Ons verdienvermogen volgens Wopke en Wiebes

Eindelijk beleefde Wopke gisteren ook zijn finest hour. Zijn eerder aangekondigde investeringsfonds van 50 a 100 miljard is een feit. Zij het dan dat het maar 20 miljard bedraagt voor de komende vijf jaar. 4 Miljard per jaar. Met zijn sidekick Eric Wiebes mocht hij nu eindelijk ook een persconferentie geven. Na het veelvuldige vertoon van Rutte en de Jonge stond hij te glimmen van trots over zijn fonds dat “door de negatieve rente zelfs nog extra geld oplevert bij het lenen.”

De staat als belegger, want waarom zou de gemeenschap niet mogen profiteren van het kapitalistische systeem dat 0,1% van de wereld stinkend rijk maakt? Waarom niet? Het geld vloeit weer terug naar de staat. Noorwegen heeft al decennia zo’n beleggingsfonds waar de overheid de opbrengst van oliewinning in heeft gestopt. Het is een van de pijlers van een stabiele economie.

Maar waarin gaan we investeren? Innovatieve fabrieken die klimaatneutraal zijn, waterstofnetwerken die energie voor een groot deel CO2-neutraal maken, verduurzaming van huizen, bedrijven en overheidsgebouwen? Nee daarvoor moet je naar politici met visie als Merkel en Macron. Die hebben ook een groot deel van hun coronaherstelfondsen ondergebracht in investeringsfondsen om hun Duitsland en Frankrijk “groen te herstellen” met respectievelijk 130 en 30 miljard.

En wat krijgen we in Nederland qua duurzaamheid? Ik citeer Wopke: “We vergroten op een duurzame manier ons verdienvermogen voor de lange termijn.” Waaaat?? Ja, volgens het komische duo Wop en Wiep moet ons verdienvermogen omhoog. Het heet niet voor niets een groeifonds.  Aha! En waarmee willen ze dat bereiken: met investeringen in kennisontwikkeling, research & development en infrastructuur. Want het heet niet voor niets een groeifonds. Ik citeer weer: “Groei en vooruitgang die we ook in onze eigen portemonnee moeten voelen.”

Groei, groei, groei. Kunnen we daar nou eens mee uitscheiden? Daar merkt de gemiddelde Nederlander toch weinig van: het reëel besteedbaar inkomen van huishoudens is sinds 1977 nauwelijks toegenomen. Groei is er wel: meer industrie, meer verkeer, meer export, meer miljonairs maar dus ook meer klimaatverandering en meer ongelijkheid.

Nederland blijft achter constateerde voormalig milieu-minister Nijpels (VVD) vorige week in het NRC. “We hebben nog niets extra’s gedaan.”

Een minuut voor twaalf: laten we verdienen aan verduurzaming.