Waarom ik meedoe aan de internationale mars naar Gaza

Op 13 juni lopen duizenden mensen uit 35 landen in Egypte naar de grens van Gaza. Die grens moet open zodat de mensen in Gaza weer voedsel en humanitaire hulp krijgen. De wereld kan niet blijven zwijgen terwijl zich dagelijks voor onze ogen een genocide afspeelt. Als onze regeringsleiders niks doen, doen wij het zelf.

Het is een hel in Gaza. Mensen worden bijeengedreven in kampen met als doel etnische zuivering, door deportatie of uitroeiing. Sinds 2 maart heeft Israël een totale blokkade van hulptransporten ingesteld en zet daarmee uithongering in als oorlogswapen. Al bijna 55.000 mensen zijn vermoord waarvan circa 70 procent vrouwen en kinderen. Dit is alleen nog maar het geregistreerde aantal doden. Door de doelbewuste verwoesting van de zorg en opzettelijke uithongering zal het dodental bovendien razendsnel stijgen.

Als epidemioloog vrees ik ook het uitbreken van epidemieën met fatale afloop vanwege het gebrek aan hygiëne en ondervoeding. Artsen staan voor een onmogelijke taak. Kinderen die smeken om hun kindertijd, zijn nu soms blij om dood te gaan, zo vertelde een dokter uit Gaza. Zover heeft de wereld het al laten komen. Als we dit laten gebeuren is het gedaan met onze menselijkheid en het bewaken van het internationaal recht. Daarom ga ik mee met de mars. Ook om de mensen in Gaza te laten voelen dat we naast hen staan, dat we niet opgeven, nooit.

Een noodkreet uit Gaza
Deze week ontving ik via stichting Hope een bericht van het schoolhoofd van een van hun projecten uit Gaza. Ze zitten in een humanitaire area en worden gebombardeerd. Geen eten, geen water. Het is een noodkreet aan de wereld: ‘Als jullie ons zien als mensen, help. Red wat er nog is. We kunnen niet meer, we zijn aan het eind. We ervaren de hel. Doe iets. Dit is geen oorlog maar een genocide. We worden vernietigd. We kunnen onze kinderen niet voeden. We kunnen niets doen. Help, doe iets, geef ons een kans..’ Dat alles met de stem van een gebroken man.

Onze mars is een protest tegen de medeplichtigheid van onze en andere Westerse regeringen. Door hun laffe houdingen kan de Israëlische regering ongestoord en ongestraft met de genocide doorgaan. Europa komt tot nu toe niet verder dan te onderzoeken of Israël misschien mensenrechten heeft overschreden. Dat terwijl er al 20 maanden een genocide aan de gang is volgens de belangrijkste mensenrechtenspecialisten in de wereld.

Inmiddels blijkt in de top van de Europese Unie al sinds november 2024 een vernietigend rapport te circuleren dat Israël beschuldigd van oorlogsmisdaden in Gaza. Op basis van bevindingen van de VN, het Internationale Strafhof en het Internationale Gerechtshof. Over het grote aantal slachtoffers onder vrouwen en kinderen, de uithongering en de systematisch aanval op de zorg. Volgens het rapport dreigt Gaza uit te groeien tot de grootste door mensen veroorzaakte catastrofe van deze eeuw.

Terwijl onze regeringsleiders zwijgen neemt het verzet onder de bevolkingen toe. Het laatste Pew onderzoek van 3 juni laat zien dat in vrijwel de gehele wereld de oordelen over het beleid van Israël verschuiven naar een steeds grotere afkeuring. Binnen Europa staat Nederland bovenaan. 78 Procent van onze bevolking keurt het gedrag van Israël af, oordeelt heel sterk of enigszins negatief, tegen nog maar 19 procent die enigszins of sterk achter Israël staat.

Stop met onvoorwaardelijke steun aan Israël
Onze mars moet een indringend signaal worden van onderaf aan de Westerse regeringen. Om naar de noodkreten uit Gaza te luisteren en alles te doen om de Israëlische regering  te dwingen tot een wapenstilstand en onbeperkte doorvoer van hulpgoederen en de humanitaire hulporganisaties. De bedoeling is om vanuit Al-Arish te vertrekken naar de grens met Gaza, bij Rafah. Daar houden we een aantal dagen een protestkamp.

