De Britse politie heeft het recht mensen op de hoogte te stellen als ze een relatie hebben met iemand die een verleden heeft van huiselijk geweld en partneragressie of daar voor veroordeeld is. Partners kunnen van dat verleden niet op de hoogte zijn. De informatievoorziening is onderdeel van de “de wet van Clare” (of ook het “Domestic Violence Disclosure Scheme”) en werd er in 2014 ingevoerd na de moord op Clare Wood door haar ex vijf jaar eerder.
In de UK kan je zelf naar de politie stappen om informatie te krijgen over iemand. Dat noemt men daar “the right to ask”, of “het recht om iets te vragen”. Bijvoorbeeld: vrouwen die merken dat hun man agressief is, kunnen zelf informatie opvragen bij de politie over die man. Anderzijds kan de politie ook proactief mensen inlichten als ze een risico lopen in hun huidige relatie. Dat heet dan “the right to know”, of “het recht om te weten”. Het is altijd aan de politie om in te schatten of zo’n informatie gedeeld mag worden, maar toch gebeurt het vrij vaak. Tussen maart 2019 en maart 2020 kregen zo’n 4.500 mensen een inlichting van de politie in Engeland en Wales. In dezelfde periode kregen nog eens ruim 4.000 mensen informatie van de politie nadat ze er zelf om gevraagd hadden. Ook Nieuw-Zeeland, Australië en Canada kennen gelijkaardige wetten die het “recht op informatie” vastleggen.
De Belgische publieke omroep stelt het systeem aan de orde in een documentaire over partneragressie. Onder invloed van een feministische campagne in Frankrijk groeit internationaal de aandacht voor femicide, vrouwen die vermoord worden omdat ze vrouw zijn. In Nederland is meer dan de helft van de vrouwen die door geweld om het leven zijn gekomen, vermoord door een partner of ex.
De Belgische staatssecretaris voor Gendergelijkheid Sarah Schlitz wil bespreken of een systeem als de wet van Clare ook daar ingevoerd kan worden. “We staan open voor elke maatregel die toekomstige slachtoffers kan vermijden. In die optiek bekijken we dat buitenlandse voorbeeld, maar hebben we ook de evidente bekommernissen. We moeten bijvoorbeeld ook de privacy van betrokkenen respecteren”, zegt Schlitz. Dat laatste aspect is een reden waarom de wet niet onomstreden is. Tegenstanders wijzen er onder meer op dat daders de kans moeten krijgen hun leven te beteren.