Palestina is geen excuus, links moet antisemitisme op de agenda zetten

De laatste tijd komt er steeds meer kritiek op de stilte bij links rondom antisemitisme. De kritiek komt niet alleen van rechts en vanuit de Israël-lobby, deze komt ook vanuit de Joodse gemeenschap in Nederland. Deze week verscheen in Vrij Nederland nog een artikel hierover van de joodse journalist Gideon Querido van Frank.

In de reacties onder het stuk werd de linkse houding op dit punt goed samengevat. Men was van mening dat men op links streed tegen racisme en dus per definitie ook tegen antisemitisme (dus men hoeft het niet expliciet te benoemen). Anderen zeiden wel tegen écht antisemitisme te willen strijden maar kritiek op Israël werd altijd gezien als antisemitisme dus dan doen ze maar liever niets.

Het laatste is inderdaad een probleem, internationaal wordt er druk uitgeoefend om antisemitisme te definiëren volgens de IHRA-definitie (International Holocaust Remembrance Alliance) waarin antisemitisme en kritiek op Israël vrijwel gelijk worden gesteld. Dit mag een probleem zijn, maar het mag geen excuus zijn om antisemitisme maar niet te benoemen.

In Nederland en Europa in het algemeen neemt antisemitisme de laatste jaren toe. Veel joden voelen zich in toenemende mate onveilig in Nederland. Ondertussen blijft de politiek stil over antisemitisme. Wie de partijprogramma’s er op na slaat ziet dat antisemitisme vrijwel nooit wordt benoemd. De SP, VVD, FvD en PVV benoemen antisemitisme niet als specifiek probleem in hun partijprogramma. De PvdA noemt het alleen omdat ze samen willen werken met het Anne Frankhuis (voor gelijkheid en tegen antisemitisme). GroenLinks benoemt antisemitisme niet als specifiek probleem (het wordt alleen genoemd omdat ze willen dat moslimdiscriminatie net zoals antisemitisme apart geregistreerd wordt). Alleen Denk, D66, ChristenUnie en SGP benoemen antisemitisme als specifiek probleem.

Het argument dat antisemitisme onder racisme valt en dat het op die manier wordt aangekaart is geen excuus. De SP, Groenlinks en de PvdA benoemen discriminatie tegen LHBTI’ers bijvoorbeeld wel expliciet. Dat valt natuurlijk ook onder racisme maar hier beseft men wel dat specifiek benoemen nodig is om de problemen aan te pakken.

Het Palestina-activisme zou hierin ook eerder een vriend horen te zijn dan vijand. Israël probeert al jaren Joden naar Israël te lokken. Benjamin Netanyahu zei in 2015: “Israël is jullie thuis en dat van iedere Jood. Israël wacht met open armen op jullie”. Vooral in Frankrijk wordt zijn oproep gehoord, juist omdat het antisemitisme daar sterk toeneemt. Deze migranten worden gelokt met de belofte dat ze daar een veilig thuis kunnen vinden.

Veel joodse migranten komen echter in illegale settlements op de West Bank terecht. Daar zijn huizen relatief betaalbaar. Settlers krijgen goedkopere hypotheken en belastingvoordelen. Zelfs wanneer we antisemitisme bekijken vanuit het Israël Palestina perspectief zou links moeten concluderen dat antisemitisme beter aangepakt moet worden. Antisemitisme in Europa voedt namelijk direct de illegale settler populatie in de West Bank.

Bovenal blijft natuurlijk overeind staan dat antisemitisme aangepakt moet worden omdat het racisme is. Veel joden durven niet met een keppel op straat. Een jongen in Utrecht filmde eens hoe hij met een keppeltje over straat liep en hij werd inderdaad meerdere keren uitgescholden. We moeten beseffen dat Joden die in Nederland wonen er expliciet voor hebben gekozen om hier te blijven wonen na de Tweede Wereldoorlog. Ze konden altijd naar Israël emigreren waar ze een bevoorrechte positie konden krijgen. In Nederland kwamen veel Joden terug uit concentratiekampen waarna ze er achter kwamen dat andere mensen in huizen woonde, ze moesten ineens erfpacht betalen over de jaren dat ze opgesloten waren in concentratiekampen.

We moeten de Joodse gemeenschap die hier is gebleven dankbaar zijn, ze hebben de oproep om naar Israël te emigreren weerstaan. Ze kozen ervoor om Nederland te blijven zien als hun thuisland. Het is aan ons om te zorgen dat Nederland een veilig thuisland is waar antisemitisme serieus genomen wordt door de politiek.