Rechts-populisme wil geen statushouders als ‘extra handjes’, maar juist als ‘probleem’

In de aanloop naar de verkiezingen valt één concreet voorbeeld op tussen de vaak harde en simplistische taal van rechts-populistische partijen als BBB en JA21: het Universitair Medisch Centrum Groningen (UMCG) helpt sinds 2023 statushouders uit landen als Turkije, Pakistan en Oekraïne via een speciaal traject snel en begeleid aan het werk in de zorg. Voor het UMCG is dit een “win-winsituatie”: het vult een nijpend personeelstekort in de zorg én verrijkt het team met diversiteit en kennis.

Dit initiatief is verre van een uitzondering; andere ziekenhuizen volgen het Groningse voorbeeld. Het UMCG erkent dat veel statushouders ondanks hun relevante ervaring en diploma’s niet in Nederland aan de slag konden – vaak door taalbarrières en strengere eisen dan voor Nederlandse zorgmedewerkers. Daarom krijgen nieuwkomers intensieve begeleiding en training om het noodzakelijke BIG-examen succesvol in één keer te halen. Ayşe, een vluchtelinge uit Turkije, en Aneeq, afkomstig uit Pakistan, zijn succesvolle voorbeelden die nu vaste krachten zijn in het ziekenhuis.

Toch zie je deze hoopvolle realiteit niet weerspiegeld in de verkiezingsprogramma’s van BBB en JA21. In plaats van statushouders te omarmen als onmisbare krachten, blijven zij vooral spreken over ‘strenge migratieregels’ en ‘bescherming van onze cultuur’. Minderheden worden vaak geportretteerd als een bedreiging, niet als een kans. Terwijl het UMCG laat zien dat investeren in inclusie en samenwerking niet alleen sociaal vooruitstrevend is, maar ook praktisch onmisbaar.

De pleidooien voor ‘minder immigratie’ en ‘beperking van inburgeringsmaatregelen’ ondermijnen juist de mogelijkheid om deze ‘extra handjes van grote waarde’ effectief in te zetten. Het UMCG laat zien dat wanneer je mensen serieus neemt en goed voorbereidt, ze snel hun plek vinden en bijdragen aan de samenleving.

Het is tijd om de verhalen van mensen zoals Ayşe en Aneeq centraal te stellen in het politieke debat. Laten we stoppen met het reduceren van minderheden tot problemen en ze eindelijk erkennen als volwaardige medeburgers met talenten en dromen. Want zonder inclusie in actie verliest onze samenleving haar samenhang en veerkracht.