Voor Palestijnen staat de dader van de horror in het baptistische ziekenhuis vast

Liegen behoort tot de core business van Israëlische regerings- en legerwoordvoerders.

“BREAKING: Israeli Air Force struck a Hamas terrorist base inside a hospital in Gaza. A multiple number of terrorists are dead. It’s heartbreaking that Hamas is launching rockets from hospitals, mosques, schools, and using civilians as human shields.” 

Deze post op X werd vanochtend veelvuldig gedeeld op social media. Het bericht zou afkomstig zijn van Hananya Naftali, content producer voor en adviseur van de Israëlische premier Netanyahu. De post zou zijn verwijderd toen de omvang van de misdaad op het Al Ahli Baptist Ziekenhuis via Arabische media zichtbaar werd.

Enige tijd later zou een woordvoerder van de IDF (Israel Defence Forces) met beelden zijn gekomen waaruit moest blijken dat het ziekenhuis was getroffen door een raket van Islamitische Jihad. Toen bleek dat de op de beelden zichtbare tijdsindicatie niet overeenkwam met het moment van de inslag, zou het bericht weer zijn ingetrokken. Inmiddels heeft Israël weer nieuw ‘bewijs’ naar buiten gebracht.

In hoeverre bovenstaande social mediaberichten juist zijn, kan ik niet controleren. Wel zagen we vorig jaar een vergelijkbaar patroon na de moord op Al Jazeera-journalist Shireen Abu Akleh. Geregeld werden Israëlische woordvoerders gedwongen hun verhaal over de dood van de Palestijnse journalist aan te passen, telkens nadat hun verzinsels op overtuigende wijze konden worden weerlegd door onder meer ooggetuigen en mensenrechtenorganisaties. Liegen behoort dan ook tot de core business van Israëlische regerings- en legerwoordvoerders.

Maar of de Israëlische ontkenning van de horrormisdaad op het Al Ahli Baptist Ziekenhuis ooit feitelijk zou kunnen worden onderbouwd, is voor de meeste Palestijnen al helemaal niet meer relevant. Israël heeft de afgelopen elf dagen al eerder bombardementen uitgevoerd op hetzelfde ziekenhuis én andere ziekenhuizen, alsook op tientallen ambulances, scholen en burgers die via de door het Israëlische leger aangegeven vluchtroute op weg naar het zuiden waren. Ongeveer een derde van de duizenden burgers die door Israëlische luchtaanvallen werden gedood, zijn kinderen en baby’s. Sinds jongstleden maandag zijn de Israëlische bombardementen zelfs verder geïntensiveerd, een intensivering die vandaag - dus ná het bloedbad van gisterenavond - zonder enige terughoudendheid doorgaat. Omdat de horror in het baptistische ziekenhuis volledig in bovenstaand patroon past, zal de door Israël geclaimde onschuld door maar weinig Palestijnen serieus worden genomen.

‘Geen enkele burger is onschuldig’

“This rhetoric about civilians not aware and not involved is absolutely not true. They could have risen up, they could have fought against that evil regime that took over Gaza in a coup d'etat," aldus de Israëlische president Isaac Herzog tijdens een persconferentie vorige week vrijdag.

Ook dit statement van president Herzog maakt dat Palestijnen niet in de onschuld van het Israëlische leger zullen geloven. De implicatie van deze woorden is namelijk dat geen enkele burger in Gaza onschuldig is, ook niet de duizenden kinderen, vrouwen en mannen die bescherming zochten in het Al Ahli Baptist Ziekenhuis.

Andere Israëlische politici, leger- en religieus leiders noemden Palestijnen in het recente verleden ‘kakkerlakken’, ‘een kanker’, ‘ongedierte’ of riepen op dat het Palestijnse volk moet worden ‘vernietigd’.

Binnen de context van de door Israëlische politici en legerleiders gedane uitspraken denken veel Palestijnen dat de horrormisdaad op het Al Ahli Baptist Ziekenhuis door Israël met voorbedachte rade is gepleegd. Talloze inwoners van Gaza en de Westelijke Jordaanoever vrezen al sinds vorige week dat Israël een serieuze poging is gestart om de in 1947 begonnen etnische zuivering van Palestijnse moslims en christenen te voltooien. Sommigen vermoeden dat het huidige criminele Israëlische regime de paniek met de intensivering van de bombardementen zodanig wil doen vergroten dat mensen op enig moment de Egyptische grens zullen gaan bestormen.

Sinds de weerzinwekkende terreurdaden van Hamas op 7 oktober, heeft de Israëlische terreur al tussen de drie- en vierduizend onschuldige burgers de dood in gejaagd. Naast meer dan duizend kinderen en baby’s behoren daartoe ook medici, gezondheidszorg- en Rode Halve Maan-medewerkers. Daarnaast zijn er tot nu toe elf journalisten gedood. Ook liggen er waarschijnlijk nog een paar duizend mensen onder het puin. Bovendien treft de oorlogsmisdaad van het afsluiten van stroom en water en het verhinderen van de import van voedsel en brandstof nadrukkelijk álle meer dan twee miljoen inwoners van Gaza.

