Vincent Bijlo schrijft een serie vakantiecolumns, dit is deel 8
Wat niet deert, wat niet weet, zo eindigde mijn vorige column. Er is intussen nog niets veranderd. De Kamer is teruggekomen van reces om over Gaza te praten. Er is fel gedebatteerd, er zijn grote woorden gesproken maar er is niets ten goede gekeerd.
Minister Veldkamp van Buitenlandse Zaken heeft godbetert gezegd dat wij niet zonder Israëlische wapens kunnen, die hebben we nodig voor onze eigen veiligheid, daarom kunnen we ons niet veroorloven Israël harder aan te pakken. Ons verzekeren van wapens gaat boven het lot van de Gazanen. Alle rode lijnen, die nooit overschreden zouden worden, zijn getrokken met bloed van hen die beschermd hadden moeten worden.
Alle leugens van Hamas worden door ons allemaal, volgens Netanyahu, als zoete koek geslikt. Overigens hoor ik in al het gekrakeel nooit of Hamas eigenlijk nog wel eens iets terugdoet. Het is een nare, terroristische club, begrijp me goed, maar kunnen ze überhaupt nog iets?
Het lijkt mij een goed idee als het schieten even stopt en Netanyahu, zoals het een goed legeraanvoerder betaamt, begeleid door buitenlandse journalisten, die hij zegt toe te willen laten in de Gazastrook, eens een kijkje gaat nemen daar om te checken hoe zoet die koek is, die wij slikken.
Laat hij dan wel uitkijken dat hij geen pallet met noodhulp op zijn kop krijgt die door een Nederlands vliegtuig wordt afgeworpen. Het is toch te smerig voor woorden dat Nederland zich voor die voedseldroppings laat lenen, terwijl en honderden vrachtwagens klaarstaan aan de grens met Egypte om de Gazastrook binnen te rijden. Dat is precies wat Israël wil, een paar hele kleine druppeltjes op een gloeiende plaat om het krediet van de bevriende naties te behouden, de bevriende naties trappen er allemaal met open ogen in.
En nu is ook journalist Anas al-Sharif, die vanaf het begin van de oorlog verslag deed vanuit de Gazastrook, samen met zijn hele camerateam vermoord. Dat mocht, hij was volgens Israël lid van Hamas. Hamas, alibi voor genocide.
Zaterdag schreef hij op X: “Als deze waanzin niet stopt, zal Gaza in puin worden gelegd, zullen de stemmen van de inwoners tot zwijgen worden gebracht en hun gezichten worden uitgewist. En de geschiedenis zal jullie herinneren als stille getuigen van een genocide die jullie niet hebben willen stoppen.”
Zijn stem is, samen met de meer dan 200 journalisten die sinds het begin van de oorlog zijn vermoord, tot zwijgen gebracht.
Oké, nou, en hier dan, in Nederlandje? Vanaf morgen 10 uur Nationaal Hitteplan! Ja, hier wel, in Gaza niet, terwijl het daar nog veel heter is.
En verder? Yesilgöz biedt excuses aan aan Douwe Bob. Slap hoor, nou is hij opeens geen Jodenhater meer omdat er een kortgeding dreigt, dat geeft maar schade aan het merk VVD, en die staat er toch al niet al te best voor in de peilingen. Het verbazendste daaraan is nog wel dat ze dat bij de VVD raar vinden.
Ja, ze was er zo, tot in het diepst van haar ziel van overtuigd, het was pure Jodenhaat, in het volle daglicht, en nu opeens niet meer.
Tip voor Yesilgöz: Campagnefilmpje opnemen in de Gazastrook om te laten zien dat de hardwerkende mannen en vrouwen van het Israëlische leger alles doen dat nodig is, en dat het morele kompas van het buitenlandbeleid van de VVD juist staat afgesteld en dat Netanyahu levert.
Hè, en ik wil het al die tijd maar hebben over ons eigen korte leuke frisse minivakantietje in Duinkerke, dat we vorige week hebben gehouden. Nou, dat komt in de volgende column, hoop ik.
Meer over:
opinie, gaza, anas al-sharif, voedseldroppings, caspar veldkamp, benjamin netanyahu, dilan yesilgözMeld je hieronder gratis aan voor Joop NL. Iedere donderdag een selectie opvallende nieuwsverhalen, opinies en cartoons in je mailbox.