Op 19 augustus arriveerden mijn familieleden in kamp Westerbork

Onze vakantie bestaat niet alleen uit het paraderen op Crocs, camping badminton en zandkastelen bouwen. We ondernemen nog meer dingen om herinneringen te maken met de kinderen.

We zijn op vakantie in de buurt van kamp Westerbork en het is bijna 19 augustus, de datum waarop mijn familie in 1942 in Westerbork aankwam. Daarom besloten wij vandaag een bezoek te brengen aan dit kamp. Want ook deze herinnering moet gemaakt worden.

In Westerbork, een plek vol geschiedenis, loop ik rond en voel ik de aanwezigheid van mijn voorouders. Het is een plek waar mijn familie ooit was, zonder te weten wat er ging gebeuren.

Met een zwaar gevoel en hoop in hun hart gingen ze op reis vol angst en pijn. Ze werden weggevoerd naar Auschwitz en Sobibor, waar ze vreselijke dingen meemaakten. Maar ik draag hun kracht en moed met trots, door hun herinnering levend te houden.

Kamp Westerbork is een symbool van donkere tijden, maar ook van veerkracht en liefde. Het herinnert ons eraan om nooit te vergeten wat er is gebeurd, om ervan te leren en te streven naar een wereld zonder zulke gruweldaden.

Terwijl ik daar loop met mijn vier kinderen aan mijn zijde, voel ik me sterk verbonden met mijn familiegeschiedenis. Ik vind het belangrijk om hun verhaal te delen met mijn kinderen. Om de ervaringen van mijn familie levend te houden en om respect te tonen aan degenen die hebben geleden.

Ik hoop dat mijn kinderen beseffen dat we altijd moeten streven naar een wereld zonder zulke gruweldaden. Dat we een lichtpuntje kunnen zijn in de duisternis, door respectvol met elkaar om te gaan en te streven naar vrede en begrip.