De omvang van de oorlogsmisdaden die Israël momenteel pleegt, zien we ook terug in wat er gebeurt met burgers die op verzoek van Israël naar het zuiden vluchten. Niet alleen werden veel inwoners op hun vluchtroute gebombardeerd, hun verhuizing in de richting van Egypte gebeurt bovendien in de wetenschap dat er in het zuiden van de Gazastrook nauwelijks opvangmogelijkheden zijn. En wie de illusie mocht hebben dat Israël in en rondom het zuidelijk gekregen Khan Younis - waar honderdduizenden mensen op aandringen van Israël naartoe zijn gevlucht - de burgers met rust zou laten, komt bedrogen uit. Ook tijdens de live-verslagen op Al Jazeera voor een ziekenhuis in Khan Younis waren deze week de bombardementen duidelijk te horen.

Een week geleden schreef ik op dit platform dat Europese en Amerikaanse regeringsleiders impliciet groen licht hebben gegeven voor de massaslachtingen die nu plaatsvinden. Premier Rutte vond het na de aanslagen van 7 oktober daarom niet nodig Israël tot terughoudendheid te manen. Zijn steun aan Israël was onvoorwaardelijk.

Bedenk daarbij dat de misdaden van Israël zich niet beperken tot Gaza. Ook drie miljoen burgers op de bezette Westelijke Jordaanoever worden collectief gestraft. Zij zijn al een aantal dagen volledig van de buitenwereld afgesloten. Niet alleen kunnen Palestijnen er niet in of uit, binnen het gebied zélf kunnen de bewoners niet eens van de ene naar andere plaats reizen. In de afgelopen week zijn er op de Westelijke Jordaanoever vele tientallen Palestijnen door Israëlische militairen of Joodse kolonisten vermoord, waaronder kinderen.

Gisteren bedroeg het totaal aan arrestaties op de Westelijke Jordaanoever zo’n zevenhonderd. Tot de duizenden Palestijnen die Israël gevangen houdt, behoorden tot voor kort meer dan duizend mensen waartegen niet eens een aanklacht was ingediend. De kans is groot dat veel van deze gevangenen helemaal geen strafproces zullen krijgen.

Tellen we de recente arrestaties mee, dan is het aantal Palestijnen dat zonder aanklacht gevangen zit waarschijnlijk al weer fors hoger - mensen die feitelijk als gijzelaars moeten worden beschouwd. Recente berichten wijzen er bovendien op dat deze Palestijnse gevangenen, waaronder kinderen, sinds de aanval van Hamas nog slechter worden behandeld dan daarvoor al het geval was.

Israëlische perspectief is nog steeds dominant in westerse berichtgeving

Van een evenwichtig verhaal in de westerse media is in de elf dagen sinds de wrede aanval van Hamas nog te weinig sprake. De hoofdmoot in de berichtgeving wordt gevoerd vanuit het Israëlische perspectief.

Hoewel ook ik begrijp dat feitelijke en genuanceerde berichtgeving als eerste het onderspit kan delven te midden van de propagandaoorlog van de verschillende betrokken partijen, blijf ik me verbazen over het gebrek aan vertrouwen dat onze media hechten aan de rapportages van ervaren Palestijnse journalisten die - anders dan westerse journalisten - live in Gaza aanwezig zijn. Zoals bekend geeft Israël journalisten van buiten Gaza geen toestemming om de openluchtgevangenis binnen te gaan uit angst voor onwelgevallige berichtgeving.

Dat het Israëlische perspectief de hoofdmoot vormt in veel westerse media, zien we ook terug in het taalgebruik. Zo worden de aanslagen van Hamas met de meest uiteenlopende krachttermen beschreven terwijl de omgekomen Palestijnen met neutrale bewoordingen als ’gedood’ en ’om het leven gekomen’ worden geduid. Volgens het AD wordt door Hamas ‘bruut geweld’ gepleegd, daar waar bij de Israëlische misdaden Palestijnen ‘om het leven kwamen’. De BBC gebruikt bij de dood van Israëlische burgers de woorden ‘have been killed’ en bij de dood van Palestijnse burgers de woorden ‘have died’.

Zelfs degenen die zich op het eerste gezicht evenwichtig uiten, maken zich hier schuldig aan. Zo had PvdA/GroenLinks-leider Timmermans afgelopen zondag in Buitenhof een redelijk genuanceerd verhaal. Maar voor de aanslagen van Hamas gebruikte hij tot drie keer toe de krachtterm ‘pogrom’ terwijl hij voor het al decennialang durende geweld van bezettingsmacht Israël blijkbaar geen enkele krachtterm kon verzinnen.

