Politiek is geen wedstrijd

In Den Haag wordt te vaak gestreden om gelijk, terwijl mensen in het land vooral willen dat dingen werken. Betaalbaar wonen, goede zorg, een schone aarde, dat willen we allemaal. Het is tijd dat politici weer leren luisteren in plaats van overtroeven.

Verkiezingen zouden momenten moeten zijn om stil te staan bij de toekomst. Maar in plaats daarvan lijken ze steeds meer op sportwedstrijden. Wie wint het debat? Wie deelt de hardste klap uit? Wie scoort de meeste punten in een talkshow? De taal van de politiek is die van oorlog geworden, terwijl een land geen slagveld is, maar een gemeenschap die samen verder moet.

Ons land is niet zo verdeeld als het lijkt. De meeste mensen willen hetzelfde: een betaalbaar huis, goede zorg en een leefbare aarde voor hun kinderen. De verschillen zitten niet in wat we willen, maar in de manier waarop we dat proberen te bereiken. Toch voeren politici discussies alsof het volk in twee kampen uiteenvalt, alsof het succes van de één per definitie het verlies van de ander is.

Grote vraagstukken zoals klimaat, zorg, armoede en migratie vragen niet om meer strijd, maar om samenwerking. Niet om overtuigen, maar om luisteren. Niet om macht, maar om verantwoordelijkheid. Juist in tijden van crisis is de ware kunst van politiek het vermogen om te verbinden, te begrijpen en te bouwen aan wat wél werkt.

Stel je een debat voor waarin politici niet proberen te winnen, maar te verhelderen. Waar verschillen worden uitgelegd zonder de ander klein te maken. Waar eerlijkheid en empathie meer waard zijn dan retorische scherpte. Dat zou pas leiderschap zijn en een teken dat de politiek weer weet voor wie ze er is.

Durf te luisteren. Stop met elkaar overtroeven. Begin met begrijpen. Alleen dan kunnen we het land samen goed houden voor ons allemaal.