Wat een verkeerd idee om mobieltjes totaal uit het onderwijs te verbannen

Dat je geen mobieltje mee mag nemen in de klas, ligt voor de hand. Je krijgt daar les en elke afleiding schaadt het effect van het onderwijs. Wij mochten destijds ook niet de Donald Duck op onze knieën hebben onder de bank.

Nu gaat men echter te ver. Het plan van D66 om mobieltjes ook tijdens de pauzes en op de schoolpleinen te verbieden is reactionair. De initiatiefnemers hebben zich een rad voor ogen laten draaien door een mythisch verleden toen scholieren het zo fijn hadden met elkaar.  Ik herinner mij die tijd ook: kliekjes die aan elkaar plakten, eenlingen die buiten de boot vielen. In mijn tijd – de eerste helft van de jaren zestig – was het nog niet noodzakelijk met een specifiek soort schoenen of truien te pronken. Je had nog geen alto´s en zo maar toch was onze school geen toonbeeld van totaalcommunicatie zoals D66 zich voorstelt na de instellingen van een mobieltjesverbod.

Dit is de eeuw van het internet en de elektronische communicatie. Je kunt dat in de trein zien. Vroeger verborg iedereen zich achter een Algemeen Dagblad of een Telegraaf, terwijl een elite de Volkskrant of Trouw voor de neus had. Nu is die plek ingenomen door het mobieltje of een laptop. Daarmee hebben de gebruikers toegang tot de wereld in plaats van tot de verhalen die een redactie voor ze had geselecteerd. Het internet maakt deel uit van de buitenwereld. Je ontmoet daar in principe dezelfde gevaren als op straat. Je kunt bedrogen worden en bedreigd. Je staat bloot aan agressie. Maar je kunt er ook een hele hoop leren en wie weet de liefde van je leven vinden. En dan mag je hopen dat het geen AI-creatie is.

Even ongewenst is het de toegang tot sociale media aan een minimumleeftijd te binden. Dat getuigt van dezelfde reactionaire mentaliteit en van een vergelijkbaar verlangen terug te keren naar een geïdealiseerd verleden dat nooit heeft bestaan.

Het heeft geen enkele zin kinderen van deze werkelijkheid af te schermen. Het eerste wat mijn kleinzoon leerde – al een paar maanden na zijn geboorte – was op knopjes drukken want dat had – zo besefte hij – effect. Knopjes, verbindingen en electronische communicatie maken deel uit van zijn dagelijkse werkelijkheid. Hij moet zo vroeg mogelijk leren daar profijt van te trekken. En de gevaren en bedreigingen af te weren. Mijn kleinzoon zal op een heel andere manier communiceren, verbindingen leggen en vrienden maken als ik destijds. Of zelfs zijn ouders. Als hij daarin gehinderd wordt, zal dat hem alleen maar schaden. Hij moet om zo te zeggen niet gedwongen worden aan de kant blijven. Hij moet leren zwemmen.

Nog iets: heel veel mensen ontdekken dankzij het internet dat zij niet alleen zijn, dat zij geestverwanten hebben, dat anderen dezelfde twijfels, voorkeuren en problemen hebben als zij. Ik denk dat miljoenen van mijn generatiegenoten een gemakkelijker leven hadden gehad als zij die ontdekkingen net als hun kleinkinderen al op jonge leeftijd hadden kunnen doen.

Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin zeker nu de laatste putten open blijven. Tevens noem ik de PVV een extreemrechtse partij.

Beluister Het Geheugenpaleis , de wekelijkse podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis. Nu: wij doen wat het kabinet nalaat. We komen met goede plannen.