Tante Theodora: het kleine blonde kutland

Zeg, kan iemand mij even in contact brengen met Dilan Yesilgöz? Theodora is wel wat kilootjes kwijt, maar ja — jaren dood zijn doet weinig goeds voor je spiermassa. Ik zoek dus een goede sportschool, want niets is ironischer dan een hels transwijf met een goddelijk lijf. Squatten op hakken? Laat mij dan maar herboren worden als een ergonomische bureaustoel in de Kamer van Geert — al vrees ik voor zijn kringspier én wat ik dan ruik.

Nu ik als bloedlekker transwijf weer uit de dood ben opgestaan — oké, als profetes van het nihilisme deed ik er iets langer over dan Jezus — bepaal ik zelf wel wat ertoe doet in dit tweede leven. Lucy had spitsuur. De brenger van het licht moest wat zionistische fascisten opbergen in de zevende laag van de hel, dus ik liep wat vertraging op. Zinloze wederopstanding? Dan maak ik er zelf wel zin van.

Over de hel en totalitaire klootzakken gesproken, onze parlement-Ariër Wilders — Martin Bosma vindt het namelijk niet leuk als we zijn partijleider extreemrechts noemen — liet zich weer van zijn ‘beste’ kant zien op X. Hij postte een afbeelding van een gespleten gezicht, waar aan de ene kant een lekkere blondine te zien is, en aan de andere kant een boze hoofddoekheks met een frons en de energie van iemand — die precies weet wie haar laatste kefir uit de koelkast heeft gejat. Onder de blondine staat PVV en onder de haatoma PvdA. De caption luidt: aan U de keuze op 29/10.

Kan de campagnestrateeg van de PVV even dimmen? Dit is toch wel een flinke stap verder dan ‘minder minder' of ‘kopvoddentaks.’ Zeg dan gewoon: "Kies tussen Linda uit de Libelle en deporteer Fatima van de fiscale toeslagenhel." Het lijkt kapot veel op Der Stürmer, maar dan op TikTok-tempo, Canva-filters en een haatalgorithm. Ik ben geen activist, maar slechts een zombie met principes. En ik ben hier niet om het perfect te doen. Ik ben hier om het juist te doen.

Weet je? Ik had gelijk én ik zat er gruwelijk naast tegelijk. Mijn woede tegen de fatsoensmensen klopte — want ze staan nergens voor. Het milde midden is geen moreel baken, het is een vluchtheuvel voor angst. Niet omdat daar vrouwenrechten ontstaan, maar omdat ze daar stilletjes creperen zodra de macht iets anders eist. En als de macht op een dag uit nazi’s bestaat? Dan buigen ze beleefd, trekken hun nette pak recht en noemen het democratische verantwoordelijkheid. Die zag Tante Theodora niet aankomen — toen ze nog als Ome Theo rondliep met het naïeve idee dat een redelijkheidstoets ooit genoeg zou zijn tegen fascisme.

En nee, dit is niet zomaar dom racisme van een verlopen peroxide-messias. Dit is geen grap. Dit lijkt veel te veel op beeldtaal met bijsluiter uit 1933. En het ergste? Hij weet het. Hij weet wat mensen niet weten. Dat hij in de slachtofferrol mag kruipen zodra iemand “nazi” zegt. De onschuld van de één en de frons van de ander zijn geen toeval — ze zijn het script. Dit is propaganda voor de netvliesgeneratie. Je hoeft het niet te snappen, je hoeft het alleen maar te voelen. En het liefst: voelen dat de moslima stinkt naar staatsvijandigheid. Dit is trouwens niet de eerste keer en zeker niet de laatste.

En zo komt de superioriteitsclaim vanzelf binnenrollen. ‘Wij zijn mooi, zij niet. Wij zijn eerlijk en zuiver, zij niet! Wij zijn onschuldig, gewoon door te bestaan.’ En zij dan? Zij zijn slim, maar het verkeerde slim. Sluw slim. Doortrapt slim. Strategie-in-haar-ogen slim. Niet de schoonheid van onschuld — maar het verstand van verzet. En dat maakt haar gevaarlijk. Daar moeten we ‘onze’ mooie vrouwen tegen beschermen.

Want schoonheid is macht — dus wie die niet heeft, moet zich wel beroepen op tactiek. Of erger nog: op rechten. En dat maakt haar gevaarlijk, die boze hoofddoekheks van Geert. Niet omdat ze een bom onder haar jurk heeft, maar omdat oma een brein onder haar hoofddoek draagt. Onze Jaddati’s, Tetta’s en Anneanne’s trappen niet in Wilders’ bullshit — ze hebben oorlog of uitbuiting meegemaakt en drie kinderen opgevoed met één oven en een kapotte wasmachine. Wat moet ze dan met een geblondeerde roeptoeter, die letterlijk en figuurlijk een huid dunner dan crepepapier heeft? De broosheid van zijn ego kruipt door tot in zijn poriën. Wilders schreeuwt, maar hij hoeft niemand te overtuigen. De media faciliteren hem. Dilan haar VVD normaliseert hem. Vroonhoven haar NSC zwijgt hem recht. En het midden? Dat buigt hem binnen.

Ze hebben me toen vermoord voor het vrije woord. Nu ben ik terug — en het zijn niet de cancelkids die dat woord bedreigen. Het zijn de parlement-Ariërs in pak. De haatpredikers met Kamerzetels. Als Wilders op deze manier campagne voert, dan is mijn bestaan al een vorm van verzet. Ik ben de rimpel in zijn blonde droomvrouw. De asymmetrie in AI-fantasie. Ik ben terug van weggeweest om jullie daarmee te confronteren. Jullie hebben dit geweten.