Wat doe je als je beste vriend zijn kinderen slaat?

Ik zou zo graag een beetje verkomkommeren. Gewoon in de zon zitten en lachen om Tilburgers die hysterisch rondrenden op met yoghurt besmeurde schoenen. Ze stortten zich als uitgehongerde Palestijnen op een lading toetjes die uit een vrachtwagen was geflikkerd. Ze wonen in een gelukkig land, er is niemand die ze doodschiet.

Hè ja, of me vrolijk maken over de Roelvinkjes en Sjorleone, wie dat dan ook mag zijn, die door een TikToktandarts worden gewaarschuwd voor Turkey Teeth.

Of nadenken over de zeven moorden op gewone mensen die afgelopen tijd werden besteld op het Dark Web. Voor vier van de moorden is daadwerkelijk betaald, meldt RTL. Maar geen van de vier is uitgevoerd, de opdrachtgevers werden opgelicht. Dat is ongehoord! Daar gaat je zuurverdiende geld, ben je daar nou een keihard werkende Nederlander voor? Ik zou naar de rechter stappen. Oplichters die een al betaalde moord niet plegen moeten zwaar gestraft worden.

Dat is toch fijn komkommernieuws. Of wat dacht je van die Amerikaanse vrouw. Ze gaapte en toen vloog er een vleermuis in haar mond, met enorme schade tot gevolg. Ze heeft nu Turkey Teeth, net als Sjorleone. Een vleermuis in je mond, snel de knijpfles mayonaise erbij pakken en je hebt een heerlijk gratis maaltje waarbij Ozzy Osbourne zou staan te watertanden.

Auto rijdt huis in Tiel binnen, ook zo’n goed bericht. Dat meisje uit Enschede kan het ook niet laten hè. Het begint wel een trend te worden, zo maak je van elk huis een drive-in woning.

Ja, heel grappig allemaal en heel komkommer, maar intussen is het in Gaza erger dan ooit. Al Israël’s bondgenoten staan toe te kijken hoe de voorbereidingen worden getroffen voor een totale inname van de Gazastrook. Uithongering, genocide, het was allang aan de gang, we kunnen demonstreren en petities tekenen wat we willen, maar een bevriende natie, daar blijf je aardig voor, je stelt hem graag de spullen ter hand om zijn gruweldaden uit te voeren. En als er een politieke partij is die voorstelt om dat niet meer te doen dan noem je die partij extreemlinks en antisemitisch en dan is de kous af. En zo is dus de heersende macht in ons land medeplichtig aan wat er in de Gazastrook en op de Westoever gebeurt.

Maar, zou het niet juist zo moeten zijn dat je iemand waarmee je zeer nauwe banden onderhoudt, een echte vriend, een hartsvriend, dat je die aanspreekt op zijn gedrag?

Stel, mijn beste vriend slaat elke avond zijn kinderen in elkaar. Hij is echt een hele goede vriend. Ik ken hem al heel lang, sinds 1948, toen kreeg hij zijn eigen huis. Dat had nogal wat voeten in de aarde, er woonden eigenlijk al andere mensen in, maar ik, en nog een paar andere vrienden, vonden dat hij recht op dat huis had. Ja, hij moest echt in dat speciale huis gaan wonen, omdat zijn verre voorouders er ook ooit gewoond hadden.

Hij slaat elke avond zijn kinderen in elkaar en ik weet dat. Hij doet dat omdat zijn vrouw hem een verschrikkelijke streek heeft geleverd. Zij zit al die tijd al in de kelder. Wat doe ik? Zeg ik tegen de vriend: “Je hebt groot gelijk. Het zijn ook haar kinderen, sla ze tot moes, je staat in je recht. De Kinderbescherming heeft hier niets te zoeken, jij maakt wel uit welke wetten er binnen de muren van jouw huis gelden. Weet je wat? Ik geef je een honkbalknuppel om je eigen blote vuisten een beetje te ontlasten.”

Of zeg ik: “Man, waar ben je nou in godsnaam mee bezig? Kom tot jezelf, idioot die je er bent. Je bent volkomen doorgeslagen. Ik dacht dat wij als vrienden dezelfde ethiek voorstonden, dezelfde moraal hadden, dezelfde principes aanhingen.

Ik zeg je één ding. Als je er nu niet onmiddellijk mee ophoudt dan ben ik je vriend niet meer. En ik ga sowieso nu de politie en de Kinderbescherming bellen, jouw agressie mag geen minuut langer meer duren.”

Dat zou ik kunnen zeggen, maar dat is natuurlijk niet gezellig en dan kunnen we niet meer samen een glaasje wijn drinken en praten over allerlei financiële zaken die ons allebei aangaan. Ach nou ja, die kinderen, die zijn van hem, niet van mij. Weet je, ik draai de oude uitdrukking gewoon om: Wat niet deert, wat niet weet.