Onze eisen:
1. Stop de genocide, het systematisch vermoorden van Palestijnen door Israël en het gebruik van honger als wapen.
2. Breng onmiddellijk voedsel, water, medicijnen en brandstof Gaza binnen. Bij de grensovergang bij Rafah staan drieduizend vrachtwagens met hulpgoederen klaar.
3. Stop het beleg, stop de blokkade van Gaza.
4. Kijk niet langer weg van oorlogsmisdaden, maar vervolg misdadigers en de staten die het internationale recht met voeten treden.

Dat betekent dat de Westerse regeringen de druk moeten opvoeren. Bijvoorbeeld door het opschorten van het associatieverdrag waar de Europese ministers van Buitenlandse Zaken 23 juni aanstaande weer over gaan praten.  Aan dit verdrag ligt het respecteren van de mensenrechten ten grondslag (artikel 2). Dit akkoord had dus allang moeten worden opgeschort. Als dat nu nog niet duidelijk is, wanneer dan wel Landen moeten ook stoppen met alle wapenleveranties conform de gerechtelijke uitspraken hierover. Dat betekent ook de Rotterdamse haven niet laten gebruiken voor doorvoer van onderdelen voor de F35’s.

Om te komen tot een duurzame vrede is nog veel meer nodig. Voor de genocide werden mensenrechtenverdragen al voortdurend geschonden terwijl de wereld toekeek. Een bezettingskolonialisme van Israël bestaande uit onderdrukking, jarenlange bezetting en landroof door het bouwen van nederzettingen. Waarbij geen Palestijn ooit de gelijke is van iemand met een Joodse afkomst, apartheid dus.

Naast deze mars en de vele manifestaties die wereldwijd plaatsvinden, zal een gerichte boykot moeten komen. Zoals toentertijd in Zuid-Afrika. Boycotten, desinvesteren en sancties (niet alleen op papier). Om Israël te dwingen mensenrechtenverdragen na te leven. Het bewaken van de mensenrechten kan niet willekeurig worden toegepast. Dat is de doodsteek voor het internationaal recht.

Update 11:15

UPDATE:

Bij aankomst in Caïro zijn verschillende deelnemers van de Global March to Gaza geconfronteerd met grove schendingen van fundamentele rechten. Terwijl sommigen — waaronder ikzelf — zonder problemen door de grenscontrole kwamen, werden anderen, met name Nederlanders met Arabische namen, op het vliegveld door Egyptische veiligheidstroepen omsingeld, ondervraagd, gefouilleerd en van hun paspoort en eigendommen ontdaan. Zonder enige aanklacht of juridische procedure zijn zij urenlang of zelfs een hele nacht vastgehouden en vervolgens uitgezet naar Nederland.

Dit gebeurde ondanks het feit dat de organisatie in de weken voorafgaand aan de mars nauw heeft samengewerkt met Egyptische ambassades in meerdere landen en met het ministerie van Buitenlandse Zaken in Egypte. Alle protocollen zijn gevolgd, de actie is vreedzaam en Caïro kent geen negatief reisadvies. Toch bleek dat aanwezigheid alleen — of vermoedens daarover — voor sommige deelnemers voldoende was om hen willekeurig vast te zetten of te verwijderen.

Het roept een pijnlijke vraag op: wat zegt dit over de wereld waarin we leven? Dat je welkom bent met een strandtas of voor zaken, maar niet met je geweten? Dat je vrij bent om te reizen, zolang je zwijgt over onrecht?

Wij roepen de Egyptische regering op om:

• Onmiddellijk een einde te maken aan de onterechte deportatie en detentie van vreedzame internationale afgevaardigden.
• De rechten en waardigheid van alle buitenlandse bezoekers te respecteren, waaronder het recht om de juridische basis van overheidsoptreden te kennen.
• Humanitaire solidariteit te faciliteren in plaats van te belemmeren.

Wij roepen ook de Nederlandse regering op om:

• Onderzoek te doen naar de mishandeling van haar burgers in het buitenland.
• Diplomatieke verantwoording te eisen voor mensenrechtenschendingen jegens Nederlandse staatsburgers op buitenlandse bodem.