Ook in Nederland bedreigen christenen het recht op abortus

Toen ze daar in Amerika op woensdag 9 november 2016 ruw wakker geschud werden uit hun diepe remslaap stonden ze voor een voldongen feit. Donald Trump was gekozen als de 45ste president van de Verenigde Staten. Velen hadden niet de moeite genomen om naar de stembus te gaan. Want, zo zeiden de meeste verongelijkt: “My vote doesn’t count”. Anderen zeiden “ I don’t like Hillary”.

De verkiezingscampagne was een grote grap geweest. En niemand geloofde dat Trump een serieuze kandidaat was voor het presidentschap. In allerijl werden er protestdemonstraties georganiseerd. Alsof ze daarmee de verkiezingsuitslag konden terugdraaien. Althans dat dachten die millennials en de witte boomer vrouwen met hun roze pussy-hats op het hoofd. Ze vergaten voor het gemak dat Donald Trump zijn overwinning aan hen dankte. Want zij hadden al die tijd liggen snurken.

De Pro Life beweging, die tot dat moment geen direct lijntje met de Oval Office had, werd na het aantreden van Donald Trump met alle egards ontvangen. Donald Trump, die eigenlijk helemaal niet tegen abortus is, had de conservatieve ultrarechtse groeperingen en de Evangelicals nodig om zijn positie te consolideren. 

Donald Trump kwam meteen in actie. In veel Zuidelijke Staten werden Planned Parenthood klinieken gedwongen hun deuren te sluiten. Het geweld tegen abortusklinieken en de artsen die abortussen uitvoeren nam toe. Ook internationale reproductive health programma’s werden stopgezet via de zogenaamde global gag rule. De Amerikaanse vrouwenbeweging maakte zich zorgen, maar ze bleven optimistisch: in the land of endless opportunities zou de tijd van achterkamertjes, knoeierij met breinaalden en zeepsop-douches niet snel terugkeren. En weer onderschatten ze hun tegenstanders want men zag de benoeming van twee zeer conservatieve rechters, Brett Cavanaugh en Amy Coney Barrett, bij de Supreme Court niet direct als een probleem. 

En toen de Suprème Court of the United States ( SCOTUS) toch echt een grote dikke streep door Roe V Wade haalde kwam eindelijk de grote schok, het besef dat de tijd van de breinaalden weer helemaal terug was. Ze hadden het niet zien aankomen. Tenminste, dat zeiden ze, toen ze eindelijk wakker schrokken. En weer protesteerden ze tegen een voldongen feit. Dit keer bleven de pussy-hats thuis. Maar hoedje of geen hoedje. Vrouwen in Amerika hebben een groot problemen. In veel zuidelijks staten, zoals Texas, is het plegen van abortus gewoon strafbaar. En de federale regering kan niets voor ze doen. Net als in El Salvador kunnen vrouwen in Amerika levenslang gestraft worden als ze abortus plegen. 

Margaret Atwood’s The Handmaid’s Tale komt langzaam tot leven in een land waar arme vrouwen nauwelijks geld hebben om een doosje tampons aan te schaffen. De pil is luxe voor vele vrouwen die het zich niet kunnen permitteren in verwachting te raken. Het krijgen van een kind betekent voor veel arme vrouwen eeuwigdurende, gruwelijke armoede en kansloosheid. Neen, zeggen de Prolifers, dat is niet waar. Je hoeft niet in armoede te leven. Dat is jouw eigen keus. Krijg het kindje en sta het netjes af aan mensen die een kind willen en ervoor kunnen zorgen. Wat ze er niet bij vertellen is dat de adoptiemarkt in Amerika vooral voor gezonde, witte kinderen een zegen is. De rest van de kinderen verdwijnt in het afvoerputje van de pleegzorg.

Ondertussen in Nederland: hier spelen de mensen (lees: vrouwen) nog steeds mooi weer. Alsof het hier allemaal snor zit met het recht op abortus. Net als de Amerikanen geloven ze dat het in Nederland nooit zover zal komen dat vrouwen gedwongen zullen worden hun zwangerschap te voldragen. Ook al zijn ze verkracht. Ook al is er sprake van incest. Ook al is hun leven in gevaar.

De vrouwenbeweging in Nederland staat 5-0 achter. Kijk maar naar de Linda. Die zogenaamde revolutionaire cover met blote borsten. Alleen maar mooie in de etalage, want ze zijn zo vooruitstrevend. Toen Roe v Wade in Amerika gecanceld was kwamen ze protesteren op de Dam. Ze maakten zich zorgen. Want wat er in Amerika nu weer gebeurt. Ook hier protesteerde de vrouwenbeweging tegen voldongen feiten. Wordt het niet eens tijd voor een proactievere houding? Voor het te laat is?

