Vrouwen in de politiek: Think global, act local!

Vrouwen en politiek blijkt niet altijd een vanzelfsprekende combinatie. In de Nederlandse politiek zijn vrouwen slecht vertegenwoordigd. Voor de gemeenteraadsverkiezingen in 2018 staan voor de PvdA in de twee grootste steden vrouwen aan het roer. In aanloop naar de verkiezingen schrijven PvdA-lijsttrekkersBarbara Kathmann (Rotterdam) en Marjolein Moorman (Amsterdam) wekelijks een brief over hun perikelen als vrouw in de politiek.

Lieve Marjolein,

Think global, act local! Dat is hoe ik tegen lokale politiek aankijk. Vanuit steden bepalen we steeds meer hoe de wereld eruit ziet. Daarom zijn die lokale verkiezingen zo ontzettend belangrijk.

Anneke en Fatos zijn twee wereldverbeteraars die elke dag bewijzen dat je in je wijk een wereld van verschil kunt maken. Anneke is de motor van een zeer actieve bewonersgroep en Fatos is een ondernemer voor wie alleen maatschappelijke winst telt. Ze zijn beiden actief in Crooswijk, de armste wijk van Nederland. Vandaag ging ik weer even een bakkie bij ze doen; “wat een rijkdom!” is vooral wat ze over Crooswijk vertellen.

Twee jaar lang was de buurt onzeker over wat er met het zwembad, dat midden in de wijk staat, zou gebeuren. Teleurgestelde kinderen stonden voor dichtgetimmerde ramen. Totdat Fatos haar stoute schoenen aantrok en de boel omtoverde tot indoor speelparadijs. De hele buurt is welkom, en als het huis van de overbuurvrouw te klein is om haar 50ste verjaardag te vieren, dan kan ze dat gratis komen doen. Terwijl we praten komt er een kleuter Fatos een kusje geven. Gewoon een meisje uit de buurt, die dat elke dag doet. Om haar te bedanken, omdat ze het spelen zo leuk vindt.

Ook de kinderen waarmee Anneke de straten van Crooswijk schoon houdt komen regelmatig spelen. Die hebben namelijk een strippenkaart. Vijf keer papier prikken en zwerfvuil ruimen met Anneke is goed voor 1 keer gratis toegang bij Fatos. De ouderen uit de seniorenflat aan de overkant doen klusjes. Met de mededeling “Onze knieën zijn dan wel versleten, maar met onze polsen kunnen we nog prima verven“ hadden ze zich bij de opening meteen aangeboden als vrijwilligers.

“Dit is toch rijkdom, Barbara!” zeggen beiden. Zonder naïef te zijn, want niemand kent de problemen van Crooswijk zo goed als deze dames. Wat ze ermee zeggen, is dat je al een boel kunt verbeteren in de levens van mensen door gewoonweg om te zien naar elkaar.

Ondertussen moeten we geloven van partijen als PVV en Leefbaar Rotterdam dat Rotterdam in de fik staat. Vooral in wijken als Crooswijk. Volgens hen gaan deze verkiezingen alleen over wantrouwen en repressie en zouden niet-westerse onderneemsters zoals Fatos, gewoon een oer-Rotterdamse natuurlijk met natte T en een dot zelfspot, geweerd moeten worden uit de wijken. Lulkoek van een stelletje haat- en angstzaaiers natuurlijk, maar ondertussen maken ze wel kans op 12 van de 45 zetels.

“Angst is de slechtste gemeente raadgever” sprak een jonge spoken word artiest afgelopen week over de verkiezingen. Zo is het maar net, maar met dat zetelaantal moet je toch concluderen dat de angst er goed inzit. Ik snap die angst. Die voortkomt uit onzekerheid en boosheid. Ook op onze PvdA, waar jij in Amsterdam en ik in Rotterdam zo hard voor knokken. Het gevoel van dat er een boel is afgepakt en dat dat teruggegeven moet worden. Ik snap dat, maar de politiek kan niet alles teruggeven in deze geglobaliseerde en gedigitaliseerde wereld. En de Islam is al helemaal niet de schuldige van onbetaalbare huizen, te weinig handen aan het bed, klimaatverandering en jeugdwerkloosheid.

We kunnen alleen maar knokken voor de goede zaak. Nu opstaan voor eerlijke verdeling en tegen islamofobie. Opstaan voor duurzaamheid en tegen doorgeslagen marktwerking. Armoede de stad uit jagen en met garantiebanen de jeugdwerkloosheid proberen op te lossen.

Het beste stemadvies is volgens mij om de wereld te bekijken door de ogen van Anneke en Fatos. Die in hun wijk de hele wereld kennen en daardoor zelfs in de armste wijk van Nederland vooral de rijkdom zien.

Liefs,

Barbara