Terug naar de bron

Snapt iemand nog iets van alle transitie-sores? Vattenfall zegt Nee tegen Amsterdam en nu zegt Eneco weer Nee tegen de overheid.

Het zijn inmiddels Kafkaëske discussies geworden waar leek noch ingewijde grip op schijnt te hebben. Energiegigant Vattenfall communiceert via een grote campagne dat wij vooral groen met hen mee moeten gaan in de verduurzamingsstrijd en tegelijkertijd ketste deze week hun deal met de stad Amsterdam af omdat de kosten te hoog worden.

Het zal hier een ongelukkige samenloop van omstandigheden zijn, de campagne liep al, maar het toont gelijk in wat voor waanzinnige spiraal we terecht zijn gekomen. Willen we nou wél, of willen we eigenlijk niet of spelen toch de uiteindelijke kosten weer een hoofdrol en kan al die duurzame borstklopperij het raam uit? En wie zijn ‘We’ eigenlijk? Klimaatbewuste politici, energiebedrijven, wetenschappers, beter wetende hoogleraren, bewuste burgers

Er lijkt tussen al deze personen geen enkele consensus op het vlak van energie en duurzaamheid. En dan dat altijd en eeuwige ‘prijskaartje’. De inflatie speelt als altijd een rol, een minister trekt een spoedwet uit de hoge hoed waarin hij bedrijven als Vattenfall een maximale kostenstijging verordonneert.

Dat bedrijf heeft natuurlijk zijn eigen cijfers, laat zich niet knechten en ineens staat de hele ‘Nationale strategie om Nederland rond 2050 van het gas af te halen’ op z’n grondvesten te schudden. Er gaan in dit stadium ineens geluiden op of er eigenlijk wel draagvlak is voor warmtenetten.

Er is met andere woorden dus weer met zevenmijlslaarzen door één of andere rekenkamer gedenderd en cijfers blijken verre van haalbaar. Geen nieuws overigens. Ook energieleverancier Eneco liet deze week een bom ontploffen (bestaan er duurzame groene bommen?). Zij dingen niet langer mee naar de aanbesteding voor de bouw van een groot windturbinepark op zee. ‘Niet toekomstbestendig’ noemt zij de huidige aanpak van wind op zee.

De investeringen zijn te groot en ook blijkt de vraag naar windturbines mondiaal zo groot te zijn dat leveranciers niet meer op tijd kunnen leveren en dat uitbaters dan enorme boetes riskeren.

Pardon? Zijn we nu met alle hens aan dek de wereld aan het redden of frustreren we zelfs dát proces met allerlei regeltjes en boetetjes. Een hoge baas bij Eneco spreekt van de noodzaak van een “redelijk rendement”, subsidies, uitbaterij, financiële bijdrages, de wereld staat in de hens maarrr.. het blijft wel handel natuurlijk. Kers op de onsmakelijk groene taart is de belachelijke toestand die nu is ontstaan over het teveel aan opgewekte zon en windenergie.

De hosanna rond zonnepanelen blijkt alweer deels geluwd omdat centrales ‘het niet aankunnen’ en er inmiddels een nieuw polderbegrip is ontstaan: de terugleverboete. Als door onschuldige burgers met goede bedoelingen opgewekte energie al een groot probleem is waarom praten we dan eigenlijk nog over megalomane windparkplannen? De mensheid ligt inmiddels op ramkoers met zo ongeveer alle natuurverschijnselen die het geen hoofd kan bieden; weer, klimaat, bodemuitputting, energieregulatie…… Maak op het stippellijntje uw eigen rijtje af.

Voorstanders voor kernenergie roeren zich alweer. Als we de boel plaat slaan, ziet men vooral veel keizers met nieuwe kleren. En vanuit dat oogpunt werd de term ‘windhandel’ zelden toepasselijker gemunt.