Overpeinzingen op 5 mei, over vrijheid en wantrouwen

Het is 5 mei 2025. Van mijn balkon hoor ik vrolijke geluiden van een feestende massa. En ik kan het niet verdragen. Waarom? Omdat dit kop van de dag is: 'Netanyahu-regime wil heel Gaza innemen en bewoners deporteren' en wij zogenaamd Bevrijdingsdag vieren.

Omdat dit een andere kop is: 'NSC en BBB blijven leugens verspreiden over milieuorganisaties', terwijl een grote groep van ons hen ooit blindelings vertrouwde. Dat ze eerlijk en oprecht zouden zijn. Met name NSC. Oprecht, rechtvaardig, zeer trouw en degelijk.

Niks is er waar van gebleken. 

NSC kan klimaatproblemen ontkennen, maar leugens verspreiden... Alstublieft. Leugens horen nooit bij een degelijk bestuur, vindt u niet? Hun leugenachtige vertoning aan het begin, heeft hen veel zetels opgeleverd. Ons vertrouwen bracht hen aan de macht. Ons vertrouwen heeft ertoe geleid dat hen de macht werd toevertrouwd. Zodat zij voor ons en onze normen en waarden opkomen. Zodat dit land op een behoorlijke manier bestuurd zal worden. Vrij van leugens en manipulaties, slechts puur en zuiver, het belang van de burgers voorop. 

Niks is er waar van gebleken.  

Pieter Omtzigt is vertrokken.Zijn doen en laten maakten van hem een held. Betoverd door zijn gevoel voor rechtvaardigheid gingen wij massaal in hem geloven. Dat deden wij door middel van ons democratische recht. Sinds onze rode potloden van hem een machtige held hebben gemaakt, kwamen onze waarden en normen niet meer ter sprake. Integendeel.

Als ik op het NSC had gestemd, dan had ik nu een PTSS ontwikkeld vanwege bedrog. Of was ik boos geworden. Woest. Omdat Pieter en NSC niks hebben bereikt van wat ze beloofden. In plaats daarvan volgden er leugens en manipulaties. Zoals deze over milieuactivisten. En vele anderen. Wie het nieuws volgt weet waar ik het over heb. Van iemand die zich presenteert als vechter tegen het onrecht zou je ook verwachten dat die te allen tijde en onvoorwaardelijk tegen het onrecht zou opstaan. In het geval van NSC is er niks waar gebleken.

Hoeveel onschuldige doden telt Gaza inmiddels? Hoeveel Palestijnse kinderen graven door de puinhopen en afval op zoek naar voedsel? En ondertussen wordt er door Israël met nog ergere middelen gedreigd. Namelijk een totale vernietiging. Waar is dat gevoel voor onrecht bij NSC gebleven? Het is stil. 

Op 5 mei 2025 wordt Bevrijdingsdag in heel Nederland luidruchtig gevierd. Vanuit mijn balkon hoor ik de vrolijke geluiden van een feestende massa. En ik schaam me dood: "Welke en wiens vrijheid wordt vandaag nog gevierd?"

Wellicht dat ik buitengewoon gevoelig ben voor onrecht omdat ik het zelf vaak mee heb gemaakt. Hetzij als subject, hetzij als toeschouwer.  Telkens waren het individuen die het onrecht creëerden of stimuleerden of zelfs mogelijk maakten. Hun motieven wisselden. Een laat het onrecht toe vanuit overtuiging, gedreven door eigenbelang. Een ander dan weer door onverschilligheid. Of door angst. 

Onrecht bestrijden heeft ook vele levens gekost. Leert de geschiedenis ons, net zo goed als ons heden. Wie van ons durft nog echt op te staan tegen het onrecht? Hoe vaak bent u getuige geweest van het onrecht op uw werk? Of op straat? In de wereld, nota bene?  Hoe vaak elders, waar het kwetsbare leven zich afspeelt en bedreigd wordt? Hoe vaak stond u op? Of bleef u stil? 

Wellicht dat ik buitengewoon gevoelig ben voor onrecht omdat het onrecht mij veel te vaak overkwam. Als subject. En als toeschouwer. Gedreven door een intern, morele kompas durfde ik een aantal jaar geleden het onrecht te lijf te gaan. Ik sloot me aan bij de PvdA. Een clubje van oprechte mensen, die dezelfde waarden en normen nastreven. Althans... 

Als verkozen PvdA politica streed ik tegen het onrecht dat op het lokale Amsterdamse niveau vele levens belemmeren zou. Ik schreef over dat onrecht, ik agendeerde punten op de politieke agenda's...  Voor wie dan ook ik opkwam, gemeen met elkaar hadden zij slechts een ding: hen is het onrecht overkomen. 

Op 5 mei 2025, wanneer het overgroot deel van ons Nederland de Bevrijding viert, voel ik me gevangen en opgesloten als nooit ten voren. Hoewel ik allerlei levensgevangenissen heb overleefd en mij daarvan heb bevrijd. Hoewel ik getuige ben geweest van allerlei soorten gevangenissen, opgelegd door het recht en het onrecht, door individuen en systemen, waar u, U, met de keuzes die u maakte, altijd een onderdeel van was. En bent. 

De PvdA is mijn partij. NSC zie ik als een bedrog. De PvdA is nog de enige partij in wiens oprechtheid ik durf te geloven. Ondanks de PvdA in 1999 het bombardementen op mijn leven heeft ingestemd (op 2 Kamerleden na). Ondanks de PvdA geen algehele demilitarisering van de wereld (nog) niet nastreeft. Ik geloof ik de PvdA. Ik geloof in vrede. En in de behoefte om vreedzaam met elkaar te leven. 

Het is 5 mei 2025. In Nederland vieren wij de Vrijheid. Hoeveel mensen kent u die uw feestelijke woord van Vrijheid wantrouwen? En wat doet het met u?