Wat ik opstak over menselijke betrokkenheid tijdens een verblijf in het ziekenhuis

Een aantal jaren  geleden moest ik voor een kleine operatie naar het OLVG – het was in de coronatijd. Ik ging er vanuit dat het een zenuwenbende zou zijn in het ziekenhuis, heen en weer rennende gemaskerde dokters en verpleegkundigen. Niets  van dat alles bleek het geval. Ik werd met geduld begeleid, men luisterde zorgvuldig en uit niets bleek enige paniek. Tevreden kon ik diezelfde avond naar huis.

Nu dacht ik vanwege het tekort aan verpleegkundigen hetzelfde. Maar nee hoor, diezelfde rust en zorgvuldigheid.

Hoe ze het probleem van een te kort aan personeel oplosten, hoorde ik later. Ze laten een aantal bedden leegstaan onder het motto ‘liever 80 patiënten die we een optimale menselijke behandeling kunnen geven in plaats van 100 patiënten waarbij wij zorg moeten afraffelen’. Ik vind dat een juiste keuze in dit dilemma. Bij intrek had ik nog wel even te maken met zeer jonge stagiaires die heel snel liepen en ook heel snel praatten. Hier stond effectieve medische functionaliteit voorop. Naarmate hun opleiding de laatste fase ingaat, leren ze kennelijk dat menselijke betrokkenheid naast medische kennis zeer belangrijk is. De wat oudere verpleegkundigen zijn dan ook wat kalmer en nemen ook de tijd om je als mens – los van je medisch probleem – te behandelen. Sterker nog: menselijke betrokkenheid bevordert zelfs het genezingsproces.

Ik moest daar aan denken toen – nog niet zo lang geleden – er een tekort aan huisartsen dreigde en commerciële instellingen hele huisartsenpraktijken overnamen. Hier dreigde een gezondheidszorg gericht op patiënten als verdienmodel. Van de hier aanwezige dokters begreep ik dat dat commerciële model niet echt van de grond is gekomen en daar ben ik blij om. Niet alleen in de gezondheidszorg maar in alle publieke diensten is het een goede zaak dat de patiënt of klant of hulpvrager als medemens behandeld wordt en niet als een ’geval ‘met een probleem.

Niet alleen is dit vanuit morele overwegingen belangrijk, ook op politiek-maatschappelijk terrein is dit hoogst belangrijk. Iedereen die gevoel heeft met een zeker dedain bekeken te worden, die genegeerd en niet gezien wordt, zal zich wenden tot populistische partijen of totaal niet meer meedoen in de maatschappelijke discussie.

Het klinkt misschien gek maar menselijke onderlinge betrokkenheid op microniveau is de basis voor positieve veranderingen op macro-structureel niveau. Het medisch personeel van het OLVG heeft dat goed door. Rationeel wist ik dat wel maar door dit ziekenhuisverblijf voel ik dat nu ook emotioneel en daar ben ik ze dankbaar voor.