Trump is het beste dat Europa kon overkomen

Ja, je leest het goed. Sinds de inauguratie van Trump wordt de wereld door hem en zijn Republikeinse puppets overspoeld met bagger uit Amerika. Onvoorspelbare handelstarieven, drankjes met de Russen en een terugtrekking uit het klimaatakkoord. Het lijkt ons leven hier in Europa behoorlijk zuur te maken. Maar niets is minder waar: Trump is het beste dat Europa kon overkomen.

Trumps gedrag brengt namelijk iets aan het licht dat we in Europa grotendeels waren kwijtgeraakt: de strijd om economische, defensieve zelfbeschikking en ons geloof in verlichte idealen.

We hebben ons overgegeven aan de altijd vredige, welwillende, pro-Europese en liefkozende Amerikanen. Maar nu is het tij gekeerd en de lieve Amerikanen bestaan niet meer. Trump probeert zijn radicale idealen naar Europa te exporteren, bijvoorbeeld door Elon Musk en J.D. Vance publiekelijk stelling te laten nemen over verkiezingen in Duitsland en Roemenië. Invloed uitoefenen op verkiezingen is de Amerikanen immers niet onbekend.

Toch liggen er nu enorme kansen voor Europa. Trumps handelstarieven leiden tot een handelsoorlog van immense proporties tussen China en de VS, dat inmiddels beide landen schaadt. Europa kan hier de vruchten van plukken door zich op te werpen als betrouwbare onderhandelingspartner voor andere regio’s en zo nieuwe handelsrelaties (bijvoorbeeld Mercosur) te versterken. Tegelijk bieden maatregelen tegen de Amerikaanse Big Tech kansen om de Europese technologiesector op de interne markt te laten groeien.

Daarnaast zet Trumps onvoorspelbaarheid Europa aan tot een versnelde versterking in defensiecapaciteit. Waar een leider wegvalt moet immers een nieuwe leider opstaan, en zowel Frankrijk als Duitsland zien hierin een geschikte rol. De ‘As van Europa’ wordt dus versterkt en het opzetten van een behoudende oorlogseconomie met kansen voor Europese bedrijven als Airbus kan worden gerealiseerd.

Bovendien is dit hét moment om opnieuw de regie te nemen over de principes van het Verdrag van Maastricht: het actief beschermen van democratie, rechtsstaat en mensenrechten, en het versterken van de Europese samenwerking. De ontbinding van de rechtsstaat en het verminken van de rechten van de mens is iets van buiten-Europese aard. We moeten voorkomen dat we onderdeel worden van het grootschalige populistenbal.

Plotseling zien we overal de nodige veerkracht: in Duitsland wist de AfD geen voet aan de grond te krijgen, in Nederland lijken de gloriejaren van de PVV achter ons te liggen, en er wordt door Noorwegen, Zwitserland en IJsland ineens over een EU-lidmaatschap nagedacht, vanwege onvoldoende vertrouwen in de Amerikaanse veiligheidsparaplu. Zelfs de Britten vestigen nu hun pijlen weer op Europa. De populariteit van de EU in Europa is momenteel groter dan ooit.

In Canada en Australië, de grote overzeese broers van Europa, leden de conservatieve partijen zware nederlagen nadat zij een Trumpiaanse toon aansloegen, wat kiezers op andere gedachten bracht. Eenheid vindt zich in het verzet tegen het kwaad en onrecht.

Als we ons als Europa nu écht gaan verenigen, maken we een vuist tegenover de grootmachten die zichzelf nu verzwakken. Ik zeg: we hebben de kennis, de middelen, en de mensen. Het enige dat mist is de wilskracht, en daar lijkt nu verandering in te komen. Terwijl we nog in een staat van paniek verkeren, is het juist nu het moment om de gouden eeuw van Europa in het leven te roepen.

Tijd voor Euroforie. We beschikken over bijna alles dat nodig is om grip te krijgen op onze gedeelde waarden en om de kracht van Europa opnieuw in handen te nemen. We zijn compleet wakker geschud en komen zo hopelijk uit het slop. De appels van Trump zijn zo zuur nog niet, de vraag is alleen of we ook de daadkracht hebben om ons te verenigen.