Voedsel of Vernietiging? Elke dag honger in Gaza is onze keuze

Alle regeringen zijn verplicht genocide te stoppen. Maar voorlopig doen we niets.

Bijna 2 jaar lang negeerde iedereen de belofte van Tel Aviv om Gaza te ruimen met honger en geweld. De huidige situatie maakt wegkijken onmogelijk, ook voor vrienden van Netanyahu. Niemand doet meer alsof Tel Aviv met politiewerk bezig is nu de bevolking lineair en snel afsterft. Het woord genocide is niet langer taboe. En toch gebeurt er niets. Dit artikel getuigt dat dat een actieve keuze is.

De situatie in Gaza is ondanks de systematische massamoord op journalisten voor iedereen helder. Meerdere analyses wijzen op bijna een half miljoen reeds vermoorde mensen. Een groot deel van de overige 2 miljoen mensen lijdt (op 10km van onbeperkte hoeveelheden voedsel) extreme honger. Op weg naar hun dood waarschuwen artsen dat, zelfs als er nu eten komt, de schade aan een groot deel van de bevolking onomkeerbaar is. Als er nu niet al duizenden mensen per dag sterven zal dat binnen dagen of weken wel “lukken”. Er is hoop op een wapenstilstand maar net als de eerdere zal die slechts een adempauze zijn op weg naar een leeg Gaza.

Er is een groeiende roep om actie. Alle regeringen zijn verplicht genocide te stoppen. Maar voorlopig doen we niets. Sterker nog, actieve steun aan Netanyahu is populair. Duitsland stuurt massa’s wapens, Londen vliegt verkenningsvluchten boven Gaza en tankt IDF-tankers bij. Italië laat Netanyahu’s vliegtuig passeren. De enorme weerstand onder de Europese bevolking tegen de genocide wordt onderdrukt met politie-intimidatie. Iedereen is tegen, iedereen heeft zich erbij neergelegd dat het toch gaat gebeuren.

Dat is niet omdat we geen opties hebben. Sancties moeten samen in Europa; Duitsland houdt alles tegen. Maar een luchtbrug kan in je eentje. Het redde bijvoorbeeld Holland in 1945 en Berlijn in 1948. Een simpele rekensom leert dat een handvol transportvliegtuigen de honger morgen kunnen stoppen. Een ladinkje van 20 ton is een dag eten voor honderdduizenden mensen. Alleen al het nietige Nederland heeft de beschikking over meer dan 10 grote militaire transportvliegtuigen (Hercules en A400) die dagelijks of vaker een rondje kunnen doen.

Er zijn wel praktische nadelen, maar die tellen niet als 2 miljoen mensen aan de rand van de dood staan. Distributie is minder belangrijk als je eten uitstrooit. Dat voorkomt ook dat je beschoten wordt op zoek naar eten. Je raakt een paar mensen met een doos energierepen, maar redt er duizenden. Gevaar voor de bemanning? Mocht de IDF besluiten een humanitaire vlucht neer te schieten, zou dat de diplomatieke situatie radicaal veranderen. De Gaza Flotilla-bemanning had onzichtbaar kunnen verdwijnen, maar dat durft Tel Aviv niet. De eerste piloten zouden moedig zijn, maar niet roekeloos. En ook niet moeilijk te vinden, want iedereen is boos.

Zelfs zo’n luchtbrug blijft uit. Dat kan komen door de wetenschap dat eten droppen, bij ongewijzigd beleid in Tel Aviv, alleen het lijden van de bevolking verlengt. Dat gold tot nu toe ook voor de wapenstilstanden. Maar dat zou als argument een circulaire redenering zijn omdat we onbeperkt lang eten kunnen blijven afwerpen. Kortom: het niet voeden van Palestijnen lijkt op niets doen, maar is juist een actieve keuze.

Dit artikel is niet serieus bedoeld als oproep tot een luchtbrug. Onze regeringen hebben vanaf oktober 2023 vrede gesloten met (of in Nederland: gehoopt op) de ruiming van Gaza met honger en bommen. Het Israëlische regime grossiert in barbaarse misdaden die andere enge leiders uit het verleden te ver zouden zijn gegaan. En toch blijvens ancties geheel uit en kopen we nog meer “battle tested” wapentuig van Tel Aviv. Uw autoriteiten hopen alleen maar dat de steun niet te veel binnenlandse politieke ruimte kost.

De vaststelling dat er een actieve keuze wordt gemaakt om onvoorstelbare hoeveelheden onvoorstelbaar lijden te laten voortduren is een getuigenis. Een getuigenis van totaal verval van moraliteit, recht en aanzien van onze politieke klasse ten dienste van absurde racistische landjepik.