Wat hebben Nederland en Trump met elkaar gemeen? Transhaat

Trump is een regelrechte bedreiging voor het welzijn van transgender personen én kinderen. Zijn regering kondigde onlangs aan dat een subsidie van 81 miljoen dollar wordt ingetrokken zodra seksuele voorlichting transgenders benoemt. Ook mag er niet meer gesproken worden over respect voor diversiteit en seksuele oriëntatie.

De consequentie is duidelijk: het onderwijs moet zich aanpassen naar de wensen van Trump. Vandaag gaat het om het ontkennen van transgender personen en niet bespreken van seksuele oriëntatie. Maar wie is straks aan de beurt? Gaan de VS terug naar een tijd waarin gemengde huwelijken tussen witte en zwarte mensen wettelijk verboden waren?

Dit is niet enkel een Amerikaans probleem. Nederland doet vrolijk mee door recent nog asielaanvraag van een transvrouw uit de VS af te wijzen. Ook in Nederland gebeurt precies hetzelfde. De VS zijn een spiegel van de toekomst van het zogenaamd progressieve Westen. Tijdens mijn schoolbezoeken voor relationele en seksuele vorming hoor ik dezelfde argumenten die Trump-aanhangers gebruiken:

• “Prima dat mijn kinderen leren hoe ze misbruik kunnen herkennen en hun lichaamsdelen kunnen benoemen, maar ze hoeven niet te weten dat homo’s bestaan of wat een transgender is.”
• “Als jullie niet praten over jongens die verliefd kunnen zijn op elkaar of over kinderen met twee vaders, dan mag mijn kind wél naar de les.”

Deze ouders verzinnen zulke argumenten niet zelf. Ze worden rechtstreeks beïnvloed door politici. Sinds DENK desinformatie verspreidde over de Week van de Lentekriebels, hoor ik hun woorden letterlijk terug in gesprekken met ouders. Politici veroorzaken chaos met feitenvrije retoriek, terwijl professionals in het onderwijs die moeten opruimen zonder de middelen die Den Haag structureel weigert vrij te maken. Ondertussen laat de journalistiek, die de macht zou moeten controleren, het grotendeels afweten (op enkele uitzonderingen van KRO-NCRV en BNNVARA na). Waar men eindeloos hamert op “objectiviteit” bij bijvoorbeeld de genocide in Gaza, ontbreekt diezelfde houding volledig bij het debat over relationele en seksuele vorming en onderwijs in Nederland.

Daarbovenop hebben we sinds kort een minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap die een regenboogzebrapad vergelijkt met een hakenkruis. Dit past precies in het verval van Nederland. Hij (ik wil mijn mond niet vuil maken door zijn naam te benoemen) komt uit een partij met een leider die queerpersonen wegzet als een “letterbak”. Forum voor Democratie stelt dat gemengde huwelijken slecht zijn en dat “de Nederlander straks verdunt”. De VVD danst vrolijk mee op Pride, maar blokkeert ondertussen de transgenderwet. Ze roepen dat migranten en moslims een bedreiging vormen voor homoseksuelen, terwijl hun coalitiepartner BBB ongehinderd queerhaat verspreiden. De enige die ik tot nu toe actief en terecht heb horen tegenspreken, is Rob Jetten (D66).

Terwijl Nederland terugvalt in regressie op het gebied van relationele en seksuele vorming, grijpen politici terug naar het idee van het “traditionele gezin” als hoeksteen van de samenleving. Deze hoeksteen is een impliciete communicatie van ‘alleen christelijke traditionele gezinnen, anders niet’. Tegelijkertijd zitten dezelfde mensen aan talkshowtafels te klagen dat hun dochters onveilig zijn en dat homo’s in Amsterdam niet meer hand in hand durven lopen. Nou door wie zou dat komen? Eigen homohaat eerst, toch?

Beste lezer, bent u benieuwd naar wat relationele en seksuele vorming écht betekent en welke misverstanden daarover bestaan? In dit bestand vindt u heldere uitleg en factchecks.