Slogan van de week

In verkiezingstijd krijgen partijen de unieke kans te excelleren. Een poster met stevig beeldmerk waaronder een pakkende zin die in één keer duidelijk maakt waar die partij voor staat. Zo’n kort en bondige tagline waarvan de kiezer zegt “Ja, dát is mijn partij!”. Helaas blijken de beste reclamebureaus te duur want het is als vanouds armoe troef.

Doe eerlijk’, ‘Het kan wél’, ‘Samen vooruit’ en ‘Nu is het moment’ doen eerder denken aan een partijbijeenkomst waarbij de jeugdleden met blocnote en potloodje in een buurthuis werden verzameld, waar onder het genot van een glaasje limonade een rijmpje werd gewrocht.

Nee, dan de creatieve middenstand.

‘Elektrisch rijden doen wij op de kermis’ staat er op een gigantische banner, bovenop een autodealership. Het is zichtbaar in het voorbijrijden langs de snelweg maar men moge aannemen dat deze firma geen elektrische auto’s verkoopt. Een ludiek statement als uithangbord.

Leuk bedacht maar het heeft natuurlijk ook iets uitsluiterigs. Een bepaalde consumentengroep is hier blijkbaar níet welkom. Van een ietwat rabiatere aard is het statement;‘Echte friet is zonder schil’ op een snackbar twee straten verderop. Hier klinkt weinig humor meer door en wordt de passant die het waagt naar ‘friet met schil’ te vragen ontraden het pand te betreden. Een politiek, gastronomisch statement in de lijn van de welbekende ‘Wacht u voor de hond’ of ‘Hier waak ik’-bordjes? Nimmer zag ik dergelijk curieus statement dat een grote potentiële groep buiten de deur houdt.

Bakt deze frituurboer alleen voor eigen parochie? Zijn veganisten welkom of alleen op de eerste woensdag van de maand als het niet sneeuwt? Worden hier milkshakes uitsluitend met havermelk bereid en riskeert men hier lijfstraffen bij het bestellen van wat dan ook in de variant ‘oorlog’? Prangende vragen die men zich vooral in het voorbijgaan stelt. Hier binnen gaan kent immers zekere risico’s en waarom zou men die lopen met zo ongeveer op elke hoek van de straat gelegen snackbar of cafetaria?

Een slogan of leus behoort op z’n minst aan het denken te zetten. Liefst middels ironie of desnoods platte humor. Een tekst, volledig ontdaan van enige ironie schrikt alleen maar af. Wat is de gedachte van zo’n ondernemer of zou hij zich de derving door dergelijke uitlating helemaal niet realiseren…?

‘Onderweis is belangrijk maar kout bier is belangrijkerder’  is een mooi voorbeeld van de lokale slijter die zichzelf niet al te serieus neemt. Leuk, én belangrijkst, drempelverlagend grappig. De wijnklant zou bier gewoon meenemen als gezellige bijvangst.

‘Van harte aanbevolen’ voegde in vroeger dagen de middenstand nog wel eens toe aan een advertentietekst. Onschuldige aanbeveling voor hen die het bordje ‘Hofleverancier’ voorlopig nog niet op de pui mochten schroeven.                  

Een uitglijer van formaat is echter de ondernemer die zichzelf op de borst roffelt en een parvenu eerste klasse blijkt. Zoals deze uitbater van een restaurant die als introductie in zijn menukaart schrijft dat de zaak wordt gedreven door ‘de charismatische broers’.

Het is op z’n minst hoog curieus te noemen om jezelf en je broer als ‘charismatisch’ te bestempelen. Dat lijkt nu bij uitstek een titel die anderen je toebedelen. Eerder zagen we al ondernemers die zich vergaloppeerden door zichzelf als ‘toonaangevend’ aan te prijzen (of nog erger; maatgevend) en zelfs als ‘markant’.

Die terminologie is aardig in een interview maar eigenlijk vooral leuk in satirisch/ironische zin waarbij men bijv. een briefje of mail ondertekent; Met markante, charismatische groet, etc. Studentikoze humor is nu eenmaal van alle tijden.

In serieuze teksten gebruikt maakt diegene zichzelf natuurlijk onsterfelijk belachelijk. Ziet u de groenteboer op de hoek al zijn nieuwe winkelruit beschilderen met; ‘Uw Geweldige Groenteboer’.                                                

“Dag groenteboer, wat betekent die toevoeging ineens?”. “Ach mijnheertje, ik hoor zo vaak dat mensen het over mijn  geweldige groente en fruit hebben dat ik dacht, weet je wat…”