Het recht op een veilige abortus staat overal ter wereld, sinds jaar en dag onder zeer zware druk. Rabiate witte mannen in de Westerse wereld. Dogmatische Evangelicals op het Zuidelijk Halfrond. Salary men in Japan. Allemaal geloven ze dat vrouwen vooral hun bek moeten houden en kinderen moeten baren.

Wie zwanger raakt in Polen heeft een groot probleem. Zeker als er complicaties optreden. Onder invloed van de katholieke kerk heeft de conservatieve, rechtse regering van Andrzej Duda het recht op abortus drastisch ingeperkt. In Malta is abortus simpelweg verboden. Ook al is het leven van de moeder in gevaar. In Vaticaanstad knijpen die hostie etende kerels in lange jurken verheugd in hun handjes. De mannen die geen seks hebben maar wel vinden dat zij de opper-connaisseurs van poennies zijn. En daarom vinden dat zij de baas mogen spelen in de buik van alle vrouwen.

In Nederland is de invloed van de katholieke kerk relatief gering. Maar wie “Anti-abortus lobby” in de Google zoekmachine gooit krijgt 110k hits. En uit al die hits blijkt dat er achter de schermen druk en zeer ijverig wordt gewerkt wordt om de abortuswetgeving in Nederland terug te draaien. Of desnoods, te amenderen, zodat vrouwen slechts mondjesmaat toegang kunnen krijgen. De  NPO3 vraagt zich bezorgd af of “vrouwen van Nederland nog de baas in eigen buik zijn”. Een retorische vraag. Zeker als je bedenkt dat er in Nederland nauwelijks gesproken kan worden over “de anti-abortus lobby”. Want wie is deze anti-abortus lobby? En wat is de inhoudt van hun agenda?  En wie is hun doelgroep. Een boel vragen die niet eenduidig te beantwoorden zijn. 

Het blijkt dat de kleine christelijke partijen ChristenUnie (CU) en de Staatkundig Gereformeerde Partij (SGP) een zeer invloedrijke anti-abortus lobby voeren. En net als in de VS , wordt het recht op abortus als ruilmiddel ingezet om politieke macht te verkrijgen. Mark Rutte heeft de kleine christelijke partijen nodig om de linkse oppositie uit zijn nek te houden. En in ruil voor hun politieke steun vinden de liberalen het okay dat de kleine christelijke partijen het recht op abortus ondermijnen. De liberalen willen kostte wat kost op het pluche blijven zitten en accepteren daarom dat er politieke partijen zijn die vrouwen willen dwingen om een zwangerschap te voldragen. 

“Gewoon even een negen maanden volhouden, beste dame. Daarna kun je het kind altijd opgeven voor adoptie.  Er zijn overal allerlei lieve, goede mensen die een kindje willen”. 

Hele leugens en halve waarheden. Tijdens de euthanasiediscussie waren het diezelfde CU en SGP, die in de achterhoede een affreus gevecht voerde. Het frame dat “euthanasie een vrijbrief was om ouderen uit te moorden” werd wijd en zijt verspreid. Van Amerika tot Engeland. Iedereen reageerde verontwaardigd, bang en boos. Maar de euthanasiewet kwam er toch. Ook daarna bleven de Christen Unie en de SGP morrelen aan het wettelijke recht om te zelf te mogen beschikken en wikken het eigen lijf. Kees van der Staaij en André Rouvoet zeiden op radio en tv dat “als mensen zien dat het leven prachtig-mooi is, ze vanzelf weer zin krijgen”.

Waarom gaan niet alle alarmbellen gaan rinkelen als dit soort nihilisten aan het woord zijn?  Een imam die vanaf zijn kansel meldt dat de sharia-wetgeving in Nederland moet gaan gelden?  Het hele land staat op zijn kop. Maar als de christelijke fundamentalisten hun mens- en vrouwonvriendelijke boodschappen lanceren denkt iedereen: “ach laat maar lekker lullen, jôh. Ze zitten toch in de Achterhoek en niet hier om de hoek”. 

Het is lastig om erachter te komen wie de Amerikaanse geldschieters zijn die in Nederland de Pro Life beweging steunen. Het blijkt dat de kleine christelijke partijen in Nederland met staatssteun geld en wat grijpstuivers uit de Verenigde Staten hun Pro Life activiteiten financieren. Maar de Nederlandse Pro Life beweging kan zichzelf financieel aardig bedruipen. De Amerikanen bieden vooral morele steun. En geven advies. 

Het gaat niet om geld. Het is vooral de boodschap, die verspreid wordt vanuit het culturele mekka van de wereld, de VS. En het feit dat hun manier van opereren overal ter wereld wordt gebruikt als blauwdruk in de strijd tegen het recht op abortus. En daarom zie ik de expansiedrift van de Amerikaanse Pro Life beweging als precair. Zeker als je bedenkt dat ze vooral in arme, ontwikkelingslanden veel schade kunnen aanrichten. Het maakt daarom niet uit dat er ook andere organisaties uit andere Westerse landen actief zijn bij het financieren van anti-abortus bewegingen op het Zuidelijk Halfrond.

