PvdA-diva demoniseert GroenLinks

Wat stond de Nederlandse leeuw in zijn hempie, tijdens de NAVO-top. De dagen daarna was de kritiek dan ook niet van de lucht. Iemand heeft een fascistische coup in zijn land gepleegd, zuivert universiteiten en ambtenarij van politieke tegenstanders, vrouwen en mensen van kleur. Verwijdert de laatste groepen uit de geschiedenis, houdt razzia’s onder migranten, wijst staatsburgers uit, negeert internationale verdragen, ook die inzake oorlog en vernedert ten slotte zelfs zijn bondgenoten.

Die man had niet in het paleis van ons staatshoofd moeten overnachten, maar in een cel van het Internationaal Strafhof, tussen Poetin en Netanyahu.

Ook de oude hap van de PvdA was de dagen na de top woedend en verdrietig, volgens De Telegraaf nog de enige groep politici met een rechte rug.

Hoho, dat dat ging niet over Trump, maar over een motie die GL/PvdA in de Tweede Kamer had ingediend. Met de bedoeling om druk uit te oefenen op Israël via een wapenembargo. Die motie-Piri is niet aangenomen door de Kamer en indien wel, zou Schoof die naast zich hebben neergelegd. Maar de motie omvatte ook de Iron Dome, een wapen dat zowel bij de aanval als voor de verdediging kan worden gebruikt.

Dat laatste bood eindelijk de gelegenheid voor sommige al dan niet Joodse Nederlanders – politici, functionarissen, columnisten en cartoonisten - die zich weliswaar ergerden aan het negatieve discours over de Israëlische regering, maar het niet chic vonden zich aan te sluiten bij de manier waarop CIDI, het Joods Beraad en het kabinet-Schoof de genocide verdedigden. Met lede ogen hadden zij moeten toezien dat zich op 15 juni in Den Haag 150.000 demonstranten tegen de genocide keerden.

Met de motie-Piri konden ze eindelijk vol op het orgel gaan. Want de consequentie van de motie was immers dat familieleden en kennissen in Israël weerloos zouden worden dood gebombardeerd?

Dat Dilan Yeşilgöz zich na haar mislukte huwelijk met radicaalrechts in de VVD-campagne voor de verkiezingen bezondigt aan een karikaturale, trumpiaanse framing van GL/PvdA als een gevaarlijke linksradicale en antisemitische club, dat verbaast ons allang meer niet.

Nu ze in haar verkiezingscampagne met haar ruk naar uiterst rechts de PVV probeert te overvleugelen, moet zelfs de zanger Douwe Bob eraan geloven.

Hij zou optreden bij een Joods kindervoetbalevenement, constateerde daar dat tegen de afspraken in politiek, zionistisch materiaal aanwezig was en vertrok.

Een professioneel besluit. Volgens rechts Nederland is het zionisme een soort socialistische beweging die in de kibboets danst op de muziek van ‘Hava Nagila Hava’ en blijkt dus iedere anti-zionist een antisemiet. Maar wie het artikel van Beatrice de Graaf en Stefan Paas in de NRC van jongstleden zaterdag leest over het dominante zionisme van Itamar ben Gvir en Bezalel Smotrich in de Israëlische regering, weet dat het een totale etnische zuivering voorstaat opdat het Groot Israël uit de Bijbel in alle glorie kan worden hersteld.

Zo niet volgens Yeşilgöz, gezien haar trumpiaanse tweet over Douwe Bob: ‘Tachtig jaar na “Dit nooit weer” gebeurt het weer. Dagelijks. In Amsterdam. Kinderen wordt een optreden geweigerd om wie ze zijn: Joods. Het zal het nieuws niet eens halen. Zó gewoon is Jodenhaat geworden. Pure haat, in het volle zicht.’

Haar paladijn Ellian en de wc-eend van de Telegraaf – nee, niet Ronald Plasterk – sloten zich hierbij aan: ‘”Schande” dekt de lading niet voor dit wanstaltige gedrag.’ Vervolgens werd Douwe Bob online met de dood bedreigd. Helaas verbaast ons zelfs dat ook niet meer van de Israël-supporters. Want Klaas Dijkhoff zwijgt.

