Ongevraagd advies aan D66

14 juni 2017 was de laatste keer dat ik optrad als columnist op het “linkse mainstream medium” Joop. Tja, de wereld ziet er 3 jaar later toch totaal anders uit. Om te beginnen zou ik in 2017 de in populistische kringen gebruikte term mainstream media niet als belediging voor de eerlijke media opgevat hebben. Daarnaast is mijn werk van altijd op pad zijn op bezoek bij ondernemers veranderd in maandenlang met de laptop op schoot thuis op de bank zitten. En daar bovenop heb ik 2 prachtige kinderen gekregen, ben ik getrouwd, en zijn we verhuisd naar ons droomhuis. Het drukke gezinsleven, een fulltimebaan en mijn hobby’s – eerst in de lokale politiek en later als toezichthouder bij een coöperatieve bank – waren allemaal oorzaken om niet toe te komen aan het delen van mijn ongezouten mening met jullie, trouwe lezers van dit linkse mainstream medium.

Maar toen was het ineens weer tijd voor de kandidatenlijsten van de politieke partijen voor het hoogste orgaan in ons land, de Tweede Kamer der Staten-Generaal. D66 kwam met een heel verrassende advieslijst. Vooral verrassend omdat er veel nieuwe gezichten op staan. En dat kan ik alleen maar toejuichen.

Laat ik maar beginnen met mijn complimenten uit te spreken voor de D66 Lijstadviescommissie. Het is een onmogelijke taak om uit 206 uitstekende kandidaten een lijst samen te stellen. Toch zou ik persoonlijk tot een andere volgorde gekomen zijn, en ik zal later uitleggen waarom.

Bij veel andere partijen hebben de leden geen mogelijkheid om direct de volgorde van de lijst te bepalen. Bij D66 wel en ik zie als D66’er het gebruik van deze mogelijkheid eerder als een plicht dan een recht. Ik hoop dat meer D66’ers die deze column lezen voor zichzelf kritisch nadenken wie zij als hun vertegenwoordigers in de Kamer willen hebben. Mijn advieslijst is uiteraard gratis te gebruiken voor alle partijgenoten. En ik waardeer het zeer als jullie deze column op sociale media delen om andere partijgenoten te motiveren om ook kritisch naar de lijst te kijken.

Ik heb daarbij twee factoren zwaarder laten wegen dan de Lijstadviescommissie heeft gedaan, zoals benoemd in haar toelichtingsbrief. Natuurlijk is een evenwicht tussen vrouwen en mannen, culturele achtergronden, seksuele geaardheden, leeftijden en regio’s belangrijk. Maar ik vind het veel belangrijker dat een Kamerlid inhoudelijk de regering goed kan controleren en wetsvoorstellen kan indienen op basis van dossierkennis en (werk)ervaring. Een gemiddeld Kamerlid heeft in het meest gunstige scenario slechts één beleidsmedewerker voor het eigen terrein en moet vechten tegen ministeries met duizenden ambtenaren. Daarom heb ik in het Kandidatenboek naar beleidsvoorkeuren en CV’s (vooral op LinkedIn) gekeken.

Ik heb me tot de eerste 15 te behalen zetels beperkt. Op de website van de peilingwijzer staat D66 tussen 9 (bandbreedte 7-11) en 14 (bandbreedte 13-15) zetels. Als we (veel) meer zetels halen is dat uiteraard alleen maar mooier. Maar laten we, voor het scenario dat D66 op 15 blijft steken, zorgen dat er een goed team in de Kamer terecht komt waar alle beleidsterreinen zijn voorzien van een goed inhoudelijk Kamerlid.

Verder zijn de plekken 2 t/m 15 volledig willekeurig verdeeld. Voor zover ik weet hebben we in de Nederlandse politiek niet iets zoals een loopmaatje, en de volgorde op de lijst moet niet leidend zijn voor de verdeling van de taken in de fractie. Overigens was dat in het verleden ook niet het geval, zoals het voorzitterschap en vicevoorzitterschap in 2017 en na het vertrek van Alexander Pechtold.

Ik ben de kandidaten van de advieslijst één voor één langsgegaan van plek 2 t/m 65 en wie naar mijn mening het meest geschikt is, komt terug op mijn advieslijst hieronder.