Toppunt: Henri Bontenbal maakt bijna excuus voor zijn stem tegen de asielwet

Wat is er toch in dit land gevaren? Of komt de ware aard tot uiting?

Wat is er in hemelsnaam toch in dit land gevaren? Of komt juist onze ware aard naar voren en was die alleen maar enkele decennia in de tweede helft van de twintigste eeuw verborgen onder een laagje hedonisme en schijntolerantie? Eerst stuurt de leiding van de Tweede Kamer erop aan dat de stemming over asielwetten juist plaats vindt als een aantal parlementariërs zich op de Keti Koti herdenking bevindt,

In het moderne Nederland kennen we drie nationale herdenkingen: 4 mei, 1 juli en 15 augustus (de slachtoffers in Indonesië). Deze herdenkingen duren twee uur. Ondanks verzoeken om de stemming op Keti Koti te verdagen, dreef een Kamermeerderheid door dat ze tijdens die ene – in het oog van de nodige parlementariërs gewraakte – plechtigheid plaatsvond, misschien wel precies tijdens het plengoffer aan de voorouders.

Er zullen nu wel akelige wijsneuzen zijn die zeggen dat de eerste juli nog geen officiële status heeft in tegenstelling tot de vierde mei en de vijftiende augustus maar die kunnen wat mij betreft allemaal het lazerus krijgen.

Eerst gebeurt dát dus. Nu heeft een Kamermeerderheid de strafbaarstelling van illegaliteit goedgekeurd en hulp aan mensen zonder geldige verblijfstitel net zo goed. Dit maakt de Samaritaan uit het evangelie in de ogen van de wet een crimineel.

Nu volgt de ophef. Sinds de vorige verkiezingen hebben wij Henri Bontenbal zich zien profileren als het fatsoenlijke alternatief voor het geteisem dat In zo grote mate de Kamerbankjes bevolkt. Hij is netjes. Hij is humaan. Hij is de man van de oplossingen. Hij speelt orgel. Zijn partij zit in de lift. Als je naar een partij voor nette mensen zoekt ben je bij het CDA aan het juiste adres.

De dag na de gewraakte stemming laat Henri Bontenbal weten dat het CDA tegen beide wetsvoorstellen van mevrouw Faber zal stemmen Maar niet met overtuiging. Hij biedt er bijna zijn excuses voor aan. Helaas ziet hij zich gedwongen tot die negatieve keuze. Op de site van het CDA lezen wij:

“We hebben ons uiterste best gedaan om de asielwetten als CDA te kunnen steunen, maar helaas moeten we onze steun voor de Asielnoodmaatregelenwet intrekken na het aannemen van het amendement strafbaarstelling illegaliteit. Dit betekent namelijk een straf op medemenselijkheid.

Als CDA hebben we er alles aan gedaan om beide asielwetten over de streep te trekken. Ons uitgangspunt is altijd: wat goed is, steunen we. Wat niet goed is, steunen we niet. En we komen zelf met verbetervoorstellen. Het CDA heeft zich daarom ingezet om de asielwetten beter te maken. Tot wetten die standhouden bij de rechter. Die uitvoerbaar zijn voor de IND. En die recht doen aan de samenleving én aan onze waarden.

We hoopten steeds dat de uitgestoken hand zou worden beantwoord. Dat een aantal aanpassingen mogelijk zou zijn, zodat wij beide wetten zouden kunnen steunen. Zo gaat dat in normale tijden: politiek is samenwerken, een compromis sluiten, soms meebewegen om een wet toch aangenomen te krijgen. Om antwoorden te kunnen geven op de grote uitdagingen van onze tijd.

In onze fractievergadering op dinsdagochtend hadden we ons voorlopige standpunt bepaald: we zouden voor de Asielnoodmaatregelenwet stemmen, en tegen de Tweestatusstelselwet. We waren bereid als partij om ook de moeilijke maatregelen uit deze laatste wet – namelijk het beperken van gezinshereniging en het stellen van strengere eisen aan nareizigers van subsidiair beschermden – te steunen. Maar ik vond: als je als partij zegt meer grip op migratie te willen, dan moet je ook bereid zijn moeilijke maatregelen te verdedigen.”

Hier stond hij. Hij had asielzoekers graag het leven zo zuur mogelijk gemaakt. Maar helaas. Het mocht niet zo zijn.

Wat een lafheid. Wat een verontschuldigende gebaren in de richting van naargeestig Nederland. Wat een engheid. Henri Bontenbal is net zo erg als de rest van het stelletje dat op 1 juli zo’n giftig cadeau gaf aan de deelnemers van de Keti Koti-herdenkingen in Nederland.

Hij staat daar niet fier zoals Luther op de rijksdag in Worms. Hij zegt niet: “Ik sta hier. Ik kán niet anders”.

Bontenbal smeekt. Hij had het zo graag gedáán. Maar ja, helaas. En ineens komt mij een gedicht voor ogen van de grote volksschrijver die altijd meende wat hij zei. Een gedicht dat de mentaliteit in dit land weerspiegelt en het neerzet voor wat het is. En Bontenbal kruipt voor de bewonderaars van dit gedicht. Al uit 1975.

Voor eigen erf

Onze kassiers op de wegen beroofd;
Aan ouden van dagen op klaarlichte dag
Hun tasje met spaargeld ontrukt;
Onze roomblanke dochters onteerd.
Waarheen, mijn Vaderland?
O Nederland Ontwaak!
Gooi al dat zwarte tuig er uit:
Ons land voor ons!
Op naar de blanke macht!

Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin zeker nu de laatste putten open blijven. Tevens noem ik de PVV een extreemrechtse partij.

Beluister Het Geheugenpaleis, de wekelijkse podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis. Nu: het weer. Gaat het vriezen of dooien?