worden en zo.

Als je daar allemaal doorheen kijkt, dan kom je tot de conclusie dat de William Schrikker Stichting er op een breed front disfunctioneert, dat het personeel deels onvoldoende is opgeleid en dat je als zogenaamde cliënt van de ene in de andere wachtlijst verzeild raakt. Er bestaat een cliëntenraad maar die is ingepakt en tevreden met de mededeling dat de adviezen allemaal worden 'meegenomen'. Wat dat meisje in Vlaardingen overkwam, is geen incident maar past in een patroon van disfunctioneren.

Het rapport van de beide inspecties is in zoverre belangrijk dat je eraan kunt zien waarom in Nederland zoveel misstanden blijven voortbestaan. Voor het overige heeft het geen betekenis. Wel geven de twee inspecties de moeder van het mishandelde meisje, bij wie het uit huis was gehaald, een stomp in het gezicht. Zij begint nu een proces tegen de William Schrikker Stichting. Schandalig dat dit moet.

Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin, zeker nu de laatste putten open blijven. Tevens noem ik de PVV een extreemrechtse partij.

Beluister Het Geheugenpaleis, de wekelijkse podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis. Nu: Joden en Perzen