Wilders, waar zijn de plannen voor de echte problemen?

Stuk voor stuk worden de problemen genegeerd, verergeren ze, of worden ze vooruitgeschoven.

Afgelopen maandag presenteerde Geert Wilders zijn 10-puntenplan. Uiteraard draaide dit om “migratie”. In dit stuk leg ik uit welk probleem dit blootlegt: pure symboolpolitiek. Veel woorden, weinig daden. En de echte problemen? Die blijven onopgelost.

Tot nu toe heeft de PVV vooral lintjes willen inhouden van vrijwilligers, uitjes voor kinderen uit AZC's willen belemmeren, de bed-bad-broodregeling in Amsterdam proberen te beëindigen, en namaak-grenscontroles gehouden voor de bühne. Allemaal voorbeelden van pure symboolpolitiek. Maar wel met echte gevolgen die diep triest zijn. Kijk naar de vrijwilligers, kijk naar die kinderen, het doet pijn. Maar kijk ook naar wat de PVV niet doet.

Het falen
Het was dit kabinet dat in het regeerprogramma stelde te komen met een "aanpak van de grote problemen van onze tijd". Maar ondertussen stapelen de probleemdossiers zich op. Wonen, infrastructuur, landbouw, zorg, onderwijs, Europese samenwerking, internationale vraagstukken: deze dossiers zijn allemaal opgenomen in het regeerprogramma, maar hoe gaat het met deze thema's?

Te beginnen bij de zorg, minister Agema moest bijna ontslag nemen omdat ze geen geld kon krijgen voor “AI-investeringen”. Uiteindelijk kon ze alsnog 400 miljoen euro per jaar krijgen, mits de zorgkosten meevallen. Een onzekere investering dus!

En waar komt die 400 miljoen vandaan? Uit de pot die bedoeld is om de stijgende zorgkosten op te vangen wanneer het eigen risico in 2027 pas wordt verlaagd. Dit terwijl de PVV tijdens de verkiezingscampagne nog keihard claimde dat zij de zorgpremie “morgen” nog zou verlagen.

Dan onderwijs, voor het lerarentekort komt er slechts 15 miljoen euro beschikbaar voor een “proef”? De Algemene Onderwijsbond vat het duidelijk samen: het is “subsidieconfetti” en “een doekje voor het bloeden”. En ondertussen wordt er flink bezuinigd in het onderwijs.

Dan de landbouw en de stikstofcrisis. Er zou een plan komen voor de Voorjaarsnota, dat was de belofte. Maar die werd niet waargemaakt. Je zou denken dat een kabinet met de BBB erin, dat die prioriteit geeft aan perspectief voor de landbouwsector. Maar wat is de stand van zaken? Uitstel. Pas op Prinsjesdag moeten er concrete maatregelen liggen. Of beter gezegd: misschien.

Hoe zit het met de infrastructuur? Het is Noord-Nederland dat met dit kabinet aan het kortste eind trekt. Van de 3,4 miljard euro voor de Lelylijn is 2,8 miljard weggehaald voor andere zaken. Commissaris van de Koning Jetta Klijnsma sprak van een "mishandeling" van het project en noemde het budget "geplunderd". En gelijk heeft ze.

In Europa laat het kabinet het afweten. Bij belangrijke dossiers zoals de farmaceutische wet heeft het kabinet nog steeds geen standpunt, terwijl de Kamer dit al eind vorig jaar als prioriteit had aangewezen.

En de wooncrisis? Minister Keijzer wil mensen tien jaar laten wonen in vakantiehuisjes, als tijdelijke “oplossing” voor de woningnood. Daarmee laat het kabinet mensen letterlijk in de kou staan, in slecht geïsoleerde huisjes die allesbehalve een oplossing zijn.

Waar zijn de echt nodige 10-puntenplannen?
Voor een coalitie die bestaat uit partijen die stellen op te komen voor “Henk en Ingrid”, de “gewone Nederlander” en de “hardwerkende Nederlander” zou je verwachten dat er op elk van deze dossiers een 10-puntenplan ligt. Maar stuk voor stuk worden de problemen genegeerd, verergeren ze, of worden ze vooruitgeschoven.

Waar is het 10-puntenplan voor de zorg? Voor onderwijs? Voor betere lonen en arbeidsomstandigheden? Voor de internationale instabiliteit, zie de Russische agressie in Oekraïne, zie de misère in Gaza? Waar is het 10-puntenplan voor het ravijnjaar waar gemeenten mee gaan kampen, wat echte gevolgen gaat hebben voor de sociale voorzieningen in wijken? Waar is het 10-puntenplan voor de wooncrisis? Waar is het 10-puntenplan voor de stikstofcrisis?

Op deze onderwerpen heeft dit kabinet een rechtse koers gevaren: de overheid doet niet veel, en wenst burgers succes. De mensen waar ze stelden voor te staan, laten ze dus vallen. Electoraal proberen ze met een zogenaamd harde lijn op migratie nog wat punten te scoren, maar uiteindelijk krijgen ze niet veel voor elkaar.

Het einde is in zicht
Mijns inziens probeert Wilders zijn rol in het fiasco genaamd “kabinet-Schoof” nog te redden door met zijn 10-puntenplan de aandacht af te leiden van het totale onvermogen van dit kabinet om iets te bereiken op de “grote problemen van onze tijd”. Want dat was wel de belofte die in het regeerprogramma stond.

Elke krant die je openslaat bevestigt het: een minister van Volksgezondheid die bijna opstapt, een premier die toegeeft dat de problemen “veel ingewikkelder” zijn dan gedacht, en noordelijke bestuurders die spreken van "mishandeling". Dit kabinet kraakt aan alle kanten.

Wilders weet zelf ook wel dat met zoveel falen er maar een uitkomst zal zijn: als de PVV de stekker er niet uit trekt, dan doet een van de andere coalitiepartijen het wel.

De opgave voor de oppositie
Wat mij betreft is het nu aan de oppositie, vooral op links, om zichtbaar te maken dat dit kabinet niets voor elkaar heeft gekregen om de “grote problemen van onze tijd” op te lossen. Zodat, zodra dit kabinet valt, en die kans wordt met de dag groter, de kiezer straks precies weet wie tenminste niet met oplossingen komt: deze coalitie.