Tante Theodora pakt het filosemitische sprookjesboek erbij

Antisemitisme interesseert Geert geen zak, zolang het niet van moslims komt.

Trekken jullie ook even een Schultenbrau open met een Javaanse Jongenspeuk erbij? Ik moet mijn imago als ‘levensgevaarlijke Antifa woke communist’ tenslotte wel hooghouden. Het voelt als schuld en troost tegelijk — net zoals scrollen door X, toen ik Geert Wilders voorbij zag komen. Daar is hij weer, dacht ik. Ons nationale sprookje! Schreeuwwitje en de 7 criminelen! Een prachtig huwelijk, aangezien hij ook de heks op de bank is. Zijn woorden roken naar plastic empathie, waardoor ik dacht: het is weer zover, Geert speelt de redder van de Joden.

“Als je vandaag op de dag dat het precies twee jaar geleden is dat de massamoord door Hamas op onschuldige joden in Israël plaatsvond gaat demonstreren tégen Israël, dan wint de haat het van de rede. Dan wil je ook geen vrede @F__Timmermans, maar campagne voeren.”

Wat fijn dat je zo enthousiast bent over de zaak, dat je twee dagen te vroeg hierover tweet, Geert. That’s the spirit! De aanval was op 7 oktober, maar details doen er alleen toe als je daadwerkelijk geeft om de zaak. Dit is trouwens niet de eerste keer, aangezien je in een Duits interview beweerde dat Pim Fortuyn door een moslim was vermoord. Iemand die zonder Pim niet eens een carrière had, was opeens de huidskleur en religie van Volkert van der Graaf vergeten.

Hij probeerde zich te redden door te doen alsof hij het over mij had in een vorig leven, maar ik heb nooit in de politiek gezeten, en hij had het over een politicus die vermoord zou zijn door een radicale moslim. De man die de islam tot staatsvijand verklaarde, doet alsof hij plots de beschermer van Israël is. Een soort Live Action Role Player van morele ernst, compleet met keppel als kostuum en rouw als decorstuk.

Want laten we eerlijk zijn: antisemitisme interesseert Geert geen zak, zolang het niet van moslims komt. Als neonazi’s of rechts-radicalen het doen, noemt hij dat “vrijheid van meningsuiting.” Kijk maar wie hem hielp zijn partij op te tuigen: Wladyslav van Hanswijck-de Jonge, een van de mannen die ooit een ondersteuningsverklaring voor de PVV ondertekende. Diezelfde Wlady stond in 2005 op het rechts-radicale Platform De Krijger te pleiten voor een verbod op het “zionistische” CIDI. Dat woord “zionistisch” was daar natuurlijk code voor Joods, aangezien fascisten niet bepaald bekend staan om hun standpunten tegen genocide.

Toen ik nog door het leven ging als Ome Theo, veroordeeld wegens antisemitisme, was ik een van de stemmen die Geert inspireerde. Geert had daar geen enkel probleem mee. Dat is de tragikomische ironie van onze tijd: de man die zijn identiteit bouwt op “nooit meer” omringt zich met de erfgenamen van “weer wel.”

Oké, je hebt een band met het land, prima! Deze Israëlretoriek is echter niet geboren uit moreel besef, maar uit financieel opportunisme. In de vroege jaren 2000 — toen hij nog VVD’er was — steunde jij nog Palestijns-Israëlische samenwerkingsprojecten. Toen kwamen de Amerikaanse cheques van Robert Shillman en de betalingen van het David Horowitz Freedom Center, die jou betaalde om in Florida te komen spreken. Sindsdien is zijn solidariteit met Israël ineens “heilig.”

En dat is precies wat deze keppel-LARP zo pijnlijk maakt. Wilders speelt de rol van de vrome bondgenoot, maar het lijkt verdraaid veel op dat zijn suikerooms een verdraaid goed script kunnen schrijven. Hij doet alsof zijn keppel een schild tegen haat is, maar het is een kostuum in een populistisch sprookje. De strijd tegen antisemitisme is voor hem geen overtuiging, maar een performance. Een rollenspel waarin hij de messias speelt die wordt gekruisigd, terwijl hij meer overeenkomsten heeft met een boze stiefmoeder.

Dus ja, Geert. Draag je keppel. Speel je rol. Maar weet: moreel gezag kun je niet cosplayen. En empathie kun je niet declareren bij het David Horowitz Freedom Center. Je blijft wat je altijd al was — een man in een kostuum, die denkt dat toneelspelen overtuiging is. Dus proost, Geert. Op je keppel, je koortje en je kruistocht. Op het land dat blijft klappen voor de man die denkt dat compassie een verkleedpartij is. Mijn Indische Jongenspeuk is uitgedoofd, mijn bier is lauw, maar mijn ziel heb ik nog. Dat kunnen we over jou helaas niet zeggen, Geert. Daar kwam de olifant met zijn grote snuit, en die blies dit extreemrechtse verhaaltje uit.