Verdient team Sinterklaas wel genoeg?

Over de kleur en de kleding van de collega’s van Sinterklaas wordt volop gediscussieerd. Maar heeft iemand zich ooit afgevraagd of de werkomstandigheden team Sinterklaas wel deugen? Verdienen ze wel genoeg voor al zijn werk in het pakjeshuis? Denk eens aan al die hulptroepen van Sinterklaas die de komende maanden zorgen dat de cadeaus die we via internet bestellen, netjes bij ons thuis worden bezorgd. Bijvoorbeeld de mensen die in de sorteercentra van PostNL werken. Tijd dat we het daarover gaan hebben.

Samen met mijn collega’s van de vakbond ben ik geregeld te vinden bij sorteer- en distributiecentra. We spreken uitzendkrachten, ZZP’ers, mensen met een vast contract, mensen die via een vage constructie werken. We spreken Nederlanders, Portugezen, Polen, Bulgaren. Migranten die hier al een paar jaar wonen, migranten die misschien over een paar maanden weer naar hun land van herkomst gaan, of verder trekken op zoek naar werk. We spreken mannen, vrouwen, jongeren, vijftigplussers. De mensen die dagelijks duizenden pakjes verstouwen zijn van alle kleuren en hebben met name het volgende gemeen: ze worden tegen elkaar uitgespeeld.

De mensen die het werk goedkoper willen doen, worden de concurrenten van de mensen die er al langer werken. Bedrijven hanteren vaak via allerlei uitzendbureaus een sterke ‘voor-jou-tien-anderen-cultuur’ en door de vele tijdelijke uitzendcontracten kunnen mensen vaak letterlijk een dag later op straat worden gezet.

Hoe meer we kopen, hoe meer werk voor de mensen in de sorteercentra. Afgelopen jaar meldde PostNL dat er in december wekelijks ruim vijf miljoen pakketten werden bezorgd. Duizenden sorteerders, koeriers en bezorgers zijn aan het werk om al die spullen die wij op Bol.com, bij Action, Alibaba en andere webshops bestellen, vliegensvlug bij ons thuis af te leveren. Maar terwijl zij overuren draaien, worden hun arbeidsvoorwaarden er niet beter op. Want als je in de sorteerhallen kijkt, dan duikt daar de ene na de andere schijnconstructie op.

Kijk bijvoorbeeld naar het sorteercentrum van PostNL in Kolham, Groningen. Daar maakt PostNL al vier jaar gebruik van bijstandsgerechtigden, die in feite gratis voor PostNL werken. Steeds opnieuw krijgen mensen de belofte van een vaste baan, die vals blijkt te zijn. Na acties van vakbondsleden heeft PostNL onlangs opnieuw bevestigd dat er werk genoeg is; de pakkettenmarkt groeit. De medewerkers in Kolham hebben inmiddels met de actie genaamd ‘de getilde tillers’ gesolliciteerd op hun eigen baan. Maar tot nu toe vingen zij bot bij hun werkgever die zij inmiddels schertsend ‘koning flex’ noemen. Slechts een enkeling krijgt perspectief op een contract, zij het schimmig. Anderen worden gewoon geloosd.

Kortom: terwijl wij de komende tijd lekker makkelijk op de laptop decembercadeaus bestellen, neemt de polarisatie op de werkvloer alleen maar toe. Ik hoop dan ook dat het mediadebat dit jaar niet alleen gaat over de kleur van de zichtbare Piet, maar ook over het werk van de onzichtbare Piet, die achter de schermen hard aan het zwoegen is. Want het kan toch niet de bedoeling van het Sinterklaasfeest zijn dat de mensen die het eigenlijke werk doen zo tegen elkaar worden uitgespeeld?

cc-foto:  Franklin Heijnen