‘We zijn op zoek naar een situatie waar iedereen beter van wordt. Dat kan’

Volt doet in tien steden mee aan de gemeenteraadsverkiezingen. Tijd voor een kennismaking: wat gaat Volt in deze gemeenten veranderen? In Delft tref ik op de campus van de Technische Universiteit student bouwkunde Jorrit Treffers (22). Hij heeft een week geleden zijn bachelor afgerond en is intussen aan zijn master begonnen. Bij de verkiezingen staat hij op de tweede plaats van de Delftse kandidatenlijst. Jorrit komt oorspronkelijk uit Zeewolde: ‘een Vinex-wijk zonder stad ernaast’, zegt hij. Hij wilde toen hij jong was dolgraag naar de grote stad. Dat werd Delft.

Tijdens zijn bachelor ging Jorrit een paar maanden in Sydney studeren. Hij volgde er vakken in experimentele kunst. Hij keek in die tijd veel YouTube-video’s over de Nederlandse politiek. ‘Dat was een hobby waar ik veel tijd in stopte, maar op een hele passieve manier,’ vertelt hij. ‘Toen dacht ik: ik word gelukkiger als ik daar echt wat mee ga doen. Dan verander ik de wereld ook echt. Dat wilde ik eerst met bouwkunde ook, maar inmiddels geloof ik dat je met politiek de wereld pas echt kunt veranderen. Mijn beeld is dat het moment dat je in de politiek zit, je zoveel mogelijk mensen kunt helpen gelukkig te zijn.’

Jorrit vindt zichzelf er geschikt voor: ‘Volt neemt verantwoordelijkheid op een hele positieve manier. De mensen in de wereld worden daar gelukkiger van. We zijn sociaal, duurzaam, progressief en we willen mensen helpen die dat nodig hebben. Dat zijn waarden die me heel erg aanspreken.’ Jorrit keek ook wel naar andere partijen, maar er was altijd wel iets waar hij niet achterstond. Hij keek bijvoorbeeld naar de jongerenafdeling van GroenLinks, maar werd er nooit lid van: ‘Bij Dwars miste ik de nuance. Volt is veel constructiever. Ik deed de Stemwijzer en toen stond Volt steeds bovenaan.’

Tijdens zijn studie werkte Jorrit drie maanden op een VMBO-school. ‘Daar zag ik dingen waarvan ik dacht: als je dit ziet kun je niet denken dat je daar niets aan wilt doen. De leerlingen hadden al drie maanden geen les gehad. Er was een docent wiskunde en natuurkunde nodig. Ik was helemaal niet als docent opgeleid maar gaf wel les. Het is heftig dat ik en een andere student zo belangrijk waren. Het feit dat dit moest, laat zien dat er iets moet veranderen.’ Jorrit gaat daarom de politiek in: ‘Ik heb het gevoel dat als ik in de politiek iets ga doen, ik meer kan doen dan voor vijftig leerlingen.’

‘Wat mij een goed gemeenteraadslid maakt is dat ik al jaren lift en dat ik met wel tweeduizend mensen in de auto heb gezeten. Ik zat een tijdje geleden in de auto met een jongen die laag opgeleid was, islamitisch en heel erg anti-homo. Dat komt voor mij heel dichtbij want ik heb twee moeders. En dat zit je daar anderhalf uur mee in de auto. Hij was aardig en respectvol naar mij toe. Ik hoop dat zijn vrienden bij hem uit de kast durven te komen. Daar had hij ook een voorbeeld van, maar dat was geen vriend meer. Maar toch: we hebben anderhalf uur geluisterd naar elkaars verschillen. We kwamen erop dat we veel gemeenschappelijk hebben.’

‘Het leuke was dat we het anderhalf uur lang hadden over dingen waar we het niet over eens waren maar we waren niet vijandig naar elkaar. Ik mocht hem, al had hij bijna alleen maar ideeën waar ik het niet mee eens ben. Ik vind het “waarom” altijd heel interessant. Stel dat iemand tegen asielzoekers of tegen duurzaamheid is, dan vind ik het heel belangrijk om vragen te stellen. Waarom is dat?’

‘Ik vind dat je met die mensen moet gaan praten, dat je tot de kern van dat probleem komt. Mensen met een migratieachtergrond nemen mij vaker mee in de auto dan anderen. Je kunt groepen tegenover elkaar zetten wat je wilt, maar voor mijn gevoel ligt het probleem niet aan migranten die niet willen verbinden. Zij komen in de Schilderswijk terecht en komen daar niet weg. Daar wegkomen is makkelijker als je Henkie heet. Een vluchteling zit in een situatie die we beter moeten maken. Het is een vreselijke ervaring om te vluchten. Je bereikt dan meer met iemand hulp bieden. Ik wil groepen niet tegen elkaar opzetten. Toen ik zelf lesgaf heb ik de les zeker vier keer stilgelegd omdat er met homo werd gescholden.’

‘Politiek gaat over het verminderen van leed. We willen altijd zoeken naar de win-win-situatie in plaats van dat er verliezers zijn. We zijn op zoek naar een situatie waar iedereen beter van wordt. Dat kan. Wat ik een fijn vrolijk voorbeeld vind is de community fridge waar supermarkten hun spullen in leggen die bijna over de datum zijn. Daar kunnen mensen dan gratis eten ophalen. Dat wordt in veel landen al gedaan. Ik weet niet of jij vaak voedsel weggooit? Onderzoek ernaar laat zien dat mensen die net niet rondkomen er heel erg door worden geholpen. Ik zie daarbij geen verliezers. Dat is een verandering die we kunnen doorvoeren in Delft.’

‘Ik wil dat iedereen onder de streep genoeg heeft om een gezond, prettig en gelukkig leven te lijden. Maar ik snap dat er altijd situaties kunnen zijn dat mensen buiten de boot vallen. Veel dingen kunnen we in Delft niet veranderen, want die zijn landelijk, maar daar is Volt ook mee bezig.’

‘De belasting voor grote bedrijven moet zeker omhoog. Ook in het belasten van grote vermogens kan ik me helemaal vinden. Maar we kunnen ook dingen doen zonder geld of met weinig geld. Proeftuinen voor innovatie. Je kan met kleine aanpassingen en weinig geld al heel veel doen voor biodiversiteit. Je kunt ook de effectiviteit van je maatregelen meten, dat je weet dat het geld goed besteed wordt. Evidence based policy dus.’