De sociaaldemocratische tegenstanders van de fusie GL/PvdA kregen de laatste maanden via hun actie Rood Vooruit – een petieterige verzameling grijze, neoliberale vleermuizen – geen poot aan de grond. Maar met hun motie op het partijcongres tegen Piri konden ze profiteren van het hysterische klimaat dat door Yeşilgöz en anderen was geschapen en demoniseerden zij hun tegenstanders.

De potentiële moord op familieleden en kennissen in Israël was volgens Rood Vooruit natuurlijk het ultieme bewijs dat de perfide invloed van het radicale GroenLinks de fusiepartij in gevaarlijke linksradicaal en antisemitisch vaarwater had gemanoeuvreerd.

Als beloning golden met terugwerkende kracht – niet alleen in de rechtse media – voortaan Melkert, Oudkerk en Verbeet als de laatste Mohikanen die nog graag willen dansen op van ‘Hava Nagila Hava’ en bovendien blijven opkomen voor de arbeider. Die de arbeider willen bevrijden van de woke elite van het linksradicale GL. Rood Vooruit is immers de redelijkheid zelve die in overeenstemming met ons mooie poldermodel de nodige concessies wil doen aan andere partijen in het politieke midden. Met applaus van andere oudgedienden als Frans Leijnse en Ruud Koole, die zich aanvankelijk wijselijk buiten Rood Vooruit hadden gehouden. Wat meer impliciet door columnisten als Frank Kalshoven en ambtenaren als Klaas Knot.

Wat een utterly nonsens. Iedereen kan weten dat deze generatie PvdA’ers door het omhelzen van het neoliberale midden niet allen de arbeider van zich heeft vervreemd.

Want Melkert cs wil niet zozeer een brede volkspartij, maar een brave middenpartij die nu eenmaal, zoals het hoort, pleegt te besturen om het besturen. Opdat de vertegenwoordigers aan het eind van hun politieke carrière als vanouds mooie baantjes krijgen. Sommigen van hen verdienen op basis van hun ervering inderdaad een post als burgemeester, commissaris van de koning of die van een hogere ambtenaar. Anders ligt het met het voorzitterschap van commerciële instellingen of de raad van commissarissen daarvan. Zoals de Nederlandse Vereniging van Ziekenhuizen (Melkert), Nederlandse GasUnie (Samson), Unilever Nederland (Verbeet). Om Francisco van Jole te parafraseren: daar dragen ze echt niet de sociaaldemocratische beginselen uit.

We kennen al heel lang het verschijnsel ‘Heilige van Links’, een politicus die op één onderwerpje van zijn of haar rechtse lijn afwijkt. Hans Dijkstal. Ab Klink. Onlangs Ingrid Coenradie. We blijken nu ook de ‘Heilige van Rechts’ te hebben: Gerdi Verbeet.

Van tv-tante Angela de Jong tot en met de redactie van de Volkskrant heeft men hevig te doen met deze arme sociaaldemocratische heldin die om haar moedige verdediging van het volk van Israël werd uitgejoeld en uitgejouwd door het groenlinkse geteisem. 

Verbeet zou niet het woord mogen hebben gevoerd over de anti-Piri-motie op het PvdA-deel van het congres. Maar ze was een van de acht indieners en haar Job Cohen had hun motie al met verve verdedigd.

Uitgejouwd en uitgejoeld? Kijk nog eens even naar de beelden van het congres. Waarom mogen mensen niet beschaafd protesteren?

Verbeet is een diva, niet bewust van het feit dat haar tijd voorbij is. Sunset Boulevard. Maar tv-tante Angela de Jong vindt dat vast een mooie film, net als Yeşilgöz, de wc-eend van De Telegraaf en zijn hoofdredacteur.

Dit alles wordt uit de kast gehaald om Timmermans naar het politieke midden te dwingen.

Waarbij Rood Vooruit, Frans Leijnse, Ruud Koole, Frank Kalshoven en Klaas Knot stappen in het narratief van PVV, VVD, BBB, NSC, CDA, FvD, Ja21, SGP en helaas ook nu D66, CU en CDA. Volgens hen is er, om met Margaret Thatcher te spreken, nu eenmaal "geen alternatief”, voor het politieke midden.’ Maar, zoals Rudyard Kipling zei, ‘That’s another story.’