Van boer tot bobo, de overstap van BBB-senator Croll naar D66 is ongeloofwaardig

Je denkt soms dat je alles wel gehad hebt in Den Haag. Tot je ziet hoe Robert Croll, oud-rechter en BBB-senator sinds de verkiezingen van twee jaar geleden, ineens opduikt bij D66 alsof hij nooit anders geweten heeft. Het is alsof je Jaap van Dissel plotseling ziet protesteren tegen vaccins — op een FVD-congres.

Eerlijk is eerlijk: ik dacht dat het niet gekker kon na de politieke liften van Femke Zeedijk, voormalig Tweede Kamerlid voor NSC, die haar vertrek uit de Kamer combineerde met een D66-lidmaatschap om alvast warm te draaien voor een mogelijke wethouderspost in Eindhoven. Maar zij bleef tenminste buiten de fractie. Croll niet. Die stapt met zetel en al over naar een partij die op elk denkbaar dossier het tegenovergestelde bepleit van de club waarvoor hij zich twee jaar geleden nog kandidaat stelde.

Zijn verklaring? Gaza. En daarin raakt hij een pijnlijke waarheid. Want wie nu nog partij kiest voor het genocidale beleid van Netanyahu, moet zich ernstig afvragen of hij wel aan de juiste kant van de geschiedenis staat. Israël bombardeert al maanden burgerdoelen kapot, gijzelt hulpgoederen, executeert kinderen en journalisten — en BBB, de partij die zich afficheert als ‘menselijk’, zwijgt. Dat is geen neutraliteit. Dat is lafheid.

Dat Croll daar breekt, valt te begrijpen. Sterker nog: het siert hem dat hij zich niet langer laat vereenzelvigen met zo’n slappe morele opstelling. Maar dan de vraag: waarom klampt hij zich alsnog vast aan die zetel alsof het een erfstuk is? Waarom niet gewoon eerlijk zijn, zelfstandig blijven zitten, stemmen zoals je geweten dat dicteert, en je bij de volgende verkiezingen kandidaat stellen voor D66?

In plaats daarvan worden we getrakteerd op een communiqué van de D66 partijtop die Croll verwelkomt als “betrokken en gedreven”. Natuurlijk. De man die gisteren nog de BBB-ideologie verdedigde — inclusief pleidooien voor CO₂-scepsis, anti-migratie, en agrarisch protectionisme — is ineens de belichaming van de sociaal-liberale missie. Dat is geen fractieversterking, dat is geloofwaardigheid op de zwarte markt.

De ironie wil dat Croll als oud-rechter toch had moeten weten: wie partij kiest voor een reactionaire beweging als BBB, doet dat niet per ongeluk. De BBB-senaatsfractie is niet een beetje rechts, het is de institutionele variant van boerenprotest op diesel. Steun voor stikstofontkenners, stilzwijgen over racistische uitspraken, een klimaatagenda die bij Shell op de borreltafel past. Wie daar instapt, kiest bewust.

Nee, dit is geen principiële overstap. Dit is een politieke transfer op deadline day, zonder fatsoenlijk medisch onderzoek. En het ondermijnt niet alleen Crolls geloofwaardigheid, maar ook die van ons als partij. Wat we nodig hebben, zijn mensen die pal staan voor principes, niet die inwisselbaar zijn als coalitiedeals.

Laat Robert Croll vooral stemmen zoals zijn geweten hem voorschrijft. Maar laten we stoppen met doen alsof hij ineens hét morele kompas van de progressieve politiek is. Kom op zeg — we zijn D66, geen recyclingbedrijf voor overgelopen conservatieven.