In Kenia denkt men dat het einde van Roe V Wade de binnenlandse anti- abortus lobby zal beïnvloeden. In Suriname heeft de ultraconservatieve christelijke splinterpartij, Alternatief2020, net een grote overwinning behaald bij het Constitutionele Hof. Het huidige op etnische leest geschoeide kiesstelsel is onconstitutioneel, oordeelde het Hof. Na de eerste hoeraatjes, kwam langzaam de ontnuchtering. Want wie waren de mensen precies die de zaak naar het Constitutionele Hof brachten? Waren dat niet de mensen van de partij die Suriname wil omtoveren in een heuse theocratie? 

De Pro Life beweging wil graag dat de mensen geloven dat abortus iets is van losse vrouwen die rondneuken. Ze vertellen verhalen over ijdele vrouwen die hun bijna voldragen baby’s doden omdat ze hun ranke figuurtje willen behouden. Sommigen vertellen met droge ogen dat er vrouwen zijn die kiezen voor een curettage omdat een zwangerschap anders hun gezellige skivakantie zal verkloten. Het zijn geen onschuldige jokkiebrokkies. Deze gasten zijn bloedserieus. Ze willen koste wat kost anderen hun pedante wil opleggen. 

Christelijke artsen blijken “spijtpillen” voor te schrijven aan vrouwen die onder druk hun abortus willen terugdraaien na het slikken van de abortuspil. Deze artsen geloven dat een extra grote dosis progesteron kan helpen om de zwangerschap te behouden. Kwakzalverij.  De Groene Amsterdammer meldt dat het medicijn (Utrogestan) niet geregistreerd staat bij het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen als “abortuspilstopper”.  Het slikken van utrogestan kan mogelijk zelfs tot levensbedreigende situaties leiden (er is nog te weinig onderzoek beschikbaar). 

Ook zoiets opmerkelijks: “de schone polis” of wel de Pro Life Verzekering. Eens onderdeel van Zilveren Kruis.  Over deze zogenaamde “schone polis” werden er Kamervragen gesteld. Ik vroeg in mijn directe omgeving of iemand hier iets over had gehoord. Glazig werd ik aangekeken. Of ze gehoord hadden dat Zilveren Kruis de samenwerking met deze Pro Life mensen geschrokken opschortte toen er gedonder kwam? ‘

Er is een duidelijke markt is voor een dergelijke “schone polis’. Er komen vertrouwensartsen, waar bijvoorbeeld vrouwen terechtkunnen die ongewenst zwanger zijn, (..), want het ‘ is fijn om over die gevoelens te kunnen spreken met iemand die jou vanuit je christelijke principes begrijpt’ aldus  Nicole Bolweg.  Dus gaan ze rustig door met hun activiteiten.  In de luwte. Dat weer wel. Dat ze gewoon dingen willen regelen verzekering voor hun eigen doelgroep. Net als die mensen van Promovendum…. Dat begrijpt toch iedereen wel? Ze doen niemand kwaad.

Zieltjes winnen. Mensen indoctrineren. Zeggen dat ze in de hel zullen branden als ze hun zwangerschap af willen breken. Een wettelijk recht. En opeens zitten de politiek en kerk in de onderbroek van de vrouw. Abortus en vrouwenrechten zijn intrinsiek onderdeel van de felle cultuurstrijd die de wereld vandaag in zijn greep houdt. Maar wie zal in deze tijd van oorlog en geweld in Oekraïne deze strijd op het scherpst van de snede willen voeren? Mensen zijn bezig met hun gas en hun licht. Met eten en overleven. 

De Pro Life beweging is een brede beweging.  In Amerika gaat het niet alleen om de ultraconservatieven in de zuidelijke Staten. Ook de  Latino gemeenschap heeft een sterke Pro Life lobby . Er zijn zwarte pastores  die zeggen dat abortus “ de genocide van zwarte baby’s is”.

In Nederland is de Pro Life beweging al even divers. Urk. De Achterhoek. Vrije Evangelie kerken. Actief zijn in de Bijlmermeer. Lunetten. Den Haag.  Surinamers, Ghanezen, Antillianen. Molukkers. In al deze kerkgemeenschappen wordt vol verve verkondigd dat het afbreken van een zwangerschap indruist tegen de wil van God.  Maar er is geen plek voor God en de kerk in mijn minuscule vrouwenslipje. Indringers. Te  brutaal voor woorden zijn deze gasten. En alleen daarom is het noodzakelijk om de strijd tegen de Pro Life Beweging aan te gaan. Baas in Eigen Buik!