Verkrachting is geen fetisj, maar een schending van mensenrechten

Dit weekend kwam ik tijdens het scrollen op Grindr een profiel tegen waar de gebruiker — verrassend genoeg dit keer — álles had opgesomd waar hij van hield. Dit is meestal erg fijn voor de geïnteresseerden: het biedt duidelijkheid en leidt daarmee sneller tot consent, de wederzijdse instemming in seksueel contact.

Wat echter niet oké was, was de opname van verkrachting in dit lijstje. In dit geval werd het als r@pe geschreven, om de gebruikersvoorwaarden van Grindr te omzeilen.

Het is niet slechts een onschuldige uitdrukking van een individuele voorkeur; het is een symptoom van diepgewortelde problemen binnen onze gemeenschap. “Ik hou ervan om seksueel geweld toe te passen” is geen uiting van een fetisj, maar een teken van maladaptief gedrag dat is ontstaan in de omstandigheden die de gemeenschap heeft gecreëerd. Het is tijd om eerlijk te zijn over het gebrek aan educatie over consent, de voortdurende stress die veel lhbti+ individuen ervaren, en het onvermogen om een duidelijke lijn te trekken tussen seksuele vrijheid en verantwoordelijkheid.

Dergelijk gedrag kan ook voortkomen uit eerdere trauma’s. Onze gemeenschap heeft wat dat betreft therapie nodig, en wel snel. Het is niet alleen een kwestie van individuele verantwoordelijkheid, maar ook van collectieve zorg en ondersteuning om de dieperliggende oorzaken van dergelijk gedrag aan te pakken.

Ik stuurde de man een bericht om te vertellen dat ik het niet oké vond om verkrachting te gebruiken als fetisj. Vervolgens kreeg ik een stroom aan beledigingen over mij heen: ik ben arrogant, een spelbreker, een rare gast, ik heb een saai seksleven en ik doe aan kink shaming, het bekritiseren of iemand zich minderwaardig laten voelen vanwege diens specifieke seksuele voorkeuren.

Niets van het bovenstaande kan verder van de waarheid liggen. Ik wil graag werken aan een veilige gemeenschap waar mensen vrij én veilig van elkaar kunnen houden.

Wanneer we uitzoomen op het onderwerp seksueel geweld, en een blik werpen op het werk van de Regeringscommissaris Seksueel Grensoverschrijdend Gedrag en Seksueel Geweld, moeten we beginnen te begrijpen dat we dit probleem niet kunnen oplossen wanneer er subsecties in onze samenleving zijn die verkrachting fetisjeren. En laten we eerlijk zijn: als een andere groep in de samenleving zich zo gedroeg, dan zou er terecht een storm van verontwaardiging oplaaien in de media en de politiek.

Laten we niet bang zijn om het gesprek aan te gaan over wat wel en niet acceptabel is binnen onze gemeenschap. Verkrachting is een van de ernstigste schendingen van mensenrechten die er zijn. Het is niet alleen onze plicht om dit aan de kaak te stellen, maar ook om actief te streven naar een cultuur van respect, consent en veiligheid. Het is geen kink shaming om op te komen voor fundamentele waarden die de basis vormen van een gezonde samenleving.