In de laatste koude en natte herfstdagen van dit jaar is een politieke picknick gaande, een picknick waarbij iedere gast zijn best doet om de meest bijzondere en lekkere gerechten op tafel te zetten. Slechts God weet hoe het eruit zal zien.
In een door herfst gekleurd bos aan de rand van een verwaarloosde plas bedekt met een tapijt van gevallen bladeren, presenteren de picknickgangers hun beste gerechten.
Vakmensen, tentjesspecialisten, timmermannen, gelovigen en klokkenluiders vormen een cirkel rond de oude grote houten picknicktafel.
Er is geen fysiek aanwezige gastheer of gastvrouw, maar wel een morele oude traditie die deze mensen naar de picknick duwt. Een jonge gast beweert dat het bos voor de volgende picknick schoner, frisser en meer geschikt moet zijn.
Een enthousiaste dame beweert dat dit bos vanouds werd onderhouden door de mensen in de buurt. Met hun passie en kracht hebben zij dit bos leven, vruchtbare grond en rijkdom geschonken. Ze verdienen het om met rust gelaten te worden.
Een andere, wat jongere dame aan tafel vertelt dat dit bos zeer geschikt zou zijn als toeristisch oord, met alle voorzieningen die nodig zijn voor toerisme. Er moeten ook wandelpaden en smalle weggetjes zijn om de hond uit te laten. Tevens moet men alert zijn op vreemde indringers en chaoszaaiers.
Het is even stil, de gasten hebben hun eigen gerechten voor zichzelf op tafel geplaatst en kijken met een schuin oog naar wat de anderen hebben meegebracht. Een van hen kijkt verbaasd en zegt: “Ik heb ook lekkere krentenbollen met kaas meegenomen die zeer lijken op…!”
Een tafelgast bemoeit zich met het krentenbollengedoe Een krentenbol is een tussendoortje met redelijke voedingsstoffen, maar bevat tevens wat veel suikers en calorieën. Hierdoor kan overconsumptie ervan niet als gezond worden beschouwd.
Een ambitieuze jonge aanwezige staat op en richt zich tot allen. Hij spreekt als redder in nood: “Dit bos is van ons allemaal, er is genoeg ruimte, bomen, paddenstoelen, turf en water. Het is beter deze rijkdom te benutten en eerlijk te delen.”
Een heer, die dit soort bijeenkomsten meestal mijdt want hij is zeer voorzichtig met de huidige wolven en het ongedierte in de bossen, zegt met vastberaden klank: “Hier is ons erfgoed, zoals enkele respectabele aanwezigen aan deze tafel hebben uitgelegd, moeten we het met hart en ziel beschermen. We gaan dit niet met indringers en goudzoekers delen. Het is van ons en dat moet zo blijven.”
Tijdens het nuttigen van de vele verschillende gerechten en hapjes wordt de discussie steeds intensiever en meer verhit, maar het bos blijft stil.
Een picknicker was ooit circusartiest. Hij stelt voor een kaartspelletje te doen om de sfeer niet verder te bederven. Als een goochelaar haalt hij een pak speelkaarten uit zijn broekzak en verspreidt ze van 2 tot aas over de tafel. Weinigen tonen interesse voor deze goochelaar.
In donkere herfstdagen is de leeftijd van het licht niet lang, het bos wordt steeds donkerder en grimmiger. Voor het einde van de picknick staat een oude man op, die zorg en ambities uitstraalt. Hij richt zich tot alle gasten. Zijn stemt klinkt helder en serieus. Hij spreekt een boodschap uit in profetische stijl. Ik hoop dat deze wijze man de boswachter wordt.
Meld je hieronder gratis aan voor Joop NL. Iedere donderdag een selectie opvallende nieuwsverhalen, opinies en cartoons in je mailbox.