Trap niet in de provocaties van Erdogan

Turkije gaat op 24 juni vervroegd naar de stembus. President Erdogan wil hiermee zijn dictatuur formaliseren en verder consolideren. In een dictatuur is er maar een winnaar: de dictator ‘himself’. De verkiezingen zijn dan ook meer voor de bühne. Ook al hopen democraten in Turkije, tegen beter weten in, op een ommekeer.

Walhalla Turkije was in het verleden een van de uitzonderingen in de islamitische wereld: er werden verkiezingen gewonnen en verloren. Wat dat betreft was Turkije, ondanks vele staatsgrepen, een walhalla voor het democratisch organiseren van verkiezingen. Turkije werd mede daarom beschouwd als de Bosporus-brug tussen het christelijk Westen en het islamitische Oosten.

Maar sinds Erdogan aan de macht is, sluit Turkije zich keurig aan bij andere islamitische landen in het Midden-Oosten. Van Marokko tot Iran zijn er amper landen waar eerlijke verkiezingen mogelijk zijn (behalve in Tunesië). Een koning of een president fungeert in alle landen de facto als dictator. Voorstanders van Erdogan in Nederland zullen uiteraard beweren dat er eerlijke verkiezingen plaatsvinden.

De feiten op een rij:

Kun je op basis van deze feiten volhouden dat Erdogan op een eerlijke manier verkiezingen gaat organiseren? Het gedrag van Erdogan in de afgelopen decennia biedt daar zeer weinig tot geen hoop voor.

Integendeel, de komende twee maanden zal hij alles uit de kast halen om de verkiezingen te winnen. Hij zal daarbij zelfs het gebruik van geweld niet schromen. Tegenstanders zullen geïntimideerd, vervolgd en besmeurd worden. Hij zal de oorlog met de Koerden verhevigen want anti-Koerdische sentimenten doen het altijd goed bij zijn niet-geletterde aanhang. Hij zal het hele staatsapparaat, waaronder leger, politie, ministeries, justitie en universiteiten, voor zijn karretje spannen.

BV Erdogan Heb geen illusie: Turkije is op dit moment verworden tot de BV Erdogan, een besloten vennootschap waarbij zijn familie en vriendenkring als aandeelhouders fungeren.

En dan is er nog de troef die Erdogan herhaaldelijk gebruikt om verkiezingen te winnen: ruzie maken met het buitenland. Met Nederland bijvoorbeeld. Nederland is een geliefd doelwit want te klein en vooral te beschaafd om hem echt schade te berokkenen.

Wie weet stuurt hij weer een regeringsafgevaardigde met hoofddoek deze kant op om met onze agenten demonstratief ruzie te maken voor het consulaat in Rotterdam en zodoende een aantal heethoofden op te hitsen, die overigens in Rotterdam geboren zijn en dagelijks van alle vrijheden van Nederland genieten. Als het om de rechten van de Koerden, Armeniërs, Assyriërs en Alevieten in Turkije gaat, vergeten deze Erdogan-strijders aan de Maas voor het gemak plots dat zij zelf wel onder koning Willem-Alexander van alle vrijheden mogen genieten. Vrijheden die zij graag opeisen maar anderen juist niet gunnen.

Nederland dient zich daarom voor te bereiden op geplande provocaties, die eventueel in steden als Rotterdam kunnen plaatsvinden. Aan Erdogan gelieerde organisaties gaan mogelijk activiteiten organiseren, met het doel die tot rellen en ruzies te laten leiden. Dergelijke ongeregeldheden, bijvoorbeeld de confrontatie met Nederlandse politiehonden, leveren immers ‘mooie’ plaatjes op in Turkije. Dat soort publiciteit staat garant voor meer stemmen. Daarom moeten de Nederlandse veiligheidsdiensten en politici maar ook wijzelf niet in dergelijke provocaties trappen en er op een slimme manier mee omgaan. Trollen moet je niet voeren en Erdogan-aanhang evenmin.