Personeelstekort in de zorg? Kijk eens naar de rol van verzekeraars

Ik plaats grote vraagtekens bij het veelgenoemde personeelstekort in de zorg. Ondanks deze tekorten wordt er nog steeds gewerkt met 0-urencontracten — dat is geen fatsoenlijke vorm van werkgelegenheid. Onlangs werd een zorginstelling in Noord-Nederland veroordeeld omdat zij ten onrechte geen loon uitbetaalde tijdens ziekte van een medewerker met zo'n contract.

Zorg is fysiek en mentaal zwaar werk. Toch is er binnen deze sector nauwelijks ruimte om eerder met pensioen te gaan. Voor veel zorgmedewerkers is dat vrijwel onmogelijk. Ook worden oudere werknemers vaak niet aangenomen. Hoe kan het dat Duitsland tijdens de coronapandemie wel voldoende intensivecarebedden had, terwijl Nederland dat niet voor elkaar kreeg? Zeker als je bedenkt dat de vergrijzing in Duitsland nog groter is dan hier.

Volgens mij ligt de oorzaak in de bezuinigingsdrang van Nederlandse zorgverzekeraars. In Friesland wordt zelfs gesteld dat ziekenhuizen moeten sluiten ‘ten behoeve van de zorg’. Met andere woorden: verbeteren door af te breken. Als verklaring wordt steeds weer de ‘vergrijzing’ van stal gehaald. Maar intussen stijgt het aantal gewerkte uren (20% meer ten opzichte van 2001) én groeit de bevolking — ondanks eerdere voorspellingen van krimp.