PostNL bezorgt tegenwoordig vooral ergernis

Wie vandaag een pakket via PostNL ontvangt, mag blij zijn als het überhaupt tijdig en op de juiste plek aankomt. Het bedrijf, dat ooit symbool stond voor betrouwbaarheid, bezorgt tegenwoordig vooral frustratie. Sorteercentra raken pakketten kwijt, bezorgers hebben geen tijd meer om aan te bellen, en de klantenservice klinkt als een bandje dat eindeloos herhaalt: “Wij begrijpen uw frustratie.”

Iedereen kent het inmiddels: je zit thuis te wachten en tóch ligt er een briefje in de bus met “u was niet thuis”. Met vermelding van een afhaalpunt waar je pakket is afgegeven. Of je bestelling wordt zonder pardon in de regen voor de deur gedumpt. Soms verdwijnt een pakket spoorloos en zie je wekenlang alleen de melding “Uw pakket is vertraagd” in de app. Alsof dat een antwoord is.

De reden? PostNL heeft zijn klanten ingeruild voor aandeelhouders en lijdt verlies op de postbezorging waarvoor ze aan de overheid 68 miljoen euro heeft gevraagd. Welk verzoek door de overheid is geweigerd.  

Bezorgers worden opgejaagd met te lage vergoedingen, systemen zijn verouderd en service is gedegradeerd tot een façade. PostNL is geen efficiënte betrouwbare dienstverlener meer, maar een kaartenhuis dat kraakt onder zijn eigen bezuinigingen. En het is de consument die elke dag opnieuw de rekening betaalt.

PostNL is een onderneming in zwaar weer. Geketend door een wettelijke post bezorgplicht (Universele  Postdienst) waar dit commercieel bedrijf niet meer goed mee uit de voeten kan. Het ooit betrouwbaar en degelijke merk PostNL heeft voor veel consumenten en opdrachtgevers haar oorspronkelijke glans verloren.

Hoogste tijd om als PostNL het roer om te gooien en de klant weer op nummer één te zetten. Geen bedrijf overleeft zwaar weer als klanttevredenheid ondergeschikt is aan het aandeelhoudersbelang.