Vleesindustrie behandelt ook medewerkers als vee: intimideren en ophokken

Het AD beschrijft in een uitgebreide en doorwrochte reportage de schrijnende misstanden in de vleesindustrie. Dit keer gaat het niet over de slechte behandeling van dieren maar van de erbarmelijke omstandigheden waarin de medewerkers, voor het grootste deel arbeidsmigranten, wonen en werken.

Van de 12.000 medewerkers in de vleesverwerkende industrie zijn er 7.500 arbeidsmigrant. Ze worden gelokt met verhalen over hoge beloningen maar ontdekken al snel de rauwe werkelijkheid. Van het salaris wordt een fors deel ingehouden voor ‘huisvestingskosten’. In de praktijk betekent dat leven onder onacceptabele omstandigheden.

Anderen worden in amper bewoonbare panden net over de grens met Duitsland gepropt. De krant schrijft dat in een huis voor vier personen wel 18 bewoners zijn aangetroffen. Van de douche konden ze slechts om de paar dagen gebruikmaken wat alleen al vanuit hygiënisch oogpunt onwenselijk is voor slachterijmedewerkers. Die huisvestingspraktijken zijn volgens de krant de belangrijkste inkomstenbron voor de uitzendbureau’s en een drukmiddel tegen de arbeiders. Wie ontslagen wordt is meteen zijn of haar huisvesting kwijt.

Het AD beschrijft hoe rond het werk een sfeer van intimidatie hangt. Zo is er het voorval van een medewerkers die zich beklagen en vervolgens door onbekende mannen in elkaar worden geslagen Dat leidt tot een cultuur van zwijgen. Met veel moeite weet de krant medewerkers over te halen tot een gesprek maar al bij aanvang van het interview wordt duidelijk dat ze verraden zijn door een van hun collega’s. Wie klikt, krijgt voordeel.

Het werk is zwaar en monotoon. Elke arbeider krijgt een enkele handeling in het verwerkingsproces toegewezen en moet die de hele dag herhalen, soms wel twaalf uur op een dag. Veel arbeidsmigranten houden het al na de eerste maand gezien en keren terug naar huis.

Voor de ernstige misstanden voert de krant een aantal verklaringen op. Zo is door moordende concurrentie de winstmarge extreem klein, een half procent, waardoor op alles afgeknepen moet worden. Daarnaast is het toezicht verdeeld over een groot aantal instanties, van arbeidsinspectie tot ggd, waardoor er gaten in vallen en niemand overzicht heeft. De reportage vermeldt verbazingwekkende praktijken rond het bestrijden van de coronacrisis waarbij een bedrijf nauwkeurig wordt onderzocht nadat er een uitbraak van het virus is aangetroffen terwijl een soortgelijk bedrijf even verderop ongemoeid gelaten wordt. Controleurs zien op basis van de regels geen reden daar in actie te komen.

Een andere oorzaak is de flexibilisering van de arbeid. Het Aanjaagteam Arbeidsmigranten, geleid door oud-fractievoorzitter van de SP Emile Roemer, dat de problemen moet inventariseren en oplossingen bedenken:

cc-foto: Conan