Geschiedenismagazine Historiek omschrijft een pogrom als ‘een uitbarsting van geweld en buitensporigheden.’ En laat dat nu precies hetgeen zijn waar het Palestijnse volk met grote regelmaat door wordt getroffen, met de Israëlische bezetter en onderdrukker als dader. En hoewel het begrip ’pogrom’ in de historische context vooral wordt gebruikt als geweld tegen Joden, kan het begrip evenzeer op andere bevolkingsgroepen worden toegepast. Daar komt bij dat ‘pogrom’ hoofdzakelijk betrekking heeft op een onderdrukte groep, vaak een minderheidsgroep, terwijl de Joods-Israëlische bevolking in Israël juist de dominante groep is. Binnen de context van Israël/Palestina is het begrip pogrom daarom overwegend van toepassing op de misdaden tegen de onderdrukte Palestijnse bevolking.

Het gevaar van bovenstaande is helder. Wie bij misdaden van de onderdrukten (Palestijnen) heftige krachttermen gebruikt, maar bij de misdaden van de bezetter en onderdrukker (Israël) neutrale woorden, draagt veelal onbewust bij aan het dehumaniseren van de primaire slachtoffers van de afgelopen decennia.

Terecht wordt ons er steeds op gewezen dat we de grote shock in de Israëlische samenleving over de misdaden van Hamas moeten begrijpen in het licht van de gruweldaden van de Holocaust, de genocide op de Europese Joden in de Tweede Wereldoorlog. Daarentegen worden we er maar mondjesmaat aan herinnerd dat het geweld waarmee de Joods- Israëlische bevolking is getroffen geweld is waar het Palestijnse volk al decennialang mee wordt geconfronteerd en dat we de grote impact ervan moeten begrijpen in het licht van de verschrikkingen van de Nakba.

Dat Palestijnen door veel media en politici vaak onbewust worden gezien als ‘children of a lesser god’ heeft ook binnen de context van de Nederlandse samenleving ernstige gevolgen. Veel Palestijnse Nederlanders moeten hun achtergrond verbergen om in ons land serieus kans te maken een maatschappelijke carrière op te bouwen.

Is Den Haag nog wel de stad van recht en vrede?

De gemeente Den Haag is trots op haar bijnaam stad van recht en vrede. De stad heeft deze bijnaam te danken aan de aanwezigheid van internationale organisaties en instellingen op het gebied van het internationale recht. Maar wie de houding van onze regering en ‘Haagse’ politiek ten aanzien van Israël/Palestina in ogenschouw neemt, begint zich oprecht af te vragen waarom deze instituties zich eigenlijk in Den Haag hebben gevestigd.

Toch is het te hopen dat ‘Den Haag’ haar morele kompas de komende dagen terugvindt en haar bijnaam als stad van recht en vrede alsnog recht gaat doen. Daartoe zou ‘Den Haag’ allereerst haar eenzijdige en partijdige blik op de gebeurtenissen in Israël/Palestina moeten laten varen en leidend moeten worden in het overtuigen van de westerse bondgenoten om na 75 jaar eindelijk hard in te grijpen.

Er lijkt momenteel nog slechts één manier om een ramp van ongekende omvang op een nog enigszins vreedzame wijze te voorkomen. 1) Israël moet met dreiging van serieuze sancties worden gedwongen haar misdaden tegen de menselijkheid per direct te staken en de door veel Israëlische politici gewenste genocide op het Palestijnse volk meteen een halt toe te roepen. 2) Israël moet het Palestijnse volk bevrijden door zich geheel terug te trekken uit Gaza en de Westelijke Jordaanoever. 3) Israël moet de altijd door dat land geweigerde internationale vredesmacht accepteren. 4) Op termijn zullen de oorlogsmisdadigers in Israël en die van Hamas voor het International Criminal Court (ICC) moeten worden gedaagd.

Hoewel ik eerder schreef dat de binationale staat Israël/Palestina de enig overgebleven optie voor een duurzame vrede is, lijkt dit sinds de gebeurtenissen van de afgelopen elf dagen even geen realistische optie meer. Het afstoffen van de tweestaten-oplossing is na de recente geweldsuitbarsting voor nu de enige weg om uit de huidige geweldsspiraal te ontsnappen. Mogelijk kan er dan op de langere termijn - als het vertrouwen tussen beide partijen hopelijk enigszins is hersteld - alsnog een voor iedereen gunstiger binationale staat komen.

Mocht de internationale gemeenschap daarentegen opnieuw weigeren om in te grijpen en besluiten Israël de vrije hand te blijven geven, dan kan deze oorlog op een ramp van ongekende omvang uitlopen waarvan de uitkomst niet is te voorspellen. Het zou kunnen leiden tot de vervolmaking van de Nakba, waarbij miljoenen Palestijnen weleens kunnen worden gedwongen de vluchtroute naar Europa te kiezen. Maar het kan ook resulteren in een grote regionale of zelfs wereldoorlog, inclusief de inzet van nucleaire wapens, waarbij zelfs het voortbestaan van Israël op het spel komt te staan.

De keus is aan premier Rutte en zijn collega’s in en buiten Europa.