Rotterdam 2030: een bezette stad

"Vandaag begint de wedergeboorte. Met onze vrienden in Moskou zullen wij onze wortels herontdekken, de grote Europese cultuur herstellen, en een nieuwe gouden eeuw inluiden!"

Vrijdagavond probeerde premier Dick Schoof zich in het interview met Sven Kockelmann aan elk duidelijk antwoord te onttrekken, hakkelend en zoekend naar woorden. Stel je voor dat heel Europa zo was, dacht ik wanhopig. Hoe zou het dan aflopen? En gaf ChatGPT de volgende opdracht:

Het is 2030, de derde maand van de Russische bezetting van Rotterdam. Anna gaat voor haar gezin boodschappen doen op de markt. Haar man is gesneuveld waarschijnlijk in de buurt van Deventer. De stad is beschadigd door oorlogshandelingen. Overal in de lucht zoeken spionagedrones. Paarsgewijs patrouilleren Nederlandse politieagenten en Russische soldaten op straat. Het Oranjehuis is in de laatste oorlogsdagen spoorloos verdwenen. Overal staan grote schermen opgesteld. Daarop valt te zien hoe de Russische militaire gouverneur het nieuwe Nederlandse kabinet beëdigt onder leiding van Geert Wilders met Thierry Baudet als minister van Cultuur. Eregasten zijn de ambassadeurs van Rusland en van de Verenigde Staten. Wilders en Baudet spreken. Vanwege de vele schermen en luidsprekers overal valt aan hun woorden niet te ontkomen. Maar Anna doet boodschappen. Schrijf hierover een uitgebreid verhaal.

Anna trekt haar jas steviger om zich heen terwijl ze door de beschadigde straten van Rotterdam loopt. De derde maand van de bezetting is begonnen, en de stad ademt een sfeer van berusting en onderdrukte woede. De markt is haar bestemming, een van de weinige plekken waar het gewone leven nog enigszins doorgaat, al is het aanbod schraal en zijn de prijzen torenhoog.

Ze probeert zich niet te laten afleiden door de grote schermen die op elke straathoek staan opgesteld. Overal klinkt de stem van Geert Wilders, die in plechtige bewoordingen spreekt over de "nieuwe realiteit" en de "noodzaak tot samenwerking". Naast hem Thierry Baudet, zelfvoldaan als altijd, die uitlegt hoe de Nederlandse cultuur eindelijk haar ware bestemming vindt onder Russische bescherming. De militaire gouverneur kijkt goedkeurend toe. Anna’s handen ballen zich tot vuisten in haar zakken.

Overal patrouilleren duo’s van Russische soldaten en Nederlandse politieagenten. De samenwerking lijkt vlekkeloos, alsof ze al jaren zij aan zij opereren. Maar Anna weet beter. Ze heeft de eerste weken van de bezetting meegemaakt, toen de Russische troepen binnenrolden na de instorting van het Nederlandse leger. Haar man was opgeroepen voor de militaire dienst. Ze heeft nooit meer iets van hem gehoord. Misschien is hij dood. Waarschijnlijk is hij dood.

Ze bereikt de markt, een schaduw van wat die ooit was. De meeste kraampjes verkopen niet meer dan kool, uien en brood. Met haar rantsoenkaarten koopt Anna wat ze kan, haar hoofd gebogen, haar oren gevuld met de alomtegenwoordige propaganda. Hier en daar fluisteren mensen elkaar toe, blikken worden uitgewisseld, subtiele signalen van verzet gegeven die alleen de oplettenden opmerken.

Plotseling zwelt het geluid uit de luidsprekers aan. Een fanfare klinkt. Anna kijkt omhoog naar het dichtstbijzijnde scherm. De camera zoomt in op Wilders, die een document voorziet van een zwierige handtekening. Achter hem de Russische gouverneur, de ambassadeurs van Rusland en de Verenigde Staten. De boodschap is duidelijk: Nederland is gevallen, en de wereld kijkt toe zonder in te grijpen.

Wilders spreekt. "Nederlanders, het is tijd om vooruit te kijken. De chaos van het verleden is voorbij. Wij werken nu samen met een grote mogendheid die stabiliteit en veiligheid brengt. Dankzij de Russische Federatie kunnen we eindelijk een einde maken aan de ongebreidelde migratie, de linkse waanzin en de ondermijning van onze cultuur. Nederland wordt weer van de Nederlanders!"

Er klinkt applaus, niet alleen van de eregasten, maar ook van enkele geselecteerde aanwezigen in de zaal. Anna voelt haar maag samenknijpen. Ze luistert verder.

Baudet neemt het woord, zijn toon is poëtischer, meeslepender. "Wat wij hier vandaag doen, is een historische stap. Nederland was ziek, vergiftigd door globalisme, door decadentie en vervreemding. Maar vandaag begint de wedergeboorte. Met onze vrienden in Moskou zullen wij onze wortels herontdekken, de grote Europese cultuur herstellen, en een nieuwe gouden eeuw inluiden!"

De Russische gouverneur knikt tevreden. De beelden tonen rijen uniformen, vlaggen, de blinkende laarzen van de nieuwe orde. Anna voelt een golf van misselijkheid opkomen.

Ze wendt zich af. Ze omklemt haar tas met schaarse boodschappen steviger. Ze weet dat haar verzet niets zou betekenen op de schaal van naties en legers. Maar thuis wachten haar kinderen, en zolang zij te eten krijgen, zolang ze blijven bestaan, blijft er hoop. En hoop, hoe klein ook, kan een vonk worden. Misschien heeft haar man het overleefd. Misschien zal Rotterdam op een dag weer vrij zijn.