Partij voor de Dieren, hou vast aan je idealen

Door Annemarie van Gelder en Anneline Mook

Annemarie van Gelder uit Friesland en Anneline Mook uit Groningen leerden  elkaar kennen toen ze beiden interim-bestuurslid waren van de Partij voor de Dieren in 2023/2024. Ze maken zich zorgen over de koers van hun partij. Anneline heeft haar lidmaatschap uit onvrede onlangs opgezegd. Annemarie strijdt door.

Wat is er gebeurd? Verandert de partij inhoudelijk dermate dat dieren - net als maatschappelijk - weer een 'bijproduct' worden of strijdt deze partij door voor dat oorspronkelijke kerndoel: de meer dan honderd miljoen stemloze dieren in de Nederlandse vee-industrie van hun verschrikkelijke lot redden? Een tweegesprek.

Annemarie: “De Partij voor de Dieren is vanaf de eerste dag 'mijn partij'. Met 107 miljoen dieren en - destijds nog maar - 16,5 miljoen mensen in Nederland was het hoog tijd al die onzichtbare en rechtenloze slachtoffers van onze consumptiedrift te redden. De eerste congressen gingen alleen maar over dieren, een openbaring, al die mensen die het niet over zichzelf, geld en hun posities hadden. Nog steeds bewonder ik het idee van de oprichters: dat alleen politieke invloed het leven van dieren structureel kan veranderen. Ik werd vrijwilliger in de pioniersfase en daarna. Wij wilden het vreselijke en rechtenloze bestaan van dieren in de vee-industrie zichtbaar maken en op de politieke agenda's krijgen. Als Amsterdamse in Friesland heb ik geleerd wat het leven voor dieren in de vee-industrie werkelijk inhoudt. Het is gewoon keiharde handel over de ruggen van weerloze dieren. Per dag worden er in Nederland ruim 1,7 miljoen dieren geslacht, aan de lopende band.”

Anneline: “Ik werd actief lid van de Partij voor de Dieren uit overtuiging in de intrinsieke waarde van ieder levend wezen. Als bestuurslid van de internationale PvdD-neveninstelling Animal Politics Foundation, die zich inzet voor het verankeren van dierenrechten in democratische processen, merk ik telkens weer dat zusterpartijen, sympathisanten en bondgenoten over de hele wereld kijken naar de Partij voor de Dieren als een model van hoop en inspiratie. Een partij die opkomt voor alle wezens, juist omdat ze haar idealen trouw blijft. Dat inspireert me.”

Annemarie: “In de ruim 22 jaar dat ik lid ben, is de partij enorm in ledenaantal gegroeid. Maar vooral nieuwe leden lijken andere prioriteiten te hebben, zeker sinds de voor mij ondoorgrondelijke koersverandering. Dierenleed heet nu 'een onderdeel van grotere maatschappelijke misstanden'. Jonge geëngageerde leden beweren dat 'de wereld nu volkomen anders is dan voorheen.' Maar ik vrees dat de wereldwijde omstandigheden nu vergelijkbaar met die van voor de Tweede Wereldoorlog en -helaas- repeterend in de geschiedenis, met landjepikverlangende narcisten aan het roer en veel oorlogsretoriek. Het zijn de mensen die altijd en eeuwig onenigheid hebben. Dierenleed blijft daarentegen onveranderd groot.”

Anneline: “De afgelopen tijd groeide mijn bezorgdheid over het gebrek aan democratie binnen de partij. Besluiten worden topdown genomen, zonder ruimte voor open debat of inspraak van leden. Dat gaat lijnrecht in tegen de opdracht van het ledencongres, dat juist opriep tot meer democratisering. De Tweede Kamerfractie heeft formeel mandaat om besluiten te nemen, maar is het dan moreel verantwoord om dat mandaat te gebruiken voor ingrijpende koerswijzigingen zonder de leden te betrekken? Zeker nu democratische waarden wereldwijd onder druk staan! Het recente standpunt over defensie illustreert zo'n inhoudelijke én procedurele koerswijziging. Voor mij was dat de druppel. Ik heb mijn lidmaatschap opgezegd, maar blijf me binnen APF inzetten.”

Annemarie: “Binnen de PvdD heerst nu voornamelijk helaas onenigheid over 'mensendingen', maar ik denk dat we 'bottom-up' moeten werken, van onderen naar boven: een samenleving die goed is voor dieren, wordt vanzelf goed voor mensen.”

Anneline: “Het is verontrustend dat het partijbestuur zich uitspreekt over een politieke inhoudelijke lijn, zoals nu met de defensiemaatregelen. Partijvoorzitter Naber noemt deze ‘noodzakelijk kwaad om Oekraïne te steunen’. Dit is niet alleen een breuk met de oorspronkelijke idealen, maar geeft ook blijk van groeiende bestuurlijke machtsconcentratie binnen de partij. Wanneer democratische processen verzwakken, wordt zowel het interne vertrouwen als de internationale geloofwaardigheid van de partij ondermijnd. Voor mij is de kloof tussen partijvisie en praktijk niet meer overbrugbaar.”

Annemarie: “Hopelijk zien de huidige fractie en bestuurders in dat teveel leden afhaken door koersveranderingen en afwijken van de beginselverklaring. We hebben niet méér leden nodig, alleen de juiste leden: échte dieren- en natuurbeschermers.”