Vrouwenharten kloppen anders

Wereldnieuws! De wetenschap maakte zomaar weer eens een reuzenstap. Mannen en vrouwen zitten namelijk écht anders in elkaar!

De mentale landkaart was al stevig ingevuld, maar de fysieke is blijkbaar op een onbegrijpelijke wijze achter gebleven. Ons koetswerk was eeuwenlang het ijkpunt ‘der grote verschillen’, de binnenkant was gewoon een zak met bloed, botten en organen en… o, ja; zoiets als een (hormoon-)stofwisseling.                                               

Overgang, meno- en penopauze waren nog onbestaande begrippen tót baanbrekende onderzoekers als Alfred Kinsey en Shere Hite hun rapporten aan de wereld presenteerden.

In de vijftiger jaren verschenen Kinsey’s ‘Sexual behaviour in the human male/female’ en midden zeventiger jaren deed Hite daar met haar ‘Nationwide study on female sexuality’ nog eens een flinke, controversiële schep bovenop.

De hormoongestuurde mensheid zou nooit meer hetzelfde zijn en uiteraard kunnen nu ook de ‘Mannen van Mars’ en ‘Vrouwen van Venus’ overboord (overigens werd van een LHBT-planeet vreemd genoeg nooit gewag gemaakt).

Zelfbenoemde ‘Cardiofeministe’ hoogleraar Cardiologie A.H.E.M. Maas (1956) brak als één van de eersten een lans voor een andere visie op het vrouwenhart. Zij duidde het daadwerkelijke verschil, tussen man en vrouw, van deze prachtige speier en daarmee de invloed van het hormoonstelsel op het cardiovasculaire systeem. Mannen en vrouwen dienden ook medisch daadwerkelijk anders benaderd te worden.

Haar pionierswerk krijgt nu vervolg in ‘The Netherland’s Woman’s Health Research Center’, verbonden aan het Rotterdamse Erasmus MC. Het onderzoeks- en innovatiecentrum staat zich voor op een samenwerking van medische professionals, patiënten, beleidsmakers en onderzoekers die zich gezamenlijk over specifiek vrouwelijke gezondheidsvraagstukken zullen buigen.

Dat zullen er vele zijn, als niet alleen hart maar ook de overige organen en misschien onze algehele kijk op het stofwisselingssysteem op de schop moet.

Bij zoveel logica knipperen u en ik, de leken, even met de ogen. Natúurlijk zijn man en vrouw niet alleen aan de buitenkant een volstrekt verschillend wezen. Natúurlijk niet… of dus toch.                     

Een Amerikaanse comedian vatte het ooit briljant bondig en schetste daarmee scherp het probleem:“Now we where intellectuals mind you, wich means intellectuals study things that people do naturally”.

“Intellectuelen zijn mensen die zaken onderzoeken die mensen van nature doen” is een wat gemankeerde vertaling maar legt wél de vinger op de zere plek. ‘De wetenschap’ verkeerde veel te lang in navelstaarderige, eigen bubbel zodat een open, frisse en vooral lógische blik op de problematiek ontbrak.

Officieel verklaart men die (medische-) achterstand op adequate diagnosestelling vanuit het feit dat meeste onderzoek op mannelijk weefsel werd gedaan. Dat zou op haar beurt weer stammen uit de tijden der historische slagvelden waar op grote schaal werd geëxperimenteerd met, en onderzoek gedaan werd op mannen, van waaruit diagnose en behandelingsprogramma voortkwam.

Toch geeft het te denken dat door blijkbaar conventioneel, conservatief (mannelijk?) denken de medische wetenschap zo’n achterstand heeft opgelopen t.o.v. onze kennis over het brein, seksualiteit en onze verstandelijke beweegredenen en gedragingen. Ten lange leste nu dan toch eindelijk een holistische aanpak.

De maatschappelijke impact van dit soort inzichten zal op termijn ingrijpend zijn. Als er naast mentale- ook zoveel fysieke variaties blijken binnen het menselijk ras spreekt men dan feitelijk nog wel van dezelfde soort? Een filosofische vervolgvraagstelling die straks niet alleen een medische tweedeling teweeg zal brengen maar wellicht een nieuwe humanitaire revolutie inluidt.

Voor de veel gelauwerde hoogleraar prof H. Takkenberg, genius achter alle nieuwe bewegingen bij het Erasmus MC, de eervolle taak deze in gang te zetten. Binnenkort zal zij zich kunnen scharen in het rijtje Freud, Kinsey en Hite die de mensheid eerder deden schudden op hun vooringenomen grondvesten.       

Deze Rotterdamse aardbeving zou in navolging daarvan nog wel eens tot een verrassende eruptie kunnen leiden.