Wie levens verwoest voor VVD-propaganda hoort niet in de politiek

VVD-prominenten Yesilgöz en Ellian roken hun kans.

Kinderen die onder zware beveiliging een voetbaltoernooi willen beleven, met als extra publiekstrekker een optreden van Douwe Bob. Maar de organisatie had ook gekozen voor een opvallende opzet: het evenement werd mede gedragen door het Israëlische leger, dat daar openlijk aanwezig was om zijn imago op te poetsen.

Douwe Bob trok een grens. Hij wilde niet zingen voor een show waarin militairen — behorend tot een bezettingsmacht die structureel mensenrechten schendt — werden opgevoerd als onschuldige beschermers. Dat is geen antisemitisme, dat is een morele keuze. En een moedige ook, want artiesten die publiekelijk grenzen stellen aan normalisering van militair geweld, riskeren altijd felle reacties.

Maar wat gebeurde er? VVD-prominenten Yesilgöz en Ellian roken hun kans. Ze schilderden Douwe Bob genadeloos af als antisemiet die “Joodse kinderen hun feestje ontzegt”. Daarmee ontketenden ze een golf van digitale haat, doodsbedreigingen en een totale maatschappelijke afrekening — waardoor zijn carrière, zijn inkomen, en zelfs de veiligheid van zijn gezin onder druk kwamen te staan.

Dit was geen onhandige verspreking van twee politici. Dit was bewust gekozen politiek theater, uitgevoerd om hun eigen achterban te voeden en te profileren als morele kampioenen van het Westen. Dat ze daarmee iemands leven kapotmaakten, leek bijzaak.

Want met dit soort hijgerige statements wakkert de VVD geen solidariteit aan, maar cynisme en haat. Politici die beweren voor vrijheid en open debat te staan, hebben in een paar tweets precies laten zien dat hun eigen vrijheid ophoudt zodra iemand een ongemakkelijke waarheid uitspreekt.

Yesilgöz en Ellian zouden hun woorden onmiddellijk moeten terugnemen. Ze zouden hun excuses moeten aanbieden aan Douwe Bob, wiens optreden niet tegen kinderen gericht was, maar tegen de aanwezigheid van een omstreden krijgsmacht. En als ze werkelijk nog enig gevoel hebben voor verantwoordelijk leiderschap, leggen ze hun functie neer en nemen ze hun plek op het strafbankje van de VVD.

Ons land verdient geen politieke pyromanen die met leugens en verdachtmakingen levens kapotmaken. Nederland verdient bestuurders die mensen bij elkaar brengen, niet politici die principiële artiesten opofferen voor een paar goedkope applausjes.

Want wie de waarheid straft, bouwt geen samenleving op, maar sloopt haar.