Verkiezingen moeten gaan over wie wij als mensen willen zijn

Over drie maanden word ik 55. 
Over twee weken gaan we stemmen. 
Mijn grijze haren doen een beroep op me om een balans op te maken: "Wat voor een mens was je in al die jaren?"

Ik weet niet of het alleen aan mij ligt, maar ik houd me best bezig met mijn verleden. "Heb ik alles gedaan wat ik kon om de mensheid te helpen?"
"Nee", eerlijk is eerlijk. Ik kon veel meer. 

In de periode dat ik met mijn moeder ruzie maakte over wel of geen hond in huis hebben, kon ik ook voor alle zwerfhonden in de wereld opkomen. Dat deed ik niet. Ik was vooral bezig met mijn eigen liefde voor honden. Ik wilde een hond voor mijzelf, en mijn moeder werd er gek van, van al mijn gedram. Ik wilde een hond, maar ik stond er nooit bij stil of een hond mij wilde. En bij het lot van de honden in de wereld al helemaal niet. 

"Dat heet zelfzucht, lief meisje."
"Of hebberigheid?"
"Vast ook wel, maar eerlijk is het niet. Eerlijk is eerlijk."

Vanaf mijn 18e mocht ik ook stemmen. 
"En wat deed je dan, lief meisje?"
"Gewoon, als kip zonder kop, stemmen op de grootste geluiden om mijn oren en ogen heen."

Het heeft jaren geduurd voordat ik echt besefte wat mijn stem eigenlijk inhoudt en teweegbrengt. En hoe die waardevol is. En hoe die niet alleen bepalend is voor mijn heden, maar ook voor mijn eigen toekomst en de toekomst van mijn toekomstige generaties, oftewel mijn eigen ik. Na mijn dood zal ik ook blijven leven. Via mijn kinderen en hun nazaten, via mijn dieren en allen dieren die na hen geboren zullen worden. Ik leef vandaag (nog), maar zij die na mij (nog) moeten leven zijn wel afhankelijk van mijn stem die ik in dit heden mag/kan/moet uitbrengen. Ik moet het niet, maar ik mag het wel, en omdat ik het nog kan, zal ik mijn stem zeker kenbaar maken en vastleggen. En niet omwille van mijn verleden. Dat is helaas al verloren en niet terug te draaien. En niet zo zeer om mijn heden, want ondertussen vind ik mijzelf en het belang van o.a. een hond hebben al lang niet zo belangrijk. Iets of iemand hebben is al lang geen issue voor mij. Mijn stem breng ik niet uit om mijn leven te verbeteren qua bezittingen en al die andere soorten van hebberigheid, en al helemaal niet om mijn frustraties een voedingsbodem of erkenning te geven. Ik stem omdat ik in een visie op de wereld geloof. Omdat ik hoop dat een rechtvaardige en eerlijke wereld nog mogelijk is. Ondanks mijn wankelende koopkracht. Wat mij betreft mag die ook best dalen. Ik hoef geen (overbodige) spullen en van al die onnodige luxe doe ik met mijn stem onomkeerbaar afstand van. Ik wil namelijk iets heel anders. 

Ik wil geen lijden in de wereld. Ik wil niet dat mensen en dieren ondergeschikt zijn aan onze hebzucht. Ik wil vrede. Schone lucht en zingende vogels als ik wakker word. Een vrolijke buurman die lachend goedemorgen zegt als ik mijn hond vroeg in de ochtend uitlaat.

Ik wil geen berichten meer lezen over vermoorde en uitgehongerde kinderen in een oorlog. Ik wil dat u en ik nooit meer een oorlog gaan voeren. Waarom zouden wij dat nog doen, alstublieft? Wat maakt dat wij steeds naar elkaar als vijanden kijken, hoewel wij allen eenzelfde belang hebben: vrede en voorspoed voor onszelf en voor al onze toekomstige generaties. Of bent u door uw favoriete politici en zijn/haar/hun haat dusdanig verblind dat u alleen ziet wat zij willen dat u ziet? 

Oogkleppen had ik ook, gelooft u me maar. Die hebben mij in allerlei ellende gebracht. Alleen opkomen voor jezelf en je eigen belang levert geen voorspoed. Voor uzelf niet, en voor de wereld om u heen al helemaal niet. Wat heeft u eraan als u in zijden ondergoed rondloopt en uw nagels en haar goed verzorgd zijn, en u het duurste glas wijn ergens opdrinkt, als u weet dat uw medemens bij u in de buurt, of verder vandaan, een rotleven lijdt?

Over drie maanden word ik 55. 
Over twee weken gaan we stemmen. 

"Dus?"

"Bedenk maar goed wat u met uw stem wil bereiken, aub. Niks meer en niks meer dan dat."
"Bedoel je dat mijn stem bepaalt wie ik als mens wil zijn?"
"Wat anders?"

PS: Stem vooral, lieve mensen!