Stop met de dubbele moraal ten aanzien van het moordlustig Israëlisch regime

Terwijl mijn geboorteland Iran opnieuw in het vizier komt van buitenlandse dreiging en bombardementen, kijk ik met groeiende afschuw naar het selectieve morele kompas van het Westen. Vrienden en familie van mij zijn letterlijk in gevaar, niet door een oprechte bezorgdheid om mensenrechten, maar door de dreiging van nóg een militaire interventie, dit keer gelegitimeerd door extremistische Israëlische leiders die hun eigen oorlogsmisdaden nauwelijks kunnen verhullen.

Israël voert geen strijd voor Iraanse mensenrechten
Netanyahu, die wegens genocide vervolgd wordt, probeert de wereld ervan te overtuigen dat hij mede handelt uit solidariteit met het Iraanse volk. Maar wie de verwoesting in Gaza ziet, ziekenhuizen, scholen, woonwijken in puin, zestig duizenden burgerslachtoffers, weet beter. Dit is geen strijd voor vrijheid of mensenrechten. Dit is een vernietigende oorlogspolitiek die elke internationale norm met voeten treedt. Israël beschikt zelf over honderden kernwapens, maar blijft buiten het toezicht van het Internationaal Atoomagentschap (IAEA). Tegelijkertijd wijst het land met beschuldigende vingers naar Iran die over geen enkele atoombom beschikt.

Geen enkel volk is bevrijd door bommen
Niemand verdedigt het onderdrukkende Iraanse regime. Het volk van Iran verdient vrijheid, democratie en mensenrechten — maar niet via buitenlandse bommen, niet via een agenda die geleid wordt door geopolitieke belangen in plaats van menselijke waardigheid. De geschiedenis leert: geen enkel volk is ooit duurzaam bevrijd door een illegitieme buitenlandse militaire interventie. Irak, Libië en Afghanistan zijn geen modellen van bevrijding, maar van chaos en instabiliteit.

Het Westen is zijn geloofwaardigheid kwijt
Israël bombardeert gebedshuizen in Gaza, legt belegerde steden maandenlang droog, en vermoordt journalisten die verslag willen doen van de lopende genocide. Misdaden die, wanneer gepleegd door een vijand van het Westen, onmiddellijk als oorlogsmisdaden zouden worden bestempeld. Waarom is dat nu anders? Waarom veroordeelt het Westen de aanvallen op een soevereine staat niet?

Waar zijn de rode lijnen nu? Waar is de verontwaardiging die we zagen bij de inval in Oekraïne? Wanneer bevriende regimes verantwoordelijk zijn voor collectieve bestraffing, etnische zuivering, genocide of militaire agressie, lijken alle principes ineens te vervagen en worden ze genegeerd. Dit is geen mensenrechtenbeleid, dit is het morele faillissement van het Westen.

Als het Westen werkelijk staat voor mensenrechten, internationaal recht en de bescherming van burgers, dan moeten die standaarden consequent worden toegepast. Oorlogsmisdaden blijven oorlogsmisdaden, ongeacht wie ze pleegt. Of de dader nu in Moskou, Tel Aviv, Teheran of Washington zit, het strafhof is er voor hen allemaal.