Vrede is de grootste nachtmerrie voor de Israëlische en Russische leiders

De eerlijke constatering is dat de EU, VS en NAVO met het via Israël afbreken van de internationale rechtsorde impliciet medeplichtig zijn geworden aan de voortduring van de Russische oorlog tegen Oekraïne.

Dat de regeringsleiders van Rusland en Israël vrijuit de Verenigde Staten kunnen bezoeken ondanks arrestatiebevelen van het Internationaal Strafhof, is niet het enige verband tussen deze twee landen.

Zolang Rusland ziet dat Israël ongestraft de meest verschrikkelijke gruweldaden kan plegen en daarmee álle internationale rechtsregels aan de laars mag lappen, voelt Rusland geen enkele aandrang de eigen oorlogsmisdaden tegen Oekraïne te beëindigen. Dankzij de straffeloosheid waarmee Israël óók van Nederland al twee jaar lang barbaarse horrormisdaden mag bedrijven, beschouwt Rusland het voortzetten van de illegale oorlog tegen Oekraïne evenzeer als ‘legitiem’. Want je kan het ene land nu eenmaal niet toestaan wat je het andere land ontzegt.

Bovendien hebben Rusland en Israël een vergelijkbare ideologie: gebiedsuitbreiding.

Nederland heeft er als onderdeel van de EU, NAVO én in samenwerking met de VS mede voor gezorgd dat de internationale rechtsorde een wassen neus is geworden.

Vandáág geldt alleen nog het recht van de sterkste.

De afbraak van de internationale rechtsorde is voor Rusland een godsgeschenk
Dat de top van vorige maand tussen Trump en Poetin niets heeft opgeleverd, kwam voor niemand als een verrassing. De aanvallen op Oekraïne werden daarna zelfs heftiger dan ooit. Daarbij werd deze week ook, waarschijnlijk bewust, het Poolse luchtruim geschonden.

De Russische president Poetin houdt vast aan zijn bizarre visie over de ‘root causes’, doet geen enkele serieuze concessie én hanteert dezelfde uitgangspunten als drie jaar geleden: Oekraïne mag geen lid worden van de NAVO, en Europa mag hooguit een marginale rol spelen in de veiligheidsgaranties voor Oekraïne onder leiding van een Russische en Chinese troepenmacht.

Maar zelfs het ‘toestaan’ van een marginale rol voor Europese landen is slechts een kleine tussenstap, bedoeld om het uiteindelijke doel van een Groot-Rusland te verhullen.

Ondertussen kijkt Rusland met tevredenheid naar de weigering van de Europese landen en de VS om een eind te maken aan Israëls horrormisdaden in de bezette Palestijnse gebieden. Want zolang Israël van de NAVO-landen, de EU en de VS de vrije hand krijgt haar dagelijkse gruweldaden te plegen, is er voor Rusland geen enkele reden om de eigen agressie te beëindigen.

En daar is Rusland maar wat blij mee. Want voor de Russische leiders is vrede de grootste nachtmerrie. En voor de Israëlische leiders geldt precies hetzelfde.

Op weg naar een Groot-Israël en Groot-Rusland
Vrede betekent immers concessies. Vrede betekent dat je historisch Palestina - van de rivier tot aan de zee - moet delen met miljoenen Palestijnen. Vrede betekent dat je je doel om historisch Palestina etnisch van Palestijnen te zuiveren, moet opgeven. Vrede betekent dat je je ambities voor gebiedsuitbreiding moet laten varen. Vrede betekent dat je de visie van een Groot-Israël, van de Nijl tot aan de Eufraat, bij het grofvuil moet zetten.

Vrede is dan ook de grootse angstdroom voor de meerderheid van Israëls huidige politieke generatie.

Voor de Russische politiek leiders roept vrede een vergelijkbaar spookbeeld op. Want vrede betekent dat je je droom van een Groot Russisch Rijk moet opgeven. Vrede betekent dat je je ambitie op het inlijven van Oekraïne, Moldavië, Georgië, Belarus en de Baltische staten aan de kant moet zetten. Vrede betekent dat een terugkeer naar het Groot-Rusland met landen uit West- en Centraal Azië onhaalbaar wordt.

Vrede is dus óók het schrikbeeld van het Kremlin.

Onderhandelen met de VS en Israël is een death trap
Dat de internationale rechtsorde inmiddels is afgebrokkeld, blijkt niet alleen uit de tsunami aan veto’s door de VS in de VN Veiligheidsraad. We zien het ook in de vorm van de Amerikaans/Israëlische ‘diplomatie’.

In juni zat Iran midden in de onderhandelingen met de VS over het nucleaire programma. Maar het bleek een death trap. Want vlak vóór een vólgende onderhandelingsronde startten Israël en de VS met hun illegale aanval op Iran, waarbij ook een van de Iraanse hoofdonderhandelaars werd vermoord.

En afgelopen dinsdag zat Hamas midden in de onderhandelingen met Israël en de VS over het beëindigen van Israëls genocide op het Palestijnse volk. Het bleek een vergelijkbare death trap, want terwijl de leiding van Hamas over de voorstellen - lees dictaten - van de VS en Israël in gesprek was, deed de andere kant van de onderhandelingstafel een poging de Hamas-onderhandelaars uit de weg te ruimen.

De ‘witte vlag’ heeft daarmee zijn betekenis verloren. Want vandáág wordt de ‘witte vlag’ door Israël en de VS misbruikt om de dragers ervan te kunnen uitschakelen.   

Dat de blinde vlek voor Israël ons het zicht op de werkelijkheid totaal heeft ontnomen, behoeft geen betoog. Want die blinde vlek voor Israël heeft de afbraak van de internationale rechtsorde in gang gezet.  

Snappen onze Europese en Amerikaanse politici dan werkelijk niet dat Rusland de oorlog tegen Oekraïne nooit zal beëindigen zolang Israël niet wordt gedwongen de oorlog tegen het Palestijnse volk te stoppen? En de actieve politiek tot het creëren van meer Lebensraum een halt wordt toegeroepen?

De eerlijke constatering is daarom dat de EU, VS en NAVO met het via Israël afschaffen van de internationale rechtsorde impliciet medeplichtig zijn geworden aan de voortduring van de Russische oorlog tegen Oekraïne én het risico op een alsmaar verdere uitbreiding van die oorlog.

Waarmee ze óók onze eigen veiligheid in gevaar brengen.