Scalextric voor volwassenen

Ik las op de site van CNN dat Tel Aviv de eerste stad met (elektrische) wegen zal worden waarop de bussen van het openbaar vervoer elektrisch kunnen rijden. Eindelijk!

In de jaren tachtig – ik was net opgehouden te spelen met Scalextric, een elektrische racebaan voor autootjes met een sleepcontact, die van een metalen strip in de baan hun stroom haalden – had ik voor mezelf het volgende concept ontwikkeld: in Nederland zouden alle grote autowegen elektrisch gemaakt worden met voedingstrips, de provinciale wegen niet.

Je had daarvoor een hybride auto nodig en die was er nog niet. Een auto die op de snelweg elektrisch aangedreven zou worden en op de andere wegen gewoon op benzine zou rijden.

Waarom zo ingewikkeld en niet helemaal voor de elektrische auto kiezen? De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat milieu toen bij mij nog niet op de eerste plaats kwam. Kijk, ik ben ook een kind van mijn tijd. Het ging me toen om een win-winsituatie: namelijk files verminderen door efficiënter gebruik van de auto en autowegen en meer veiligheid.

Waar vindt die die gedachte zijn oorsprong? Dat is niet zo moeilijk. Files zijn eigenlijk autotreinen. Waarom van de auto’s op de weg geen trein gemaakt, was de gedachte die bij me opkwam. Mijn gedachte was dat als files en ongelukken door files werden veroorzaakt door afgenomen rem- en reactietijd een elektrisch aangedreven autotrein de oplossing zou zijn.

Denk daarbij ook aan de grote afstand die voertuigen in militaire kolonnes moeten houden, opdat de laatste in de kolonne nog net veilig tot stilstand kan komen, terwijl de eerste rustig kan remmen in geval van een oponthoud.

De reactietijd in een autotrein is niet van belang, althans veel minder, omdat deze niet afhangt van mensen maar van machines. Basisgedachte was en is: individueel op de buitenwegen, collectief op de autowegen. De auto’s zouden de coupés van een trein zijn en op bepaalde punten konden mensen die mee wilden rijden een kaartje kopen en dan kon jij als automobilist ervoor kiezen deze mensen mee te nemen.

Ik ben geen bèta of technisch opgeleid en vond dit gewoon een leuk gedachtenexperiment, wat ik ook wel deelde met anderen. De elektrische voeding bleef een probleem, want sleepcontacten leken me kwetsbaar.

Zo waren er nog 100 andere zaken waar ik niet aan heb gedacht, die het tot een grappig hersenspinsel maakten. Tot nu dus. Een rails van koperen platen onder de grond die de voeding verzorgen. Ik ben benieuwd. Echt heel benieuwd.

Wie weet kan door de nieuwe wijze van voeding mijn concept toch nog worden uitgerold, met het openbaar vervoer als eerste, dan de vrachtwagens als tweede en ten slotte de personen auto’s. Het organiseren van een kaartje kopen om mee te rijden lijkt mij met de huidige stand van de techniek een fluitje van een cent.

Leve de vooruitgang.