Weg met het openbaar vervoer!

Zaken die dienen tot het nut van algemeen dienen niet in de eerste plaats te renderen.

Het moet nu toch maar eens afgelopen zijn met al die openbaarvervoerterroristen met hun rollators en rolkoffertjes.                       Weg ook met die lastige lawaaierige jeugd die maar overal hun naam in kerven. Laat ze fietsen, dat is nog gezond voor ze ook! Wij gaan geen bus, tram en metro-netwerk meer omhoog houden voor al dat gajes dat zo nodig met openbaar vervoer wenst te reizen. Kost alleen maar geld. Opheffen die lijnen, maak die hele onrendabele werkverschaffing zo onaantrekkelijk mogelijk dan kunnen wij binnenkort weer fijn vele middenklassertjes op onze prachtige autowegen verwelkomen.

Dat schitterende wegennet mag namelijk niet ongebruikt blijven en die files, ach.. dat hoort er nu eenmaal bij. Kunnen wij, zo stilgezeten, nog eens extra genieten van onze fijne investering en gelukzalig om ons heen kijkend onze zegeningen tellen. En waarom heffen we de trein eigenlijk ook niet op. Al dat forenzengezeur over overvolle treinen en vertragingen, ga dan dichter bij je werk wonen of huur met z’n allen een luchtballon of weet ik veel. Val de gegoede burger niet lastig met je dagelijkse reisperikelen, ga carpoolen, huur iets. Zeur niet!

Het lijkt er werkelijk op dat bovenstaand, of een tekstje van gelijke strekking, al enige tijd de ronde doet als interne memo bij Staat, Stad en Gemeentelijke vervoersbedrijven.

De infrastructuren in ons land staan onder hoogspanning, er heerst zoiets als een milieu- en afvalprobleem maar dat ‘openbaar vervoer’… tsja, dat moet als ieder ander bedrijf natuurlijk wel renderen. Pardon dames en heren, van welk pad bent u nu weer het moeras ingedwaald?! Filmproducent Mathijs van Heijningen debiteerde ooit de kolossale enormiteit; “Rendabel, hoezo, de straatverlichting is toch ook niet rendabel?!”. Een waarheid als een driedubbele koe maar toch durven beleidsmakers nog altijd met deze term te schermen. ‘Niet renderende lijnen’ dienen opgeheven, alternatieven als streekbusjes, speciaal doelgroepenvervoer en taxi’s zat. De denkfout ligt ‘m dus in het misbruik van dat prachtige Nederlandse woord ‘renderen’, opleveren of opbrengen.

Zaken die dienen tot het nut van algemeen dienen niet in de eerste plaats te renderen, niet eens in de tweede plaats. Het mag gerekend tot aardige bijvangst dat overblijft na het dekken van de benodigde kosten. Lukt dat niet, dan dient de Staat bij te springen. Een Staat die dit soort voorzieningen überhaupt volledig zou moeten beheren/exploiteren en derhalve financieren uit algemene middelen. Verdienmodellen loslaten op dit soort voorzieningen mag men gerust een tegenstrijdig belang noemen en dient dan ook krachtig te worden bestreden door diezelfde overheid. Waar blijft dat jonge-honden-advocaten-collectief die de Staat ter verantwoording roept?

Een buslijn die voorheen stopte voor een bejaardentehuis (en huisartsenpost!) wordt ‘ingekort’. De bejaarden rollatoren maar door het halve dorp en moeten hun verwende, grijze koppen houden! Ruim zestig(!) dorpen in den lande hebben sinds 2023 geen opstapplek meer. Grote steden als Amsterdam en Rotterdam spreken van een ‘reizigersaantal dat achterbijft’, routes dienen ‘verlegd’. Professionals binnen het transportbeleid durven te schermen met ‘relatief rustige haltes’, als alternatief voor normaal boodschappen doen, ‘de mogelijkheid tot online shoppen’ en het ‘gebruik maken van E-bike’s’. Men zou lieden met dergelijke a-sociale inzichten graag op korte termijn hulpbehoevend aantreffen bij een opgeheven halte. Openbaar Vervoer is in een welvaartsland als Nederland een verworvenheid. Voor iedere burger. Van onzincriteria als ‘Ouden van dagen’, ‘Mensen met een niet-Westerse achtergrond’ en ‘Minder bedeelden’ zou helemaal geen sprake mogen zijn binnen de vervoersdiscussie.

Uiteraard zijn mij de valkuilen van privatisering niet vreemd maar waar-óm blijft men toch in marketingtermen praten waar het zuiver humanitair, sociaalmaatschappelijk belang betreft. Geld peuren uit de oplettende burger die weloverwogen of door noodzaak gedwongen kiest voor Openbaar Vervoer zou geen strobreed in de weg gelegd mogen worden. Een redelijke vergoeding voor het genoten transportmiddel is niet anders dan billijk, maar dergelijke reisbewegingen kaderen in termen als ‘rendabel’ en ‘verdienmodel’ is kortweg obsceen met een hoofdletter ‘O’. Een vermogende democratie als het onze volstrekt onwaardig. Marktgericht denken in deze is bedenkelijk Decadent en daarmee de tegenhanger van onze stevig bevochten Democratie.

Een schandalig misverstand waar men zich eens in alle ernst rekenschap van zou moeten geven.

Den Haag?