Wat als mijn kind slachtoffer wordt van een pedo… seksueel gevoel?

Toen ik vrijdag hoorde over een veroordeelde pedofiel die ooit mee had gedaan aan Holland’s Got Talent , kon ik het niet laten. Ik googelde naar Lars de R. in combinatie met de show en na twee keer klikken vond ik hem, zonder gezichtsbalk. Ik zag een jongen die geïnterviewd werd door Gerard Joling. Een knappe jongen, met een gevoelige oogopslag en vooral… bloedgetalenteerd. Zijn vrienden juichten hem toe vanuit de zaal. Een jongen waarvan je zou willen dat het je kind was.

Ook ik heb het. Dat vooroordeel dat pedofielen zweterige eenzame mannen zijn. Hongerige ransuilen die vanachter een getinte bril naar hun minderjarige prooi gluren. Als mensen iets monsterlijks doen, wil je jezelf toch wijsmaken dat ze tot een andere soort behoren. Mensen als Michael Jackson en Lars de R. maken ons echter duidelijk dat een mens met veel goede eigenschappen ook iets verschrikkelijks kan doen. Het feit dat ik ook een beeld heb van wie Michael J. en Lars R. als kind waren, maakt het minder makkelijk hun menselijkheid te ontkennen.

Ik las de feiten die Lars had bekend en mijn maag draaide om. Ik weet niet waartoe ik in staat ben als hij dit mijn kinderen zou aandoen. Maar één citaat van Lars uit de rechtszaak raakte me: ‘Ik zocht mensen met wie ik mijn gevoelens kon delen. En zo kwam ik terecht bij dit pedofielennetwerk’. Dat was het moment waarop ik me afvroeg, hoe zou ik eigenlijk reageren als mijn zoon pedofiele gevoelens blijkt te hebben? Zou hij er met mij over kunnen praten? Zou ik hem dan het gat van de deur wijzen?

Het laatste dat ik wil is dat de pedofiele daad gedoogd wordt. Maar het moet wel mogelijk zijn om er een gesprek over te voeren zonder meteen met doodsbedreigingen te worden geconfronteerd.

Hoe eenzaam zou mijn zoon (nu 10) zich voelen als hij later ontdekt dat hij zijn seksuele gevoelens alleen kan projecteren op minderjarigen? Zouden zijn gevoelens vanzelf overgaan als hij er zijn kop over moet houden? Lijkt me niet. Wat je ontkent wordt doorgaans sterker. En dat niet alleen, ontkende gevoelens zoeken een uitweg die destructief is. Ik bid op mijn blote knietjes dat mijn zoon dat soort gevoelens nooit zal hebben. Maar als hij ze wel heeft, hoop ik dat hij er met mij over durft te praten, zodat hij troost vindt in de wereld, in plaats van in de duisternis.